-Tarık

.......

-E-eda sen?sen nasıl?

Tam ona yanlış anladığını söyleyecekken Burak beni kolumdan çekti ve komidinin üstünden aldığı şeyi boynuma dayadı.Bu..silahtı.Aniden etrafa bir çığlık bastım ve Burak eliyle ağzımı kapattı.Hem beni tutup,hem boynuma silah dayayıp hemde nasıl ağzımı kapatabiliyordu bilmiyordum ama şuan aklım bunları açıklayacak durumda değildi.

"Tarık geri çekil yoksa ona acımam!"ona acımam diye galiba benden bahsediyordu.Tarık'ın gözlerinin içine baktım,kıpkırmızıydı.Agladığı her halinden belli oluyordu.

"Sevgilim"dedi Tarık."0600(sıfır altı çift sıfır)"Bunun ne anlama geldiğini biliyordum.Aniden ayağımı yerden kaldırıp tüm gücümle erkekligine bir darbe indirdim.Beni bırakıp yere eğildi Burak.Koşarak Tarık'a gittim,sarıldım. "Tarık nolur gidelim burdan,nolur"Saçlarıma bir öpücük kondurdu ve"gel"dedi,elimden tuttu arkasından da ben adımımı attım.Ama durmamamı sağlayan şey önce bir el silah sesi ardından da bedenimdeki keskin acı oldu.

Ayaklarım ağırlığımı taşıyamadı, yere düştüm.En son duyduğum şey Tarık'ın acı dolu çığlığıydı.

Tarık'tan;

Bir el silah sesi, Eda'nın yere düşüşü ve benim çığlığım..Hepsi çok kısa aralıklarla gerçekleşmişti.Ama o an benim için bir ömürlüktü.

Şimdi ne mi yapıyordum?Ameliyathanenin önünde çaresizce bekliyordum.Eda çok kan kaybetmişti ordan bura gelene kadar.Ona kan vermiştim.Elimde olsa bütün kanımı verir iyilestirirdim ama..Yapamıyordum işte.

Duvara bir yumruk attim,elimi geri çekince duvarın kırmızı olduğunu gördüm.Kandı bu..Edamın kanıydı.Ben olmasaydım Eda nin başına bunlar gelmicekti.Hepsi benim yüzümdendi.Hepsi..Hepsi

Eda'nın anne ve babasının seslerini işittim.Daha doğrusu annesi Durdane Teyze nin ağlayıslarinı..Koşarak geldi yanıma "Tarık oğlum,Eda!Eda nerde iyi mi o?"Gözlerimdeki yaşları sildim ve"Ameliyathane de Durdane Teyze,ve..iyi olcak"Bu dediğime inanmak istiyordum.Yalan olmasın istiyordum.Ordan sapasağlam çıksın istiyordum.Biliyorum çok şey istiyordum ama hepsi Eda içindi.

Ameliyathanenin kapısı açıldı ve bi hemşire dışarı çıktı.

-Eda'm iyi mi?İyi mi o?

-Doktor bey size bilgi verecektir.

- Ya napiyim ben doktor beyi!Bekleyemem doktor falan Eda iyi mi!!

Ameliyathanenin kapısı tekrar açıldı ve doktor dışarı çıktı.

-Eda Pınar'ın yakınları sizler misiniz?

-Evet,evet biziz iyi mi o?

-Öncelikle çok zorlu bi ameliyat geçirdi ve hayati tehlikesi hala devam ediyor.Kurşun tam rahim bölgesinin üstüne saplanmış,biz rahim zarar görmeden almak istedik ama maalesef mi pek mümkün olmadı.Böyle hayatı birseyde hastayı riske atamazdık ve ne yazıkki rahim zarar gördü.Yani hastanın hamile kalma şansı yok denecek kadar az.

Duyduklarım karşısında donakaldım.Eda anne olamıcak mıydı yani?

Geçmişten bir alıntı;

-Sevgilim bence sana anne olmak çok yakışır biliyor musun?

Gözlerime şaşkınlıkla baktı."Birden nerden çıktı bu"dedi."Bilmem yani düşünsene ikimizin bir tane kızı huyu,suyu,gözleri sana benzeyen,burun yapısı ve yüz tipi bana benzeyen.Bizim kızımız.Ne güzel olurdu"

Gülümsedi"Ben anne olmayı çok istiyorum zaten biliyorsun.Cocuklar kadar güzel birşey yok su dünyada ve senden bir çocuğum olsun bende çok isterim."

Günümüz;

Aklıma o anı geldi.Eda anne olmayı çok isterdi,ne zaman bir çocuk görse hemen severdi.Şimdi anne olamıyacağını öğrenince yıkılacaktı.

-Hayati tehlikesi hala devam ettiği için onu yoğun bakıma alıyoruz.Ilk 24 saat bizim için çok önemli inşallah olumlu sonuçlar alırız.Iyi günler.

Yaklaşık bir 15 dk sonra ameliyathane nin kapısı açıldı ve sedyeyle Eda çıktı dışarı.Yüzü bembeyazdı o kiraz rengi,hep öpmek istediğim dudakları kupkuruydu.Önümden götürdüler onu.Durun o uyanacak diyemedim.Onun yoğun bakıma gereği yok diyemedim.

Hepsi onun suçuydu.Eda'nın bu halde olmasının bütün suçlusu oydu.Telefonumu çıkarıp Ali'yi aradım;

-Alo Ali,arabaları hazırla intikam almaya gidiyoruz.

~4. Bölüm Sonu~