Selamünaleyküm kıymetli okurlar ☺️

Yeni bölüme hoşgeldiniz :)

Önceki bölümlere verdiğiniz oy ve yaptığınız yorumlar için çok teşekkür ederim. Çok mutlu oldum 🥹

​​​​​​Şimdi geldik yeni bölüme. İnşallah beğenirsiniz 🫣

İyi okumalar dilerim 🤍

BİLİNMEYEN NUMARA: Hey, Beyza.

BİLİNMEYEN NUMARA: Bana cevap yazmayı unuttun sanırım.

BEYZA: Hayır unutmadım, bilerek yazmadım.

BEYZA: Sende hem kendine hem de bana bir iyilik yap ve yazma.

BEYZA: Yoksa engeli basarım.

BEYZA: Hatta basıyorum. Neden sen yazar yazmaz basmadıysam..?

BİLİNMEYEN NUMARA: Tamam tamam dur, lütfen yapma.

BİLİNMEYEN NUMARA: Sadece dinimiz hakkında bildiklerini anlat istedim, bir de inandığın şeyi. Başka bir şey istemedim ki.

BEYZA: İkimizde biliyoruz ki benim inandığım şeyler senin umrunda değil. Ayrıca dinimizi de merak ediyorsan günümüz bilgi çağı. O elindeki telefonu bana mesaj atmak için kullanmak yerine dinimiz hakkında bilgi almak için kullanırsan, hem kendine hem de bana iyilik yaparsın.

BEYZA: Son kez söylüyorum, saçma sapan işlerinize beni alet etmeyin.

BEYZA: Bu tür saçmalıklar sizin günlük rutininiz olabilir ama benim değil.

BİLİNMEYEN NUMARA: Öncelikle bir sakin olur musun?

BİLİNMEYEN NUMARA: Neden tek Müslüman senmişsin gibi davranıyorsun şu an?

BİLİNMEYEN NUMARA: Ben sana kötü bir şey yapmadım ki.

BİLİNMEYEN NUMARA: Sence de bu tepkilerin fazla yersiz değil mi?

BEYZA: Değil.

BEYZA: Yazma artık!

BİLİNMEYEN NUMARA: Bence yazmamı istiyorsun. Eğer istemeseydin engellerdin.

BİLİNMEYEN NUMARA: Bu durumda yazmaya devam edeceğim 😉

Bu numarayı engellediniz.

İlk yapmam gerekeni yapıp bana yazan boş kişiyi engelledikten sonra telefonumu masaya bırakıp derin bir nefes aldım. Sabrımı sınıyorlardı bu okuldakiler. Kim bilir yine hangi boş amaç için yazmıştı bu sefer ki. Daha önceden de böyle yapan çok olmuştu çünkü.

Geçen yıl bir grup arkadaş kendi aralarında iddiaya girmişlerdi; Asosyal kızı tavlayan kazanır, diye. Evet asosyal kız... Bana taktıkları isim de bu. Fazlasıyla boş iddiaları yüzünden bir hafta boyunca saçma sapan mesajlara maruz kalmış, bunun üzerine neredeyse beş kişiyi engellemiştim.

Kitaplarımı topladıktan sonra çantama koyup ayaklandım. Kütüphaneden çıkıp kantine geçtim. Büyük bir bardak kahve alıp dersimin olacağı amfiye geçtim. Ön sıralarda boş bir yere geçip çantamdan kitap, defter ve kalemlerimi çıkardım. Telefonumu da yanıma indirip kahvemden küçük bir yudum aldıktan sonra kitabımı açıp kaldığım yerden okumaya devam ettim.

Sınıftakilerle de fazla muhabbetim olmadığı için hiç arkadaşım yoktu. Buradaki arkadaşlarım sadece ilahiyat okuyan Ecmel ve sınıf öğretmenliği okuyan Gökçe'ydi. Onlar dışında da okulda konuştuğum kimse yoktu ve ben bu durumdan fazlasıyla memnundum.

Her ne kadar bazı boş kişilerin gözüne batsa da bu durum, onlara da aldırmıyordum. Tek derdim bir an önce mezun olmaktı ama henüz ikinci sınıftım ve daha iki yılım vardı bu okulda.

Kimseye aldırmadan her zamanki gibi kitabımı okurken biri yanıma oturunca göz ucuyla kim olduğuna baktım.

Şeyda ona bakmamla bana dönüp "Afedersin, sormadım ama buraya oturmamda bir sakınca yok değil mi?" diye sordu.

"Hayır yok, oturabilirsin."

Şeyda "Teşekkür ederim." deyince başımı sallayıp yeniden kitabıma döndüm.

On dakika kadar sonra hoca gelince kaldığım yere ayracımı koyup kitabımı kapattım. Besmele çekip bu dersin bir an önce bitmesi ve hayırlısıyla hemen eve dönmek için dua edip dersi anlatan hocayı dinlemeye başladım.

Bölüm sonu 🫣

İnşallah beğenmişsinizdir ☺️

Yeni bölümde görüşmek üzere 😉

Allah'a emanet olun 🤍