HALE DEN

Defne yi üzmüştüm. Alınmıştı bana. Haklıydı da. Ama ben onun üzülmesini hiç istemezdim . Abimi sevme artık dememin sebebi de buydu . Abim her ne kadar kanımdan olsa da Defne de bir o kadar canımdandı. Taksiden inerken acelece görüşürüz demiş evlerine girmişti Defne. Ben de evimize geçmiş odamda düşünüyordum. Defne ye hem imreniyor hem de üzülüyordum açıkcası. Hep abimin çapkınlıkları ile karşı karşıya kalmış. Üzülmüş ağlamıştı. Ama bir o kadar da güzel bir aşka tutulmuştu ki benim yakalayamadığım aşkı o yakalamıştı.

"Abim kapıyı çalıyorum çalıyorum cevap vermiyorsun ."dedi abim kapıyı açarken.

"Ah abi dalmışım duymadım .kusura bakma lütfen. "

"Noldu söyle bana canımın içi neden dalgınsın bu kadar?"dedi abim.

"Yok bir şey . Biraz Defne ile bozuştuk o kadar."

"AA üzüldüğün şeye bak Defne seni çok seviyor. Gelir senden özür diler o merak etme sen sıkma canını."

"Abi bu sefer ben onun kalbini kırdım. Üzdüm onu , o hiç üzülmeyi haketmiyor."dedim.

"Olsun abim siz halledersiniz. Hadi gel bakalım annem sofrayı hazırlamış gidelim yanına ."dedi . Ve yemek yedik biraz sohbet ettik aşırı eğlenmiştik. En son yatağıma çekilip uyudum.

Sabah uyandığımda güneş güzelce parıldamıştı. Öncelikle Defne ile aramı düzeltmeye çalışmalıydım. En iyisi kahvaltımı yapıp onlara gitmekti.

Annemin daha uyanmadığını farkettiğimde . Kahvaltıyı hazırladım ve aile fertlerinin uyandırdım. Üstümü değiştirip binamızdan çıktım ve karşı apartmana geçtim.

Kapılarını çaldım. Ama açan olmadı. "Ayşe teyze ben geldim mahalledeki dedikoducular değil . Açabilirsin yani "dedim. Ama ses veren de olmadı.

"Kız Hale Ayşeler sabah apar topar bir yere gittiler. Sonra da gelmediler daha."dedi yukarıdan safiye teyze

"Teşekkür ederim safiye teyze iyi gunler."deyip apartmandan çıktım.

Defne yi aradım ama telefonu kapalıydı. Sonra tekrardan onu aramayı aklıma koyup. Arkadaşımla buluşmaya çıktım . Bugün bir Arkadaşımla buluşup ders çalışacaktık. Aslında bu kızı Defne sevmiyordu ama ben çok tatlı bir kız olduğunu düşünüyordum.

Özge ile biraz ders çalışıp evlerimize beraber yürüdük. Özge çok ısrar etmişti yarın buluşmak için. Hem aynı mahallede oturuyoruz daha çok kaynaşırız demişti. Ben de hemen eve gidip ailemle biraz sohbet edip yatıp uyudum. Sabah erkenden Özge bize gelmiş biraz evde vakit geçirmiş ardından beraber hazırlanıp dışarı çıkmıştık. Aşırı eğlenmiştik ve zaman o kadar hızlı akmıştı ki yarın yine buluşmak için sözleştik ve beraber mahallenin yolunu tuttuk. Evlerimiz arasında 4 5 apartman vardı. Onların evinin önünde birbirimize sarıldık ve ondan ayrıldığımda baktığı yere baktım.

Evlerinin önünde Defne hayal kırıklığı ile bana bakıyordu. Kolu alçıda, ayağı bandajlanmış, kafasında sargı vardı. Ama benim dikkatimi çeken bu değildi. Hayal kırıklığı ile bana bakan gözlerinden yaşlar dökülmesiydi.

Unutmuştum. Ben onu aramayı mesaj atmayı bırak, ben onu düşünmeyi Unutmuştum. Ben bir adım atınca Defne benden gözlerini çekip destek aldığı abisine gitmek için işaret vermişti. Defne ve Onur abi eve doğru adımlarken. Ayşe teyze de onlara doğru adımlamış. Mustafa amca ise olduğu yerde beklemiş ve içli içli bana bakmıştı. Hızlıca yanına koştum.

"Mustafa amca Defne ye ne oldu?"dedim endişeyle .

"Kaza geçirmiş dün sabah işe giderken. Ama biliyor musun Hale onun canını kaza değil de sen acıttın kızım. Benim kızım hiçbir zaman gözümün önünde bu kadar ağlamadı. Ilk gözünü açtığında bile Hale merak etmiştir. Yer yerinden oynamıştır dedi . Ama telefonunu açtığında ise yıkılmıştı. 1 kere aramışsın sadece . Kızım onda bile gülerek karşıladı. Sınavları dersleri yoğundur dedi. Ama sen onun sevmediği bir kızla bunu bile bile gezmelere çıktın. Üstüne yetmedi fotoğraf paylaştın.Tabi bana karışmak düşmez istediğinle gezersin tozarsın ama benim kızımın canını bu kadar yakma "dedi çok samimi olmayan bir sesle ve o da ailesinin arkasından yukarı çıktı.

Ben de apartmana girdim. Kapıyı çaldığımda annem karşımdaydı. "Kızım hadi çabuk hazırlan da Defne kızımıza gidelim. Kaza geçirmiş ziyaret edelim onu. Hem sen biliyor muydun Kaza yaptığını? "dedi.

"Anne bi konuşabilir miyiz seninle?"dedim.

Annemle benim odama geçip her şeyi ona anlattım. Annem bana çok kızmıştı. Sabah özge nin eve gelmesinden onun da haberi yoktu . Özge geldiğinde hepsi işteydi çünkü.

"Anne ben Defne yi kaybettim şimdi demi ? "dedim ağlayarak.

Annem daha fazla dayanamayıp odadan çıktı. Ardından Defne yi aradım özür dilemek için . Belki benimle konuşur affeder diye düşündüm. Ama karşılaştığım ne yazık ki kapalı bit telefondu.