Göz göze geldiklerinde gülümsemişti. Lara’da ona gülümsemişti. “O yıllardır benimle kışın bile, kar onu öldürmüyor yada yağmur” Adam bunu dediğinde bileğindeki büyüyü fark etmişti. “Onla dolaşmak zor olmalı ufaklık” dediğinde Lara gülmüştü. “O hafif niye zor olsunki” kelebekten bahsettiğini zannetmişti.

“Bileğindekinden bahsediyorum” derken gülmesini tutamamıştı adam. Lara bileğime bakmıştı. “Bu tanışacağım adamdan bir hediye” dediğinde adam öksürmüştü. Kendini toplayıp. “Hediye mi” demişti şaşırarak. Lara başını sallamıştı. “O bana ilerde tanışacağımızı söyledi beni bulmak için bunu yapmış olabilir”

Adam biraz ciddileşmişti. “Ona ismini sormadım, peki sizin adınız ne” dediğinde adam eldivenini çıkarıp elini uzatmıştı. “Levent diye bilirsin” derken Lara onun elini sıkmıştı. “Bende Lara” dedikten sonra annesinin tutması için verdiği kitap paketini kendine yakınlaştırmıştı.

Adam çantasını açarken “Kitap seviyor olmalısın” demişti. “Evet severim” dediğinde ona çantasının içindeki kitabı uzatmıştı. Lara heyecanla alıp içini açmıştı. “Yüksek seviyedir yinede sen yapabilir gibi duruyorsun Lara” elindeki kelebek uçarak onun omzuna konmuştu. Ama heyecanı kısa sürmüştü. “Ben bunu okuyamıyorum”

Adam tekrar kahkaha atmıştı. “Pardon” derken gülmemeye çabalıyordu. Biraz öksürüp onun açtığı sayfaya bakmıştı. “Güzel bir şey seçmişsin” demişti. Ruhani hayvan çağırmakla alakalıydı. “Elini sembollere koy” dediğinde hızla koymuştu Lara. “Şimdi mananı aktar” dediğinde boş boş ona bakmıştı. “Hadi aktar” demişti eli ile kitabı gösterip.

Lara bir sürede kitaba bakmıştı. Levent’e tekrar döndüğünde. “Nası yapıcam” diye sorduğunda Levent onun yanına doğru kaymıştı bankta. “Dediklerimi yap” diyip kafasında cümlelerini toplamıştı. “Derin bir nefes al” dediğinde Lara’nın yanakları şişmişti nefes akmaktan. “Nefesi verirken önündekine odaklan” dediğinde tekrar kitaba bakmıştı.

Yavaşça nefes verirken sembol parlamaya başladığında Lara mutlu olmuştu. Bunu fazla belli ediyordu. Rüzgar önlerinde toplanırken bir kirpi belirmişti. Gökten yere düşerken Levent kalkıp yakalamıştı. Lara kitabı kapatıp banka koymuştu. Dikenleri eline basada Lara’nın kucağına bırakmıştı.

Lara onun dikenlerini yavaşça okşuyordu. “Hassas oldukları kadar işlevlidir, mananı eğer bunun içine koyarsan ve bir başkasına yollarsan onun üzerindeki tüm büyüleri etkisiz hale getirip mana akışının hızını arttırır” diyerek onun yanına tekrar oturmuştu. “Şanslısın ufaklık sende başkasının ruhani hayvanı var”

Bunu duyduğunda Lara şaşırmıştı. Levent kelebeği göstermişti. Omzumdaki kelebeğe bakarken annesinin sesini duymuştu. “Annen beni çağırıyor” diye Levent’e dönmüştü. O ise kitabı uzatıyordu gülümseyerek. “Unutmasan iyi olur” derken Lara kitabı almıştı. “Teşekkür ederim Bay Levent” diyerek sesin geldiği yöne doğru koşmuştu.

Levent onun gidişini izliyordu. “Zaman taşı ufak bir çocuk yüzden parlamıyor demek” dertli bir nefes vermişti. “Umarım iyi olur” diyerek ayağa kalkmıştı. Kalabalığın içine karışarak uzaklaşmıştı. Lara bankın üzerinde ona seslenen annesinin yanına yavaş adamlarla geliyordu. Kirpiyi kitapların üstündeydi.

Nalan onu gördüğünde banktan inip omuzlarından tutmuştu “Nerdeydin, merak ettik seni” derken ona sarılmıştı. Annesinin arkasındaki adama bakıyordu babasını tanıyamamıştı. Lale kucağında olduğunda annesinin güvendiğini görebiliyordu. Nalan sarılmayı bıraktığında Gökhan’la Lara uzun uzun bakışmıştı. “Büyümüşsün”

Dedikten sonra Laleyi Nalan’a verip sarılmıştı. Lara’da ona sarılsada kulağındaki küpeleri fark ettiğinde tanımıştı onu. “Baba” diye şaşkınlık içinde söylerken Lara’nın yüzünü avuçları arasına almıştı Gökhan. “Evet kızım, döndüm”dediğinde gözünden ufak taşlar düşüyordu Lara’nın. “Döndün”

Gökhan ona tekrar sarılmıştı. Saçını sıvazlarken Nalan onları beraber tekrar gördüğü için mutlu olsada oda ağlıyordu. Kirpisi babasının paltosunun kemerini kemirirken zindan süsü etraflarında uçuyordu...