"Ya kalbinin kilidini açıcak anahtara sahip birini bulursan"

Bu cümledeki etki benim için çok büyüktü kalp atışlarım hızlandı ama kendimi hemen toparladım

-"Siz benimle ne konuşaktınız"

-"Şu sizleri bir kenara bırakalım" dedi gülümseyerek içimi ısıtan bir gülüsmesme..

-"Sizden bir arkadaşımın avukatı olmanızı istiyorum"

-"ne? yani özellikle neden ben?"

-"çok iyi bir avukatsınız" dedikten sonra göz kırptı gülümsedim

-"kabul edebilirim"diyerek keyifle kahvemden bir yudum aldım

-"buna sevindim parla"

birşeyler yanlış gidiyordu karnımda çok büyük bir ağrı hissettim

-"ayaz" dedim titriyen sesimle

bakışlarını bana çevirdi gözlerim bulanıklasmaya başlamıştı

-"parla! noluyor! ambulansı arayın! parla bir şey söyle konuş!

-"aya-" kelimemi bitiremeden gözlerim kapanmıştı

-"Anne! bizi bırakıp gidecekmisin anne! gitme ne olur"

-"Olmaz parla ,biliyorsun baban nerede ben orada onun yanında olmam gerek"

-"ama o seni istemiyor o başka bir kadına aşık anla artık!" cümlemi bitirdiğim gibi yüzüme ağır bir tokat indi

-"sakın konuşma cadı seni! benim kızım değilsin sen!"

o günden sonra onun kızı istesemde olamadım zaten.

-"Parla çok korkuttun bizi!

caner ve ilkay abim bana sıkı sıkı sarılıyorlardı onlar olmasa napardım bilmiyorum.. baharsa uzaktan bizi izliyordu

-"canım ablam ya sana birşey olsaydı ben o zaman ne yapardım"

-"canım kardeşim ben seni bu dünyada tek başına bırakıp gitmem merak etme"

hepimiz gülüştük.Kapı çaldı ve herkes kafasını kapıya çevirdi gelen kişi annemdi

-"annem!gel parlaya bak"

bakma bana bakma

"kızım! noldu sana"

-e o zaman biz anne kız sizi yanlız bırakalım" dedi ilkay abim

anlıyamıyordum bu kadını nasıl affettiler.Herkes dışarı çıktığında konuşmay başladım.

-"Ben senin kızın değilim bunu biliyorsun"

-"elbetteki sen benim kızım degilsin buraya seni uyarmak için geldim sen ölmelisin anlıyormusun ölmelisin ve eğer sen kendini öldürmezsen bunu kötü şekillerle bizler yaparız anladın mı beni"

-"Ne?" dedim zar zor konuşarak.