*YETENEKLİM ismi GÜNBATIMI ismiyle değiştirildi. Kapağı da yenilendi*

Wattpad kapandıktan sonra yeni bir dönüş yapmak istedim ve belki bize böylesi şans getirir.

&&&

Sevdiğimiz şeyler elimizden birer birer uçup gider. Bilirim... Hayatın farkına vardığımız dönemler hepimizin eminim epey zor geçmişti. Güvenmek neden çelişkiye düşürüyordu? Neden sevgi diline güvenince içimize kurt düşüyordu? O vicdan azabı niye ağır geliyordu ki bedenime?

Vardı tabii ki mutlu eden şeyler. Yaşamıştım o ilkleri. Gitmişlerdi elimden ama kalanlarda vardı. Onlara sadık olunca başkasına kalbini açmak zordu.

Çünkü onlar seni seviyordu, diğerleri değil. Ne güzel demiş Nazım Hikmet Ran;

"İnsan insana iyi gelmeli. Gelmeyecekse hiç gelmemeli."

Ne kadar haklı bir söz, değil mi? Okuduğum ilk an benimsemiştim bu sözü. Sanki ben yazmışım gibi hüzünle dolmuştum. Söylemiştim de birilerine. O an almıştım gitmeyeceğinin sözünü...

Demek ki sözler de bir yere kadarmış.

"A-a aşkım, okusana şunu." Bacaklarımı dizine koyarak uzandığım için üstüme eğilip göremezdi. O yüzden telefonu ona verdim.

"İnsan insana iyi gelmeli, gelmeyecekse hiç gelmemeli? Yavrum kelime oyunu yapıyorlar, edebiyat diye yutturuyorlar. Düşme bunlara, kurban olayım ya." Telefonu elinden çekip aldım.

"Ruhsuz deve." dedim kaşlarımı çatarak.

"Bana şunu söyleyip durma, Miray." dedi ciddi şekilde. Ama bende en az onun kadar ciddiydim.

"Niye söylemeyeyim? İsminin anlamı o değil mi? Bal gibi de söylerim. Deve!" dedim ve hızla dizlerimi kendime çekip ayaklandım. Birazdan beni yakalamaya başlayacağı için kaçmaya başladım. Daha 2 metre gidemeden belimden çekilmiş ve kolları arasına hapsedilmiştim.

"Bırak beni, Buğra Erdem Kandemir!" Kolları arasından çırpınırken beyimizin pek de umrunda değildi. Yarım ağız gülüşüyle çabalarımı izliyordu.

"Dene, Miray Alçin Kandemir." Kurtulamayacağımı anlayınca pes ettim. Buğra beni ters döndürünce kollarımı direk boynuna doladım. O da beni kalçalarımdan havaya kaldırıp kucağına almıştı.

"Ben Arslan’ım canım. Hala birkaç eksikler var."

"Onlar tamamlanır. Ben senin yanından hiç ayrılmayacağıma eminim zaten." Dudakları öyle cazip görünüyordu ki bir an önce yemek istiyordum.

"Söz mü?"

"Söz, bebeğim. Ebedi söz."

Ebedi sözdü ama hayat işte n'aparsın. Ne oldum değil ne olacağım demek lazım.

Hayattaki her şeyin bir düzeni vardı, değil mi? Akan şelalenin, uçan martının, çiçekten bal alan arının... Aslında konu bu da değil. O düzeni bozan etken. Ya da milletimizin inandığı inanç ile 'nazar' kavramı. O yüzden saklarız yenidoğan bebeğimizi 40 gün. O yüzden gizleriz okumuş kızımızı.

O yüzden göstermeyiz aşkımızda gözü olanlardan birbirine kenetlenmiş ellerimizi...

Aşkı gizli yaşamak aradaki etkileşimi azaltıyorsa, ben gerçekten de suçluydum. Hatalıydım, kabulüm.

Sabır, derdi dedem. 'Dişini sık, torunum. O mutlu olduğun günler ayaklarının altındayken üzüldüğün günlerin hepsi hiç yaşanmamış gibi olacak.' derdi. Haklıydı ama sıkacak bir dişim kalmamıştı artık. Mutlu olmak bir bana zordu galiba.

Uzun lafın kısası, olmuyor. Hayat devam etmiyor. Bir yerde tıkanıyor. Her gün aynı döngü. Uyan, işe git, işten gel, kendi kafanda takıl, uyu. Her gün böyle ilerliyordu ve eski zamanlarımı özlüyordum.

Özledim o günleri, hemde çok özledim... Bir gün bitmesini istediğim o zamanları çok özlüyordum.

&&&

Kitappad hakkında yorum yapmakla başlarsam çok kasıyor. Benim internetimle alakalı da olabilir bilmiyorum ama epey zorluyor beni. Wattpad’den kaydetmeden çıktığımda bile kaydediyordu çoğu zaman. Burada öyle değil. O yüzden dikkatli olmakta fayda var.

Yazma kısmı hiç etkileyici değil. Kullanımı hiç iç açıcı olmuyor ve yazasım gelmiyor benim. Yanlışlıkla sola kaydırıyorum ve bölümden kaydetmeden çıkıyor. O yüzden hızlı yazamıyorum. Ağır ağır yazmak zorundayım.

Onun dışında bir sorunu yok. Burada hiç kitap okumadım orasını sizin değerlendirmeniz daha doğru olur.

Wp ne zaman açılacak bilmiyorum ama biz onlardan destek beklerken onların hiçbir yardım, destek ve çözüm üretmemiş olmaları beni epey kızdırdı. Çünkü yazmak benim için çok zevkli bir aktiviteydi ve okumak da eminim sizleri mutlu ediyordu.

Sonra açılırsa oraya geçerim büyük ihtimalle buradaki hesap da öyle kalacak ama şu an onu düşünemeyeceğim. Hepinizi seviyorum

ÖPÜLDÜNÜZZ