İnsanı ne yorar? Çalışmak mı? Yoksa başka birşeyler mi? Bilmiyorum lakin beni neyin yorduğunu iyi bilirim. Beni yoran çalışmak okumak değil beni yoran insanlardır. Sürekli beni paramparça etme derdine düşenlerdir beni yoran oysa gözlerini bir açıp baksalar bana ben zaten bitik bir haldeyim daha ne isterler ki benden ben zaten öldüm. Bedenen ayaktayım belki ama ruhum öldü benim yaşayan sadece bedenim çok mu görüyorlar bana bunu? Neden demeyeceğim çünkü sorgulamaya kalksam hiç bir zaman içinden çıkamam bu yüzden boş veriyorum. Nasıl olsa yorulup susacaklar bir yerden sonra bıkıp giderler değil mi? Yoruluyorum, herkesten, herşeyden yoruluyorum. Bi rahat bıraksalar beni bi kafamı boşaltabilsem alt tarafı bi huzur istedim çok mu? Öyle bir an oluyor ki nefes alamıyorum sanki bir yumru var boğazımda nefes almamı engelliyor. Öldürmüyor ama yaşatmıyorda canımı daha çok yakıyor. Öylece gitmek istiyorum nereye olduğunu bilmediğim ama uzun uzun yürüyebileceğim, daha dingin hissedeceğim bir yolda küllerimden yeniden doğmak istiyorum. Biliyorum zor bir şey istedim gerçekleşmesi zor fakat imkânsız değil bunu da biliyorum. İşte asıl sorun şu bunu yapabilecek miyim? Önemli olan bu ben bunu başarabilecek miyim? Yoksa yine enkaz altında mı kalacam?