Ilkokul’a yeni başlamış bir çocuk, pelteklik desen ve sakarlık desen ve korku desen diz boyu

Okula gitmek istemiyor çünkü ailesi bile dilini anlamıyor o kadar peltekliği var neyse artık halasının kucağında babasının karşılığında çikolata alıcam demesiye başlamış.

ilk gün hocası tahtaya tanıştırmak için kaldırdı , korkarak geldi ve başladı konuşmaya “ meyhaba aykadaslar ben …"

Sınıfı ilk günden dalga geçmeye başlamış o gün sınıftan kaçmasını sağlamış her sınıfa geldiğinde dalga geçiyorlar oda kollarını sıraya koyuyor ve yüzünü kapatıp ağlıyordu yıllar hızlıca geçiyor 1. sınıf bitti 2. sınıf bitti okumayı ögrendi artık sıra kekeleme ve peltekliği yenmekteydi bir yaz tatilinde kendisini evde yazılı olan ne varsa onlara vurmuş durmadan okumaya başladı fark ediyordu öncellikle kekelemesi yavaş yavaş geçti sonradan belirli harfler çıkmaya başladı o günden sonra kitap aşığı oldu , ama yine anlaşılmıyor o daha fazla okuyor o yaşına göre büyük kitaplar okuyor 3. sınıf ta okuma yarışmalarında 170-250 kelime arasında okuyor ve hocaları tarafından seviliyor ama arkadaşları tarafından asla ve ilk okul bitmesiyle beraber günlük tutmaya başladı, ilk gününden son gününe kadar bu günlüğü 7. sınıfa kadar tuttu ve 7. sınıfta adı “kütüphaneci” olarak çıktı bu isim hoşuna gidiyordu sebebi ise çantasında ders kitabından fazla okuma kitapları bulundurmasıydı , yavaş yavaş sevilmeye başlandı derken bir gün bir kız zengin bebesi çantasındaki günlüğü gizlice çalarak sınıfın ortasında dalga geçe geçe okuduğu için herkes yine dalga geçmeye başladı ve o günlük daha fazla ifşa olmasın diye o günlüğü bir kitaba çevirdi o çocuk, kitabı çok hızlı tutuldu ve yayılmaya başladı ünlenmeye başladı dalga geçenlerin hepsi o çocuğun etrafında olmaya başladı, çocuk bölümleri paylaştıkça daha çok seviliyor o kız ise daha çok rezil oluyordu kız dalga geçicem derken çocuğun hayali olan yazarlık kariyerini başlatmış oldu

Ve günü gelmişti kitap basılmıştı o kızda o çocuğun yanına gelip “ ya şey kitabını bende aldımda güzel bir not yazıp imza atar mısın?” demişti

Çocuk güldü ve devam etti. artık çocuk gelişmişti insanlar tarafından sevilmeye başlamış peltekliği kimseye engel değildi ve tatlı geliyordu insanlar için

O çocuğun söyle bir sözü vardı kendisiyle dalga geçenler için yazdığı bir söz

“EVET DOĞRU EDEBİYAT’IM DÜŞÜK AMA BEN YAZIYORUM SİZLER İSE OKUYORSUNUZ”

O kitabın ismi “BİR UMUT HAYAT” şuan ki bu kitabın yazarı.



BU BÖLÜMDE DİĞER BÖLÜMLERİN AKSİNE HİÇ BİR KURGU YOKTUR TAMAMEN GERÇEKTİR.