Çıkışı telefonumun titremesiyle gelen bildirime baktım.

Anonim:Kusura bakma uyumuştum sabah olunca da aklımdan çıkmıştı sana cevap verememiştim.

Anonim:Nasılsın?

Siz: İyiyim sen?

Anonim:Ben de iyiyim ne yapıyorsun?

Siz:Okuldan çıktım yakın arkadaşımla birlikte durağa yürüyoruz

Son mesajdan sonra başımı telefondan kaldırıp cebime koydum telefonu. Berile baktım.

Beril yeni tanıştığı isminin Mert olduğunu söylediği kişiye bakıp göz kırparak bana döndü"Çok tatlı çocuk"

"Eminim öyledir"

"Sen ne anlarsın be"dediğinde güldüm.

"Numaranı istedi mi?"

"Hayır ben onun numarasını aldım randevuya bile çıkacağız"dedi sırıtarak.

Telefonumun yine titremesiyle elimi telefonun olduğu yere koyup telefonu çıkarıp mesaja tıkladım

Anonim:Umarım sen de birine göz kırpmıyorsundur:)

Mesajı görür görmez gözlerim irice açıldı etrafıma baktım "Bu kişi kimdi ve beni gözetliyor muydu?"diye kısık bir sesle homurdandım.

Siz:Sen beni mi gözetliyorsun?

Anonim:Hayır otobüsteyken senin üniversitenin önünde durduğumuzda camdan dışarıya baktım seni ve arkadaşını gördüm kötü bir amacım yoktu evime sizin okuduğunuz üniversitenin önündeki yoldan gidiliyor

Siz:Anladım kusura bakma

Otobüslere göz ucuyla baktım ama herkesin elinde telefon vardı bu yüzden umutsuzca yere baktım.Bu bilinmeyen her kimse hem konuşmak istiyordum hem de kurtulmak istiyordum belirsizlik en nefret ettiğim şeydi.

Beril beni donmuş bir şekilde görünce kolumdan tutarak otobüse bindirdi "Sen iyi misin?"

"İyiyim sadece bu bilinmeyen kafamı karıştırdı biraz"dedim sonra sarı direklerden birine tutundum Beril gibi.