Yeni arkadaşlıklar kurmak için sınıfımı değiştirdim.

Kimseyle karşılaşmamak için büyük bir çaba sarf

ediyordum ki koridorda yankılanan bir ses duydum

-Hey!

Arkamı dönüp sese odaklandım bu ses Murat'a aitti.

-Dün dediklerinde ciddi miydin?

Soğukkanlılığımı koruyup

-Evet ciddiyim- dedim dolabımı kilitleyerek.

Arkama bile bakmadan gitmeye kararlıyken Murat beni kendisine doğru çekti

-Sevgilim var diye mi?

Ne yaptığına anlam veremeyerek nefesinin tenime

değdiğini göz ardı etmeye çalışarak titrek bir sesle :

"Evet" dedim.

Ne yaptığını yeni fark eder gibi elini belimden çekip

"Pardon bilerek olmadı,"

"Ben sadece ciddi misin diye kontrol etmek istedim"dedi.

"Neyse madem beni hayatında istemiyorsun kararına saygı duyuyorum o zaman"dedi.

Onun gözlerine bakmamaya çalışarak

"Kendine iyi bak " dedim.

Murat "Bu bir veda mı?" diyerek gözlerimin içine

hüzünle baktı,ben de kafamı sallayıp onayladım.

"Sen de kendine iyi bak"diyerek uzaklaştı hafif bir tebessüm edip el salladım.

Ciddi ciddi hoşlandığım çocukla yakınken onu hayatımdan çıkarmıştım.

Kendimi yere bıraktım dolabıma yaslanıp ağlamaya başladım.

Yüzümü ellerimle kapattım,kimse görmesin diye.

Geriye sadece onun gidişinden kalan bir sessizlik vardı.

______

Umarım beklentileri karşılayan bir hikâye olur ❤️