Dün bölüm atacaktım ama dışarı çıktım tabanıma kuvvet yürü Allah yürü sonra eve bir gelişim var yere yığıldım

-_-

Ertesi Gün

Siz: Yemek yedin mi?

Siz: Tost aldım, yanında meyve suyu da var, onu da yersin yediysen.

Çevrimiçi yazıyor.

Lavanta: Yedim, çok sağ ol ama tokum.

Siz: Olsun, getiriyorum.

Lavanta: Peki.

Asena’dan:

"Güzel mi?" dedi. Tostumdan bir ısırık alıp kafa salladım. Sırıttı. "Üşüdün mü?" dedi. "Hayır, iyi ki bayılmışız, değere bineceğimiz yokmuş."

"Asena," dedi sert bir sesle. "Öyle deme," dedi. Tamam anlamında kafa salladım. "Kardeşin nasıl?" dedim. Duraksadı. "Daha iyiye gidiyor," dedi. "Bir gün onunla tanışabilir miyim?" diye soruverdim. Gülümsedi. "O da seninle tanışmak için can atıyor. Seni anlattığımda can kulağıyla dinliyor," dedi. Güdüm. "Desene, abisi gibi," dedim. O da güldü. O kadar güzel güldü ki, bu adamın gülüşünde mutlu olduğumu anladım. Ata'nın telefonundan bildirim gelir. Ata, telefonuna bakıp gülümser. Bir an için yanındaki Asena'nın varlığını unutmuş gibidir.

Asena'nın gözleri Ata'nın elinde tuttuğu telefona kayar. İstemeden mesajları okur; başka bir kızla sohbet ettiğini fark eder. Onunla konuşurken gülümsediğini de görür. Asena, bu durumu izlerken içinde bir şeylerin kıpırdadığını hisseder. Kendi duygularını anlayamasa da, bir kıskançlık dalgası içinde kaybolur.

Asena, bu durumu görünce içten içe rahatsız olur. “Benimle neden bu kadar samimi değil?” diye düşünür. İçinde bir boşluk hissiyle, Ata'nın konuştuğu kişinin kendisi olmasını ister. O an, ona karşı hissettiği duyguların daha derin olduğunu fark eder.

Okul zili çalar.

"Sanırım gitmeliyim. Çocuklar beni bekler. Sana da keyifli vakitler, Ata," der. Ata, başını kaldırıp gülümser. "Zaman çabuk geçmiş, bir dahaki sefere boş olduğun zaman gelirim," der.

Asena da gülümseyerek sınıfa çıkar.

-_-

​​​​​​Nasıldı efenimm?

​