Babam.. Neden? Tanımadığım bir kız ölünce aklıma babam geliyor, yerde kan görünce aklıma babam geliyor, Yeşimi görünce aklıma babam geliyor. Yeşim bir katil. Sıra arkadaşım bir katil. Nasıl olurdu? O çok masum bir kız gibiydi. Gözlerim yerdeki kana bakarken Zeynep ve Delfin beni yere oturtmaya ve sakinleştirmeye çalışıyorlardı. Sakinleşemedim, kendimi hiçbir zaman sakinleştiremedim. Hiçbir zaman babamın arkadaşı kimdi diye düşünmedim. Gözlerim açıldı. Hemen ayağa kalktım ve kabinlerin içine baktım. Oradaydı. Masum kızın gözleri açıktı ama ölüydü. Ve bir kağıt. Kağıdı cesette dokunmadan almaya çalıştım. Kağıdı aldım ve içindeki notta şöyle yazıyordu, 'Sana önceki kız gibi olmadığımı söylemiştim, ve şimdi babanın katilinin kızının ben olduğunu öğrendin.' Gözlerimi yine şaşkınlıkla açtım. Zeynep'in ve Delfin'in "Sakın ol, sakın onu düşünme." dediklerini duydum. Babamın adını asla telaffuz etmezlerdi, hatta 'baban' bile demezlerdi. Gözlerimi kapattım yine kendimi akışa bıraktım, her zamanki gibi. "Kusura bakmayın ama kendimi toparlamam zor olacak." dedim. Delfin şaşkınlıkla gözlerini açtığını hissettim. "Sakın bir daha böyle bir olayda 'kusura bakmayın' deme" dedi. Gözlerimi açtım. Hızlı adımlarla okuldan çıkmayı düşünüyordum.

Babamın ölümünden sonra başka kimse ölmemişti diye düşünürken başka bir çığlık sesi geldi. Kafamı sesin geldiği tarafa doğru çevirdiğimde başka bir kız bize dehşetle bakarak ne olduğunu anlamaya çalışıyordu. Zeynep çöktüğü yerden kalkıp kıza eliyle gel işareti yaptı. Kız bir şeyler söyledi sonra Delfin sonra kız yine birşey sordu ama hiçbirini anlamadım. Hafifçe ayağa kalkmaya çalıştım ama başarısız oldum. Ben sadece kızın "Bunu kim yaptı? " sorusunu duymuştum. "Delfin" diye mırıldandım. "gidelim mi?" "Tamam hemen gidiyoruz ve bunu okul müdürüne söyleyeceğiz" "Asla olmaz! Bizi sorgulayacaklar! diye söyledim ama sesin biraz fazla yüksek çıkmıştı." Tamam o zaman,kimseye görünmeden okuldan çıkarız." dedi Delfin. " Nereye gitmemizi bekliyorsunuz?" dedi Zeynep "Abimin evine gidebiliriz isterseniz," Tanımadığım kıza döndüm." Sende gelebilirsin istersen." Kız olumlu anlamda başını sallayınca ayağa kalkmak için hareketlendim ama yine başarısız oldum, bu sefer kollarımı beni kaldırmaları için Delfin ve Zeynep'e uzattım. Onlar beni ayağa kaldırdıklarında tanımadığım kıza döndüm. " Gelmek istiyor musun? Seni anlamak için konuşmaya ihtiyacım var." Kız bakışlarını benden kaçırınca, birşeylerin ters gittiğini anladım. Kıza elimi uzattım. İlk önce elime baktı sonra ise yüzüme baktı ve en sonunda elimi sıktı."Ben İrem, sen?" "Bende Nil, tanıştığıma memnun oldum." dedi ve Zeynep ve Delfin'e döndü." Sizin adınızı biliyorum sınıfta duymuştum." dedi Nil. "Sen" dedi Delfin'i göstererek."Senin adın Zeynep." dudaklarımı hayır demek için araladığımda Nil benden önce parmağıyla Zeynep'i işaret ederek "Seninki ise Delfin." Kıkırdamaya başladığımda Zeynep ciddiyetini bozmadan,"Doğru bildin ama tam tersi Nil Nehri. " dedi ve kapıya doğru yürümeye başladığında Delfin ile kendimi tutamayıp gülmeye başladığımızda, Nil ve Delfinin koluna girdim. "Sakın böyle dedi diye üzülme Nil sadece birkaç saat sana böyle diyecektir." Delfin gülümsediğinde bu gülümsemenin içten olduğunu anladım. "İlk tanıştığımızda bana 'yunus balığı' demişti." "İyi ki de demiş" dedi yine içten bir gülümsemeyle. " Delfin konuşurken bizi nereye götürdüğünün farkında değildim ama bu kadarınıda beklemezdim çünkü Delfin bizi okulun dışından çıkarmış hatta Zeynep'in koluna girmişti bunu Delfin "Abinin evi neredeydi İrem?" demesiyle birlikte anlamıştım. "Abime mesaj atarsam konumunu öğrenirim." "Sen abinin evine hiç gitmedin mi İrem?" dedi Zeynep yine bodrum* şivesiyle. "Ya, gittim gitmesine de.. Abimin sıkıcı sohbetleri yolu izlerken çok daha sıkıcı oluyor o yüzden dakikalarca instagram'a baktmıştım." dedim ve üçününde bana anlaşılmaz bakışlarla baktığını gördüm. "Ama gerçekten çok sıkıcı yaa. Hem kim abi sohbetlerini saatlerce çeker ki?" yine üçüde aynı bakışlarla bana bakarken sustum. "İrem abin mesaj atacak mısın yoksa ben seni yanımızdaki çöpün içine atayım?"dedi Delfin. Telefonumu çantamın içinde bulmaya çalışırken ana caddeden geçiyorduk. Kendi kendime umarım kimseye birşey olmaz diye dualar ederken telefonumu buldum. Rehberimde abimin adını aramaya başladım. Abimle en son ne zaman görüştüğümü hatırlamaya çalıştım çünkü abim en son sıralarda yer alıyordu.

