yıllar önce...

karanlıktı,her taraf karanlıktı...

yıllar yıllar önce bir okula gitmiştik.Terk edilmiş bir okula...

kendimizi çok kötü hissetmiştik.Korkmuştuk.Yaralanmıştık.Ama dik durmuştuk.Okula girdiğimizde şimdilik sıkıntı yok gibi görünüyordu.

korkmayalım diye elimize bir bıçak almıştık.Ama ben hâlâ korkuyordum.

hepimiz ikiye ayrılmıştık.Ben ise tek kalmıştım.O koskoca yedi kişiden bir tek ben yalnız kalmıştım.Ona bakılırsa aralarında en cesur bendim ama en çok hasar alanda bendim.

ben yemekhane bölümüne inmiştim.Kimsecikler yoktu.Sadece aşağı katta ben vardım ve sadece topuklularım sen çıkarıyordu.Onun dışında ses,yoktu...

elimdeki bıçağı sıkıca kavramıştım.Ona bağlanmalıydım.Sadece o bıçak beni hayatta tutabilirdi ya da öldürebilirdi...

yemekhane bölümünde yavaş adımlarla yürüyordum. Eğer bir ses duyarsam, bu benim sonum olabilirdi.Ama kurtuluşumda olabilirdi.

Kaçmak için.Hayatta kalmak için.Kurtulmak için.

Ben yavaş adımlarla ilerlerken bir ses duyuldu.Bir çığlık sesi.Yardım çığlığı.

Yavaş adımlarla o yöne gittim.Yavaş ve temkinli davranmalıydım.

Sonra durdum.Adım sesleri gelmeye başladı.Kalbim durmaksızın atıyordu.

O yönün tam tersine koşmaya başladım.En son nefessiz kaldığımı hatırlıyorum.

Ayak sesleri daha çok gelmeye başlamıştı.Korktum.Yapamayacağımdan korktum.

Seri adımlarla ilerlemeye başladım.Adım sesleri durdu.Kahkaha sesleri kulaklarımı doldurdu.

Sonra acı bir çığlık duyuldu.Bu ses ondan geliyordu.Kumsal'ın sesi...

O yöne doğru koşmaya başladım.Kantine girdiğim an yerde yatan ölü bedeni gördüm.

Bağırdığımı hatırlıyorum.Yardım çığlıklarımı.Ama kimsenin duymayışını.

Yere çöküp kumsal'ın kanlı bedenine bakmıştım.Ağlıyordum.Yıllar sonra ilk kez ağlıyordum.

Bıçak acımasızca kumsalı deşmişti.Yere çöküp haykırışlarımı hatırlıyorum.Ardından bir acı sesin bağırışını.

Yerden hızlıca kalkıp o yöne koşmuştum.

Merdivenlerin orada yatan cansız bedeni görmem ile beraber gözyaşlarım firar etmişti.

Yine kaybetmiştim bir arkadaşımı.Daha fazla dayanamadım.Bu okulda bir lanet vardı.Bir katil vardı.Acımasızca insanları katlediyordu.

Okuldan çıktım.Arkama bile bakmadan koşmaya başladım.Sonra durdum.Yorulmuştum.Cebimden telefonumu çıkardığım an Elçin'i aradım.Açmıyordu.Telefon çalmıyordu bile.

Onları orada bırakamazdım.Bunu onlara yapamazdım.Geri döndüm.Korkmamalıydım.

Okula girdim.Yerde yatan cesetleri ve notları gördüm.Cesetlerin hepsi kapının girişinde duruyordu.

Kumsalın cansız bedeni.Adanın cansız bedeni.Esila'nın cansız bedeni.Elçin'in cansız bedeni.Hare'nin cansız bedeni.

Canım acımıştı.İlk defa canım acımıştı.Sonra onu gördüm.İlayda'yı...

Ölülerin başında dikilmiş ağlıyordu.Bir ara onun yapabileceğini düşündüm fakat o yapamazdı.O karıncayı bile incitemezdi.O kıyamazdı.

Gelirken bile eline bıçak almayı reddeden birisi bunu yapamazdı.Korkuyordu.Ağlıyordu.İçine içine ata ata çıldırıyordu.

"Bunu kim yapar ya kim?"

İlayda dizlerinin üzerine çököp ağlıyordu.

Eline notu almış okumaya başlamıştı bile.Yere çöküp notu aldım.Okumaya başladım.

Üzgünüm ilayda,Üzgünüm Ela.Bu oyunda kaybeden arkadaşlarınız oldu.Kazananlar siz oldunuz.Tebrik ederim.Umarım birdaha görüşmeyiz.Yoksa bu sizin sonunuz olur!

Hayret ediyordum.Açık açık bizi tehdit ediyordu.Birdaha buraya gelmeyin diyordu.İyi ama neden?