Merhaba ben Melek . Babamın beni defalarca dövdüğü, annemin yüzüme bile bakmayışları, kardeşimin bana bakarken büyük bir tiksinti ile baktığı kızım ben .

ŞİMDİKİ ZAMAN
"Anne ben işe gidiyorum."
"Nereye gidiyorsan git or**spu "
Annemin yine bana bülbül gibi şakıması eşliğinde evden ayrıldım. Çalıştığım kütüphaneye gittim. Allah razı olsun Mehmet Amca çok anlayışlıydı. Geç kalışlarımı derslerimin yoğunluğunu bildiği halde bana çok yardımcı oluyordu. Babamdan görmediğim sevgiyi Mehmet Amca dan görmüştüm.
"Günaydın Mehmet Amca . Nasılsın? "
"İyiyim yavrum. Sen nasılsın? "
"Ben de iyiyim Ahmet Amcacım. İzninle ben gelen kitapları yerleştireyim. "
""Tamam kızım kolay gelsin"
"Saol Ahmet Amca."
3 saat boyunca gelen kitapları yerleştirdim. Yerleri değişen kitapları düzenledim.
"Ahmet Amca dersim var da benim çıkabilir miyim ?"
"Tabi kızım . İyi dersler yavrum ."
" Teşekkürler Ahmet amcam ."
diyip okula yol aldım . Aaa söylemeyi unuttum değil mi?
Ben 2 . Sınıf hemşirelik öğrencisiyim. Annem ve babamın baskılarına rağmen okumaya çalışıyorum.

5 Saat Sonra

Gerçekten çok yorulmuşum. 5 saattir aralıksız olmasa da dersler çok yormustu. En iyisi sahilde biraz yürüyüp öyle eve gitmekti. Sahilde dolaşmak hem bana hem benliğime çok iyi geliyordu . Saatin 7 ye yaklaştığını görünce adımlarımı hızlandırdım. Çabucak eve gidip yemek hazırlamam gerekiyor. Yoksa yine babamın dayaklarına annemin bana sövüp saymasına maruz kalacaktım...