Bilmiyorum öyle bir bilinmezliğin içindeyim ki ne yapacağımı bilemez hale geldim. Önümde iki yol ve ben hangi yolu seçersem seçeyim hep bir engel olacak önümde biliyorum fakat hangisi daha az acı verir işte onu bilmiyorum. Tek bildiğim şey her ne olursa olsun yara alacağım yine ve yine. Bu yolda neler olur nasıl yaralar alırım bilemem ama bildiğim tek şey eninde sonunda o yarayı alacağım. Kaçamadığım tek şey yara almak dile ne kadar kolay değil mi? 'yara' oysa insanda bıraktığı etki işte bu en zoru dile kolay olsada alınan yara hiçte kolay değil. Keşke her şey kolay olsaydı deriz bazen değil mi? Peki hiç düşündünüz mü? Kolay olsaydı bir anlamı olur muydu? İnsanlar yaşadıklarından ibret alır mıydı? Şayet ben kendime soruyorum her aynaya baktığımda diyorum kendime eğer yara almasaydım ben güzel günleri zorluk çekmeden yaşasaydım bu kadar sever miydim? Yoksa sıkılır mıydım? Ve ben buna net bir cevap versem şunu derim asla, asla bu kadar sevmezdim bir yerden sonra kıymet bilmezdim hiç ders almazdım bu yüzden de mutlu olduğumu sanıp güler geçerdim ve işte asıl yalnızlık o zaman olurdu. Evet şimdi de yalnızım fakat az da olsa bazı şeyleri anlamaya başlıyorum evet çok zorluklar çekiyorum. Lakin biliyorum ki her gecenin bir de sabahı var. Bu yüzden ne olursa olsun pes etmemeye çalışıyorum ne kadar başarılı olurum bilmiyorum. Umarım yürüdüğüm bu yolda hayat biraz da olsa yüzüme güler. Geç olmadan mutluluğu yakalayabilirim.