. Bu sabah yine gözlerimi sıkıcı bir rutinle açtım. Günümü hükümette geçireceğimi artık o kadar iyi biliyordum ki, yapmam gerekenleri hemen listeledim:

• Kalk ve Cael ile ilgilen.

• Hükümet başkanı Emrick'in yanına git ve yeni deneklerin listesini al.

• Denekleri ziyaret et.

Dünkü deneyden sonra deneklerin hayatta kalması bile bir şans olurdu. Kafamdaki düşünceleri silerek banyoya girdim. Küçüklüğümden beri buradayım ve asla alışamadım; burası buz gibiydi ve burada sevgiye dair en ufak bir iz bile yoktu. Denekler, yaşamak için başkana yalvarırlardı. Başkan gerçekten acımasızdı. Banyoya girip kasılan vücuduma sıcak su tutarak gevşemeye çalıştım. Bütün işlerimi hallettikten sonra, her zamanki gibi bağrış sesleriyle dolu olan Cael'in odasına doğru yöneldim. Cael, bir Zalim olarak duygularını kontrol edemiyor, adeta bir bipolar hastası gibiydi.

Kapıyı çalmadan içeri girdim ve konuşmaya başladım. "Sesini kes Cael, kimseyi rahatsız etmeye hakkın yok," dedim. Sözlerimi bitirdikten sonra, o nefret dolu gözlerle bana bakarak, "Bunu diyen sen misin?" dedi ve bana doğru yürümeye başladı. Ben de geriye doğru adımlarken, tam bana yaklaşacakken durdu ve gülmeye başladı. "Ah, hadi ama Elara, seni daha cesaretli sanırdım," dedi. Derin bir nefes alarak, "Buraya gelmem bir hataydı zaten," dedim ve ekledim, "Cael, öğlen Emrick'in yanına git.’’

‘’seni istiyor özellikle.’’ Diyip hızlıca odadan çıktım Annemin katili için çok bile sabırlı davranıyordum ona Emrickin odasına gidip ondan yeni gelecek deneklerin olduğu listeyi istedim.Burda resmen alı koyuluyordunuz ve bir daha sizi bulamıyorlar dünyadan silinip gitmiş gibi oluyorsunuz.Neyse bu konuları sonra düşünürdüm Hükümet deney odalarından iki tane ayarlamalarını istedikten sonra Son olan görevimi tamamlamaya gidiyordum Üç tane denek vardı zaten ilk olarak denek 1 e girdim onları kurtarmayı gerçekten çok isterdim ama laboratuvarların hepsi için özel kartınızın olması lazım aynı zamanda sonrasında bir de yüz tanıması vardı 2 tabanlı bir güvenlik sistemiydi kırmayı çok denedim.Laboratuvara girmek istediğimde Emrickten izin alıyordum aynı zamanda yanıma üç tane koruma gönderdiği için o iş biraz yatıyordu.Denek 1 yere oturmuş dizlerini kendine çekerek fısıldıyordu benim girdiğimi gördüğünde daha da geriye gitti onu korkutmamaya çalışarak ben de yanına oturdum.

‘’Merhaba Denek 1.’’ Dedim bana baktıktan sonra ona zarar vermiyeciğimi fark ettikten sonra titreyen bir sesle ‘’M-merhaba.’’ Dedi ‘’Kendini nasıl hissediyorsun denek 1.’’ Dedim

‘Galiba kötü, çok yorgunum," dedi. Bu sırada not alıyordum; deneklerdeki değişimleri yazıp Emrick'e götürmem gerekiyordu. "Evet, bu gayet normal, bu deney gerçekten zordu, o yüzden yorgun hissetmen normal," dedim. Ayağa kalkıp çıkacakken aklıma bir şey geldi ve ona dönerek, "Ha bu arada, eğer kötü hissedersen, buraya gelen görevliye 'Beni Alex'i istiyorum' de, tamam mı?" dedim. Kafasını anlayışla salladıktan sonra odadan çıktık. Gerçek isimlerimizi söylememiz yasaktı, bu yüzden deneklere sahte isimlerimizi veriyorduk. Denek 2'nin odasına girdim, uyuyordu; dinlenmesi için onu rahat bırakıp Denek 3'ün odasına girdim. Odaya girdikten sonra, yüzünü duvara doğru dönmüş yatıyordu; uyuduğunu düşünmüyordum. Yanına

odasına girdim uyuyordu dinlenmesi için onu rahat bırakıp denek 3ün odasına girdim.Odasına girdikten sonra yüzünü duvara doğru dönnmüş yatıyordu uyuduğunu düşünmüyordum

