Özel bölüm 🌆

Anasını satim içimden geldi

-

Zaman bizi değiştirdi. Bazen öyle kavga ettik ki, ayrılacağımızı düşündüğüm anlar oldu. Ama bu kez... bu kez kavgamızın sonu, ikimizin de beklediği gibi bitmedi.

"Tamam, özür dilerim birtanem," dedi Ata, kapıyı çalarken. Sesi yumuşaktı, ama içinde saklanamayan bir tedirginlik vardı.

Kapıyı açan Asena’nın elinde titreyen bir test vardı. Gözlerinden süzülen yaşlar, yüzüne umut ve korkunun ince bir çizgiyle karıştığını yansıtıyordu. Sessizlik, ikisi arasında bir anlığına durdu. Sonra Ata, onun elindeki testi aldı. Gözleri testin üzerindeki sonucu okuduğunda şaşkınlık, mutluluk ve tarifsiz bir heyecan yüzüne yayıldı.

"Ben... baba mı olacağım?" dedi, sesi hayranlıkla titriyordu. Asena, gözyaşları arasında hafifçe başını salladı.

Ata, Asena'ya hızla sarıldı. Gözleri dolu, sesi titrek bir halde, "Özür dilerim," diye fısıldadı. Asena, bu kelimeleri duyar duymaz daha da hıçkırarak ağlamaya başladı. Ata, onu daha sıkı kucakladı, kalbi onun kalbine karışmış gibiydi. "Birtanem, lütfen, özür dilerim," diye tekrarladı. Ancak kelimeler Asya için hiçbir anlam ifade etmiyordu; çünkü gözyaşları korku ve mutluluğun eşsiz bir karışımıydı.

"Asenam... özür dilerim. O kadından da uzak dururum, ama lütfen beni affet," dedi Ata, sesi kırık, yüreği çaresizlikle dolu. Asena ise o anda, onun sıcaklığında tüm korkularını bırakıyordu, ama kalbinde bir fırtına kopuyordu.”

Asena bir adım geri çekildi, gözleri hala yaşlarla doluydu. Hafif bir titremeyle, "Biz iyi bir anne baba olabilir miyiz?" diye sordu, sesi derin bir endişe taşıyordu.

"Çok kavga ediyoruz... ya çocuğumuza da bağırırsak?" diye ekledi, dudakları hafifçe titrerken. Gözyaşları dinmiş olsa da, içinde fırtınalar kopuyordu. Gözlerini Ata'dan kaçırarak, "Ya onu da kendimize benzetirsek?" diye fısıldadı. Bu cümle, içindeki korkunun en saf haliydi.

Ata bir adım ona yaklaştı, yumuşak bir sesle, "Asena, senin sevgin dünyadaki en güçlü şey. Biz her şeyi birlikte aşabiliriz," dedi. Gözleriyle Asena'nın gözyaşlarını dindirmek istercesine ona bakıyordu. O anda, geleceğe dair umutları aralarındaki sessizlikte filizlenmeye başladı.

Asena, Ata’nın bu sözleri karşısında bir an durdu, gözlerini kaldırıp onun yüzüne baktı. Ata’nın gözlerinde gördüğü kararlılık ve sevgi, yüreğindeki korkuları hafifletir gibiydi. Ancak hala içinde bir tereddüt vardı. "Ama ya yine hata yaparsak? Ya birbirimize olan sevgimizi ona hissettiremezsek?" diye sordu, sesi kırık bir fısıltı gibiydi.

Ata, Asena’nın ellerini avuçlarının içine aldı ve ona daha da yaklaştı. "Asena, biz mükemmel olmayabiliriz, ama sevgimiz gerçek. Bu yeter. Ona sevgiyle sarıldığımız, onun yanında olduğumuz her an, en iyi anne baba olacağız. Ve eğer hata yaparsak… o zaman da birlikte öğreniriz. Seninle her şey mümkün," dedi.

Asena, Ata’nın sözleriyle bir nebze rahatladı. İçindeki fırtına biraz olsun dinmiş gibiydi. Derin bir nefes alarak, "Sence de cesaret etmek için birbirimize yeter miyiz?" diye sordu. Gözlerinde bir umut ışığı parlıyordu.

Ata gülümseyerek başını salladı. "Sadece birbirimize değil, geleceğimize de yeteriz, Asena. Sen, ben ve hayalini kurduğumuz her şey... birlikte daha güçlü olacağız."

Asena bu kez gözyaşlarını tutamadı ama bu seferki gözyaşları mutluluğun yansımasıydı. Ata’nın boynuna sarıldı ve fısıldadı: "Tamam... o zaman birlikte cesaret edelim."

-&-

Asena, Ata’nın elini nazikçe aldı ve karnına koydu. O anda, minik bebekleri, annesinin karnında hareket etmeye başlamıştı. Ata, birden titreyen elleriyle Asena'nın karnına sarıldı. “Güzel kızım, babasına tepkide verirmiş,” dedi, gözlerinde tarifsiz bir sevgi ve mutluluk vardı. Ardından karnını öperek, “Seni beklemek, her saniye daha da güzelleşiyor,” diye fısıldadı.

Asena, Ata’nın bu sözleriyle gülümsedi. İçinde, Ata’nın bir baba olarak ne kadar özel olacağını hissetmeye başlamıştı. Gözleri Ata’ya doğru kayarken, “Umarım neşesini senden alır,” dedi, gülümsemesiyle tüm odayı aydınlattı.

Ata, Asena’nın gözlerine bakarak gülümsedi ve “Güzelliğini annesinden alır gibi,” diye karşılık verdi. Sözleri, bir yemin gibi, ikisinin arasında sevgiyle örülmüş bir bağ yaratıyordu. O an, her şeyin mükemmel olduğu, sadece birlikte bir aile olmanın bile bir ömre bedel olduğu hissiyatıyla dolmuşlardı.

-

:-

Şunun garantisini vereyim ikinci bir özel bölüm olucakki bunu tahmin edebileceğinizi düşünüyorum

​​​​​