Sabah yine uyanmıştım , aynı şekilde hazırlanıp okula gittim. Selin ve Atalay yanıma geldiğinde havamda olmadığım için pardon diyip bir hışım ile tuvalete gittim. Gözlerim kıpkırmızıydı aklım hala almıyordu nasıl bana yalan söylemişti? Beni kandırmıştı ama neden! Kızdığım noktada bu neden?! Ona verdiğim sözü tutmak istemiştim ama değmezmiş!

Derse girdiğimde ders boyu uyudum. Hiçbir şey yapmak istemiyordum. Her şeyden tiksiniyorum resmen. Koluma birinin dokunduğunu hissedince başımı kaldırıp baktım. Kerem olduğunu görünce aa ama pardon Şahindi o değil mi?! Kolumu geri çektiğimde oda elini çekti. Doğru olanda buydu bana dokunmamalıydı. Ardından Şahin birde onun kerem çıkmadığı kaldı tabii! Bana dönüp iyi misin diyince dünün olayları ile artık patlayıp "Sanki çok umrunuzda uzak dursanıza benden benim hayatımda yalancılara ve yalanlarına yer yok! " Son yeri Kerem'e bakarak söylemiştim. Onu kerem olarak tanıdıysam Kerem olarak kalcaktı benim için. Çantamı takıp eve gittim. Yaşadıklarımı aklım almıyordu. Eve geldiğimden 3 saat sonra kapı çaldı uyanıp kapıya doğru yürümeye başladım. Çok halsizdim. Kapıyı açtığımda Kerem'i görmemle kapıyı geri kapatıcaktım ki kerem kapıyı tutup içeriyi girdi. Elini başıma koyunca ateşim olduğunu anlamış olacak ki beni kucağına alıp yatağıma getirdi. "Şimdi Elvin şöyle yapalım olanları biliyorum. Önce iyileş sonra ben sana her şeyi anlatacağım. Ama şunu bil sana söylenen herşey doğru değil. " Diyip mutfağa gitti.