.Yanına oturarak soğuk bir sesle ‘’Evet denek 3 nasıl hissediyorsun bakalım.’’ Dedim cevap yoktu ‘’Denek 3’’ hala cevap yoktu onu kendime çevirdim ve nabzına baktım gördüğüm görüntü bana göre şaşırtıcı değildi bu deneyden zaten sağ çıkamayacağı belliydi kız çok çelimsizdi hemen hükümet görevlilerine haber vererek burayı temizlemelerini söyledim aldığım notları Emricke götürmeliydim ve bu durumu Emrick'e bildirmem gerektiğini fark ettim. Odadan çıktım ve direkt Emrick'in ofisine yöneldim. Koridor boyunca yürürken aklımdan geçen düşünceler, deneklerin yaşadığı acılara karşı duyduğum öfkeyi daha da alevlendiriyordu. Her adımda, bu soğuk ve merhametsiz yerde ne kadar da yalnız olduğumu hissediyordum.

Emrick'in ofisine vardığımda kapıyı hafifçe çaldım ve izin istemeden içeri girdim. Emrick, masasında oturmuş, bilgisayar ekranına dalmıştı. Başını kaldırdığında yüzünde taşıdığı o soğuk ifade, onun ne kadar duygusuz olduğunu bir kez daha hatırlatmıştı.

"Emrick, bir durumumuz var," dedim, sesimdeki ciddiyetle. "Denek 3 çok zayıf durumdaydı, bu deneyden sağ çıkması imkansız gibi görünüyordu. Acil müdahale gerekiyordu ama sen müdahale bile etmedin."

Emrick gözlüklerini çıkarıp masasına bıraktı ve yavaşça ayağa kalktı. "Elara, bu deneylerin zorlayıcı olduğunu biliyorsun. Her denek kendi riskini kabul ederek buraya geldi," diye karşılık verdi, ‘’Hayır Emrick insanlar bunu kabul etmedi sen onları kandırdın.’’ sesinde her zamanki gibi bir duyarsızlık vardı.

Bu cevaba sinirlenmemek elde değildi. "İnsanlar bunu hak etmiyor, Emrick. Biz bilim insanlarıyız, katiller değil. Bu insanlara yardım etmeliyiz, onları yok etmemeliyiz."

Emrick, gözlüklerini tekrar taktı ve oturduğu yerden bana baktı. "Elara, senin görevin bilimsel sonuçları toplamak ve rapor etmek. Duygularını bir kenara bırak ve işine odaklan. Bu denekler bizim için çok önemli bilgiler sağlıyor."

Bu soğuk tepki karşısında içimde bir şeyler kırıldı. Artık bu işin bir parçası olmamın doğru olup olmadığını sorgulamaya başlamıştım. Emrick'e son bir bakış attıktan sonra, "Duygularımı bir kenara bırakamam, çünkü ben hâlâ bir insanım," diyerek ofisten ayrıldım.

oridorda yürürken, deneklere olan sorumluluğumu daha derinden hissettim ve onları bu korkunç kaderden kurtarmak için bir şeyler yapmam gerektiğine karar verdim. Bu, benim için yeni bir başlangıç olacaktı.

Sinirle odama gittim; zaten yapabileceğim aktiviteler kısıtlı olduğu için kitap okumaya karar verdim. Yaklaşık 10-15 dakika sonra gözlerim karanlığa teslim oldu. Kapım, kırılacak gibi çalınarak beni uyandırdı ve uyku sersemliğiyle kapıyı açtım. Karşımda hükümet çalışanları vardı. "Eğer önemli değilse gidin," dedim. "Emrick Bey sizi toplantı odasında bekliyor," dediler. "Tamam, geliyorum," dedikten sonra üstümü değiştirip önlüğümü giydim ve kartımı alarak odadan çıktım. Toplantı odasına girdiğimde Emrick'in gözleri üzerime döndü. "Evet arkadaşlar, toplantıya başlayabiliriz," dedi ve konuya girdi: "Teknoloji ile insanların anılarını zihinlerinden silebilmek için çok uğraştık ve sonunda bir formül bulduk. Bunu üç tane deneğimizin üzerinde deneyeceğiz. Elara, yarın sen bu formülleri üç deneğe enjekte edeceksin." Toplantı sonrasında, "Yarın saat 13:00'da toplantı odasında olun, deneklerin üzerindeki değişimleri not al, Elara," dedi ve odadan çıktı. Herkes dağıldıktan sonra ben de odama gittim ve yatağıma yatarak uykumun gelmesini bekledim. 15 dakika sonra vücudum derin bir uykuya teslim oldu.