"Mehmet gözünü seviyim dur!Yapma o daha 19 yaşında."Annemin bağrışlarıyla uyandım,bugün ne olmuştu acaba?Babam yine neye sinir olmuşta annemden çıkarıyordu?

-Sen karışma Bahar!Evlenecek dedim o kadar!

Evlenecek?Kim evleniyordu?Ne oluyordu?

-Mehmet..Ahhh!

Bir tokat sesi ve annemin ağlayışı.Alışmıştım artık ama eğer aşağıya inmezsem annem daha kotu olabilirdi.

Ayağa kalktım aşağı inmek için ama odanın kapısı aniden açıldı ve babam gözüktü;

-Akşama hazır ol,evleniyorsun.

Evleniyorsun..Beynim kısa bi süre bunu idrak edemedi ama hemen sonra;

-N-ne?

-Duydun işte!Çerkezlere gelin gidiyorsun.Bak değerimi bil senin için en zengini seçtim.

Duyduklarım doğru muydu?Ben daha 19 yaşındaydım!Olamazdı.Olmamalıydı..

-Baba hayır nolur,ben daha okul okuyacağım ne evlenmesi hem hem ben daha çok küçüğüm olmaz baba.Nolur baba yapma...

Ve yanağımda hissettigim acı.

- Sen bana karşı mı geliyorsun lan!?

Kafam sağa yatık bir şekilde bekledim.Biliyordum.Vazgeçmezdi.Keşke geçsedi.Ama o benim babamdı,ne derse oydu..

Kapıyı kırarcasına kapattı ve ben beni zar zor taşıyan ayaklarımın üzerine yığıldım.Sessiz sessiz ağladım,bağırmak istedim,ona karşı gelmek istedim ama yapamadım.Niye?Çünkü o benim babamdı değil mi?O ne derse oydu değil mi?

Annem her türlü kötülükte o senin baban derdi.O ne derse o derdi.Hep böyle bilirdim.Ama bu kadarı çok fazlaydı.Ben evlenemezdim,daha 19 yaşındaydım.

-Kızım...

Başımı kaldırdım annem karşımdaydı.

-A-anne.

Sarıldı,sarıldım.Hayatta beni tek ayakta tutan kişi oydu.Sadece sarılır ve kızım derdi.Başka hiçbirşey yapmazdı.Babam beni döver, köşede izlerdi.Babam bi karar verir karşısında durmazdı.O bana her kötülüğü yapar ama yinede sarılırdı.Sarıldığı an herşey geçerdi.

-Anne nolur,nolur engel ol anne.Ben evlenemem anne...

-Kızım bak sen babandan kurtulmak istemiyor muydun?Bu çocuk senin kurtuluşundur belki annem ha?

Düşündüm.Evet ben gitmek istiyordum.Bu evden,ondan kurtulmak istiyordum ama hayır.Daha ismini bile bilmediğim biriyle değil.

-Anne ben tanımıyorum bile.Hem ya bana daha kötü davranırsa.Ya döverse.Ya..

-Kızım o senin baban.O ne derse o.Hadi kalk giyin,bugün nikah i yapacaklarmış.

Dedi ve odadan çıktı.

Ne kadar orda o şekilde kaldım bilmiyorum.Babamın aniden kapıyı açmasıyla korkuyla sıçradım.Üstüme beyaz bir elbise fırlattı.

-Kalk giy şunu,güzel ol süslen falan.Burak ne derse onu yapıcaksın ister döver,ister sever!Ne derse o!Duydun mu beni?!Ona kadın olacaksın.

Kafamı salladım.Ne yapabilirdim ki?Bu zamana kadar karşı geldim de ne oldu?Hiç!

Belki annem haklıdır bu adam benim kurtuluşumdur .

~~~~~

-Siz Mehmet kızı Eda Pınar,Aslan oğlu Burak'ı eş olarak kabul ediyor musunuz?

-E,evet

-Siz Aslan oğlu Burak Çerke..

-Evet

-Sizlerde şahit misiniz?

-Evet

-Evet

-.Bende Mersin Belediyesinin bana verdiği yetkiye dayanarak sizleri karı-koca ilan ediyorum.

Önüme defteri uzattı,elim titreye titereye imzaladım.Ağlamamak için kasıyordum kendimi.Ama o ise.Burak..Çok duygusuzca davranıyordu.Yüzüme bakmıyordu,bense ondan gözlerimi zorlukla çekiyordum.Yüzü çok güzeldi.Kirpikleri çok uzun,dudakları bir erkeğe göre fazlasıyla dolgundu.Boyu tahmini 1.87 civarlarındaydı çünkü ben 1.77'ydim ve aramızda ahım şahım bir boy farkı yoktu.

Ne diyordum ben?Bananeydi o çok yakışıklıysa!Kendine gel Eda!

-İyi misin?

Burak'ın sorusuuyla ona döndüm bana bakmıyordu.

-E,evet sağol.

Ayağa kalktı hiçbirşey demedi.Bende ayağa kalktım.Tam karşımda babam vardı ve yüzünde pis gülümsemesiyle bana bakıyordu.

Ondan kurtulmuştum,yada o benden kurtulmuştu.Bilemiyordum.Aniden önüme uzatılan elle düşüncelerimden sıyrıldım.Burak bana elini uzatmıştı.

Yavaşça elini tuttum.Elimi kavradı hemen ve yürümeye başladı.Salonun çıkışında duran siyah arabaya ilerledi ve arka koltuğa benimle beraber oturdu.

-Ailemize veda etmicez mi?

Diye sordum.Yine bakmadan cevap verdi;

-İstiyor musun?

Düşündüm.Istiyor muydum?Koskoca bir hayır!Başımı salladım.

-Güzel,sür eve Ali.

-Tamam abi.

~~~~

Yarım saatlik bir yolculuğun ardından ev demeye bin şahit isteyen saray yavrusuna gelmiştik.2 katlıydı.Çok güzeldi.Hayalimdeki evler gibiydi.

Evden içeri girdik,bizi direk koltuk takımları karşıladı.Elimi bırakıp koltuğa oturdu ve"Otur"dedi.Oturdum;

-Öncelikle şunu bil!Seninle isteyerek evlenmedim ki sende benimle isteyerek evlenmedin.Tek amacım ilerde bana bir veliaht yapman ki buda çok zor birşey değil.Aramızda cinsel ilişkiden başka hiçbirşey olmıyacak o da zaten 3-4 defa ya mahsus.Sonra hamile kalırsın diye düşünüyorum.Cinsel ilişkiler duygu yüklü değil amaç yüklü olacak.Ha dersen ben illa duygu yüklü istiyorum~Eliyle kapıyı göstererek~buyur.

Dedi.Yine sevilmiyecektim yani.Amaç sadece veliaht tı.Yine dedim içimden yine.Hiç mi sevilmeyecektim?

-Anladığını umuyorum?Ha bu arada.Ben izin vermeden evden dışarı adımını atma,gizli saklı işlerden,yalan ve ihanetten uzak dur.KENDIN İÇİN!

Kafamı salladım.Istemeyerek de olsa..

-Yatak odasına çık ve hazırlan..

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

Arkadaşlar bu ilk bölüm yanlışlarımı falan mazur görün.Bu bölüm kısa oldu ama ilerde bölümler giderek artacak💗