(Elvinden)

Gözümü açtığımda hastane odasındaydı. Neler olduğunu bir anlık unutup telaşla kalkmaya çalıştığımda kolumda bir el hissettim. Başımı yanıma çevirdiğimde O çocuk vardı. "Adın ne? " Duygusuzca söylediğim bu şeye önce şaşırdı sonra ise idrak etmiş olacak ki "Kerem" Dedi. "Niye bu zamana kadar söylemedin? " "Sormadın" "Sormam mı gerek? " "Mantıkken evet" Diyip tebessüm etti. Koluma hafifçe geriye doğru baskı yaparak beni yatırdı.

(Şahin'den)

Elvin'e uyanınca içmesi için şu almıştım. Odanın kapısına gittiğimde Elvin ve Kerem'i gül üşürken görmüştüm bu kaçtı artık bilmiyorum fakat gerçektende "𝙠𝙖𝙡𝙗𝙞𝙣 𝙖𝙘ı𝙨ı 𝙮𝙖𝙧𝙖 𝙗𝙖𝙣𝙙ı 𝙞𝙡𝙚 𝙜𝙚𝙘𝙢𝙚𝙯𝙢𝙞𝙨... " O an ne yaptığımı bilmeden suyu çöpe atıp eve gittim. Aklımdaydı çıkmıyacaktıda ama Elvin'e olan aşkım sadece bir gülüşle bitmezdi. En azından ben öyle sanıyordum. Belki de kendini kandırıyordum ama en azından duymak istediklerimi söylüyor geçiştiriyordum. Hayatın acımasızlığı benim kalp acımdan fazla olamazdı. 𝘽𝙚𝙡𝙠𝙞𝙙𝙚 𝙗𝙞𝙧 𝙜𝙪𝙡𝙪𝙨 𝙝𝙚𝙧 𝙨𝙚𝙮𝙞 𝙗𝙞𝙩𝙞𝙧𝙚𝙗𝙞𝙡𝙙𝙞...