MEDYA: KARDELEN

Zühali tutmaya çalışırken beni kurtaran tek şey çalan ders zili olmuştu. İlk günden disiplinlik olmayalım istiyordum ama Zühaldi bu felaketler kraliçesi gibiydi öfkelendiğinde. Deli danalar gibi burnundan soluyarak Emreye Gülen İreme yaklaşıp eline hangi ara aldığını görmediğim su şisesini sanki ayağı takılmış gibi İremin üzerine dökmüştü. O an sadece hafifçe bir saniyeliğine gözlerimi kapattım İremin tiz çığlığı ile tekrar açtığımda Zühal resmen Oscar ödüllü bir performans sergiliyordu. Bir eliyle dudaklarını kapatmış gözlerini kırpıştırıyordu mahçup gibi.

"Aaa! Özür dilerim İrem gerçekten görmedim ama su zaten kurur merak etme."

İrem hırsla bakarken Emre şaşkındı.

"Ya sen nasıl bir insansın ya, ben bilmiyorum sanki bilerek yaptığını. Kıskançlığından öleceksin yakında" dedi sinirle ve titrek sesiyle. Üzerini silmeye çalışıyordu ama sözleriyle Zühale istediğini vermişti. Bir elini mahallede kavga eden kadınlar gibi bel boşluğuna koydu Zühal.

"Ben mi seni kıskanıyorum?" İşaret parmağı kendini gösterirken İrem de onu işaret edip inadına sözlerini bastırıyordu.

"Evet sen! Kıskançlığından ne yapacağını şaşırıyorsun her sene böyleydi bu yılda şaşırtmadın."

"Bana bak çırpı bacak senin ağzını yırtar aya fırlatırım beni prenses çizgimden çıkarma. Yanlışlıkla oldu diyorum." Böyle diyordu ama çoktan o çizgiden çıkmıştı. Emre de garip garip öyle seyrediyordu. Zühalin sinirli halinden korkuyordu bazen bile şaşırıp kalıyordum güzelliğine zıt bir karakteri vardı.

"Çırpı bacak mı? Zühal gebertirim seni!"

"Bekliyorum kuduruk gel de gebert!" O an Zühalin kolundan tutup çekiştirmeye çalışıyordum ama yerinden kıpırdamıyordu. Sınıfa öğrenciler girmişti ama İrem Zühalin saçına yapıştığı an Zühal İremin karnına yumruk atmıştı. İrem arkasındaki duvara doğru inleyerek çöktüğünde içeriye giren Kuzey hoca ile donmuştum.

"Ne oluyor burada?"

Dudaklarımı dişledim. İrem sanki bu anı bekliyormuş gibi ağlamaya başladı. Zuhal burnundan soluyordu, Emre telaşlanmıştı. Ben arkamı bile dönemedim ama bu sahnelere alışıktım her zaman Zühalin yanında oluyordum o da benim yanımda olurdu emindim bundan.

"Müdürün yanına direk!"

Yüzümü kaldırmadan yanından geçerken Kuzey hocanın bakışlarını üzerimde hissediyordum ama bakmaya yüzüm yoktu. Müdürün odasına geldiğimizde Kuzey hoca da arkamızda idi. Hafifçe bakayım dediğimde kollarını bağlamış bizi seyrediyordu. Ona baktığımı anlayarak bana baktığında hemen utançla yüzümü çevirmiştim. Müdür Bey bıkkın bir nefes vererek baktı bize.

"Yine ve yine siz değil mi?"

"Estağfurullah hocam bakın bugün yanımızda Emre de var onu uzun zamandır görmüyorsunuz hihi." Diyerek şirinlik yapmaya çalışıyordu Zühal. İrem hala ağlıyordu ama galiba cidden canı yanmıştı haberleri yoktu ama Zühal profesyonel olarak kick boksla ilgileniyordu. Bana atsa o yumruğu çoktan ölmüştüm şu an.

Ben resmen müdür bey bizi azarladıkça yerin dibine giriyordum çünkü sürekli büyümediğimizi söyleyip duruyordu ve ben gittikce arkadaki gözlerin ışığında küçülüyordum Zühal ise İremin ağlamasından rahatsız olup bilerek yaptığını söyleyip olayı bambaşka bir noktaya getiriyordu.