İrem Kayadan

Gözlerimi kalbimdeki ağrıyla açtım birazdan geçer diye düşünüp umursamadım ama biraz sonra daha fazla acımaya başladı elimi yanımdaki komidine uzatıp suyu aldım içtikten sonra yerine koymak için uzandım ama başım döndüğü için elimden kayıp düşmüştü artık bunun çok fazla olduğunu düşünüp hemşire çağırmak için ayağa kalktım bir kaç adım ilerliyor sonra sendeliyordum.En sonunda kapıya gelmiştim elimi kapı kulpuna koyup açtım bir kaç adım gidip etrafta hemşire varmı diye baktım sol tarafa baktığımda bir hemşire gördüm tam seslenicekken gözümün önü karardı ve kendimi yere bıraktım.

Yağız'dan

lucasla konuşurken odaya hızla biri girdi tam kızıcakken hemşirenin dediği şeyle sustum "hocam hastayı hastanın durumu çok kötü"hızla sandalyeden kalkıp "hangi hasta"diye sordum "1309"duyduğum sayılarla olduğum yerde kaldım bu numara iremin oda numarasıydı hızla hemşirenin yanından geçip alt kata asansörle indim kapının önünde kalabalık oluşmuştu herkezi itip ortaya ulaştım gördüğüm şeyle bir kez daha şaşırmıştım irem yerde boylu boyunca yatıyordu onu uyandırmaya çalışan arkadaşı Kübra hemşire ağlıyordu yanımdaki hemşire bana bakıp "müdahale etmeyecek misiniz hocam"dedi bağırarak kendimi hızla toplayıp yere çöktüm ve nefesini kontrol ettim çok yavaş alıyordu hızla kalbine kulağımı verip atışına baktım yine çok yavaştı hızla hemşireye dönüp bağırdım "Ameliyatı hazırlayın hemenn!!"hemşireler Ameliyatı hazırladıktan sonra iremi sedyeye aldık ve ameliyata başladık.Önümde Ateş vardı o beyindeki tümörle ilgilenirken ben kalpteki tümörle ilgileniyordum yanımdaki kübranın iç çekmelerini duyuyordum ama bir şey yapmıyordum yapamazdım ne kadar dışarda kalmasını söylesekte dinlememişti.

4 saat sonra

Ameliyat hala devam ediyordu tümörleri bir türlü bulamıyorduk kendimi iremin kurtulacağı ve burdan çıkınca ona onu sevdiğimi söyleyeceğim diye motivasyon ederken hiç duymak istemediğim bir ses duydum "hocam hastayı kaybediyoruz" hemşirenin sesiyle hızla kalp cihazına döndüm düşüyordu "Yağız napıcaz"dedi ateş sesi çaresizdi "Şok cihazı"hemşirelerden biri elime verip ne kadar olduğunu söyledi hızla uygulayıp kalp ritmine baktım hala düşüyordu bir daha isteyip uyguladım yine olmamıştı bir daha denedim ama olmadı bir daha denedim ama yine olmamıştı gözlerimden yaşlar akıyordu ateş elimi tutup "Hastayı kaybettik"dedi onunda gözlerinden yaşlar akıyordu Kübra ağlayarak dışarı çıkmıştı diyer hemşireler iremin yüzünü kapatmış onlarda çıkmışlardı hala öldüğünü kendime yediremiyordum hızla elimi çekip "Ölemezz ölemez olmaz ben daha ona onu sevdiğimi söyleyecektim ölmesin ölmesin ateş ben ona rusyayı gezdirecektim hayallerimizi birlikte gerçekleştirecektik annem gibi oda gitmesin"diyip yere çöktüm kalbimdeki acı tarif edilemezdi artık nefes alamıyordum kendimi dışarı attım Kübra yere çökmüş delicesine ağlıyordu gözüm hiç bir şeyi görmüyor hızla çıkışa ilerliyordum bir taksi çağırıp mezarlığa gittim ezbere bildiğim yerleri geçip annemin mezarına geldim hızla taşın yanına çöktüm içimdeki acı bir türlü dinmiyordu "Anne ben geldim özledin mi beni. Anne bu gün birisini kaybettim sevdiğim kızı oda senin gibiydi anne merhametli güler yüzlüydü oda çok acı çekmiş anne çok dışlamışlar çok üzmüşler onu keşke yanında olabilseydim onu korurdum.Annee oda gitti beni bıraktı neden hep sevdiklerimiz ölüyor anne"

Evet sevgili dostlar ilk kitabın sonuna gelmiş bulunmaktayız ben şahsen çok eğlendim bölümleri yazarken peki siz okurken ne hissettiniz sizce ikinci kitapta neler olucak??