ÖNSÖZ ( ARKA KAPAK YAZISI)

İnsan sevdiğini öldüğünde değil, hatırasını yitirdiğinde kaybeder, ölüm acısından beteridir, sevdiğinin yüzünü dahi anımsayamamak... Yoksa senelerin geçmesinden neden korkar insan, kaybettiğine adım adım yaklaştığını bildiği halde..

Prosnogozi hastası bir kadın, bu hayatta sevdiği ve görmeyi belki de tek istediği yüzü kaybetmiş yaralı bir aşık...

Tek gerçeğim diye kendisine seslenen kadına panzehir olabilmek için zehir olmak zorunda kalan bir adam..

Aşk, yara, yalan, gerçek, dostluk, sevgi... Herşey burada iç içe..

Bir sevdanın ilmek ilmek işlenmesinin, yaralanmasının, sarılma çabasının hikayesi...

“İnsana beyni unutsa da sevdiğini, kalp bir kez sevdiği bir yüreği daima hatırlar...