*bodrum/muğlanın bir ilçesi.

ABİM

Ben:Abiciğim bugün kızlarla senin evde kalacağız ona göre. Anahtarlar nerde söyler misin? Birde gelirken ara ona göre yemek yapacağız.

ABİM:Anahtarlar koltuğun altında beni ara.

Hafifçe gülümsediğimi hissetim. Bu espiriler iğrençte olsa en azından gülümsetiyordu.

ABİM:Tamam, tamam anahtarlar paspasın altına ama yine beni ara.

Ben:Tamam abicim gelince ararım. Ben kızlarla alt kattaki misafir odasına geçeceğim ona göre. He birde konum atarmısın lütfen evin yerini unutmuşum.

Abim bana konum attığında ilk olarak ona teşekkür mesajı attım ve sontasında kız gurubuna konumu attım.

3 TANE ÇİÇEK

3 TANE ÇİÇEK adlı gruba konum gönderildi.

Ben:Zeynep gruba Nil'i eklermisin?

Zeynebim: NEDEN BURDAN YAZIYORSUN ACABA DELFİN'İN YANINDA DURUYORUM!!

Kafamı kaldırıp Zeynep'e ardından Delfin ve Nil'e baktım. Delfin ve Nil sohbet içerisindeyken Zeynep ise bana bakıyordu. Taksilerin olduğu alana geldiğimizde Zeynep'le birbirimize baktık çünkü Delfin ve Nil büyük bir sohbet içerisindeydiler. Zeynep hiç öne oturamazdı. Ben ise zorunlu olmadıkça önde otururdum. Zeynep bir anda "Ben önde otururum." demişti ve Delfin bir anda bize baktı ve ikimizde kaşlarımızı kaldırdık çünkü Zeynep hiçbir zaman erkeklerin yanında oturmak istemezdi çünkü kendisini rahat hissedemez, kasılır, hatta zor nefes alırdı. O an, o kısacık an içinde Delfin'le göz göze geldik. Delfin Zeynep'in kolunu ve benim kolumu bıraktı ardından telefonundan birine mesaj yazmaya başladı. Telefonuma bildirim sesi geldiğinde Delfine baktım ve telefonumdan mesaj yerine geçtim. Bildirimin Delfin'den geldiğini gördüm.

Delfinim

Delfinim:Bu kız kafayı yedi galiba.

Ben:Birkaç gün abimle olacağı için hazırlanıyor olabilir.

Delfinim: Dedim olabilir.