"Yavrum saçmalama o bizim kızımız ne olursa olsun onu sevmek zorundayız."

Kadın kocasını dinlemeden sinirle evi dağıtmaya devam ediyordu. Bir anda kocasına döndü.

"ANLAMIYORSUN SAMET KORKUYORUM ONDAN. GÖZLERİ, ÖLDÜRMEK İSTER GİBİ BAKIYOR! O DOĞDUĞUNDAN BERİ HİÇ BİR ŞEY NORMAL DEĞİL. ŞEYTAN DOĞURDUM BEN O YOK EDİLMELİ.!"

Samet karısının sözlerine sinirlenmeye başlamıştı. Daha bir aylık kızının ismini bile koymayı redetmişti karısı. Bugünse kızını karısının elinde boğulmaktan kurtarmıştı.

"SAÇMALAMA DİDEM! KIZIM O BENİM SEN ONDAN KURTULMAYA ÇALIŞIRSAN BENDE SENDEN KURTULURUM."

Didem bu sözlerin ardından kocasına hayal kırıklığı ile baktı. Onu anlamıyordu, kimse anlamıyordu.

"O zaman senden önce ben sizden kurtuluyorum!"

Kocası onu engellemeden hızla bebeğinin odasına daldı, boğazına yapışıp onu öldürme niyetindeydi. O sırada bebek çığlık çığlığa ağlamaya başladı. Onun ağlayışı ile birlikte şiddetli bir deprem oldu.

Ertesi gün Didem ölü kocasının yanında ezkazı izliyordu. Ekipler Didem'i enkazdan çıkarırken Didem transa girmiş gibiydi aynı kelimeyi tekrarlayıp duruyordu.

"Şeytan"