Benim babamla minimum konuşmam 20dk Annemle 20sn ablamla 16sn aile sevgim gözlerimi yaşartıyor

-_-

Tanrısal Bakış

Ata, elini ensesine atıp "Hera adına üzgünüm," dedi. Asena gülümsedi. "Geçen bana hislerimi sormuştun, hatırlıyor musun?" dedi. Ata da kafasıyla olumlu anlamda salladı. "Hislerimden eminim, ben sanırım send—" sözünü kesen şey, Ata'nın yanına birinin gelip sarılmasıydı. Asena içinden sözü tamamladı: "Nefret edemiyorum ve yüzünü deşmek istiyorum." Ata, üzerinden kadını atmaya çalışırken hemşireler geldi, özür dileyerek hastalarını aldılar. Ata ve Asena hastane dışına çıkıp bir bankta oturdular. Asena gülerek, "Bilmem fark ediyor musun ama önemli konuşmalarımız bankta geçiyor," dedi. Ata gülümsedi, sanırım anlamıştı. "Evet, öyle. Sen bir şey diyordun," dedi. Asena hatırladı: "Sanırım seni seviyorum," dedi. Asena utançtan gözlerini kapadı, Ata ise aptal aptal sırıtıyordu. Asena'nın gözlerini kapatmasını fırsat bilip küçük bir buse kondurdu dudağına. Asena şaşkınlıkla gözünü açtı. "Ve sanırım sana yaklaşan insanlar sebebiyle yüzünü deşmek istiyorum," diye isyan etti. Ata ise kahkaha atıp, "Öyle mi?" dedi. Asena kafa salladı. Ata, Asena'nın yanına yaklaşıp saçlarını sevdi.

Ertesi Gün

Siz: Yemek yedin mi? (13:24)

Siz: Sana tost ve ayran aldım, okula girmeden arka bankta gel, yiyip git.

Lavanta: Ben yemek yedim.

Siz: Olsun, bunları da ye.

Lavanta: Kilo alıyorum ama.

Siz: Sana kilo yakışıyor.

Lavanta: Ya ne demezsin.

Siz: Gelmeyecek misin? (13:42)

Asena'dan.

Sınıfın kapısı çaldı, içeri elinde tost ve ayranla bir çocuk girdi. "Hocam, bir abi verdi, yemenizi istedi. Yemezseniz büyüyemezmişsiniz," dedi. Asena güldü. "Peki," dedi ve çocuğun elindeki tost ve ayranı aldı. Çocuk da gülümseyerek çıktı.

H. Kişisini Hoşbeşim olarak değiştirdiniz.

Siz: Teşekkürler.

-_**'-'

Ata, elimi tuttu. "Hera'nın yanına gidelim mi?" dedi. Asena olumlu anlamda kafa salladı. "Olur," dedi. Ata, Asena'nın tuttuğu elini öptü. "Hera seninle konuşurken çok mutlu oluyor. Bugün yanında olmanı istedi, önemli bir ameliyata girecek," dedi ve Ata üzgün bir gülümseme sundu.

Birkaç dakika sonra Ata ve Asena hastaneye vardı, Hera'nın odasına çıktılar. Hera, yorgun bir gülümsemeyle Asena'nın yanına geldi. "Geldiğin için teşekkür ederim," dedi. Asena gülümsedi, elini tuttu. "Benim için bir emir," dedi. Hera da buna güldü. "Asena abla, bugün eğer bir şey olmazsa senin okuluna gelebilir miyim?" dedi. Asena sessiz kalmakla yetindi, Hera'nın elini tutup yatağına geri oturttu, saçlarını sevdi.

Aradan 1-2 saat geçti; Hera'nın vakti gelmişti. Ata'nın yüzünde endişe, korku vardı. Asena, Hera'nın elini tuttu. "Korkma, bir şey olmayacak," dedi ve Hera'nın elini öptü. Hera gülümsedi. "Korkmuyorum ki," dedi. Hemşireler odaya girdi, Hera'nın koluna iğne vurdular ve ardından götürdüler. Hera odadan ayrılınca Ata yere oturdu; Hera varken tuttuğu gözyaşlarını bıraktı. Asena, Ata'nın yanına oturdu. "Geçicek," dedi ve elini Ata'nın omzuna koydu, sakin sakin sevmeye başladı. Ata ise daha çok ağlamaya başlamıştı.

--