Abim. Benim abim. Kendsine değer verirdim, fakat beni kızdırdıysa işler değişiyordu. "Kolaysa yakala!" "Bak seni bir yakalarım o zaman görürsün." "Ne yapıyordun telefonda? Kızlar biliyormusunuz, abim telefonunda mesajlaşırken normalde telefona gülmez. Yani zaten bu delilik olur ama neyse.." "Sana ne kimle görüştüğümden?" dediğinde hızla yanından geçerek açık olan telefonunu aldım ve hızlıca koşarak odama gittim, kapıyı kilitledim. "Lan açsana kapıyı! İrem arkadaşların gidince senin telefonu karıştıracağım, aa şu işe bak telefonun elimdeymiş." "Nee!? Ne zaman aldın? Kızlar nerdesiniz? " kapının dışından gülme sesleri geldiğinde "Yaa, olmaz ki böyle! Tamam vericem şimdi telefonunu ağlama abi yaa!" dedim ve abimin fotoğraflarını ekran görüntüsü alıp kendime attım. "İrem kendine neyin fotoğrafını atıyorsun?" dediğinde abimin telefonuna baktım. Sadece komik bir video görmüş! İnanabiliyormusunuz!

YAĞMUR ADLI KİŞİDEN YENİ MESAJ

Şaşkınlıkla telefona bakarken mesajlaşma uygulamasından kimin abime mesaj attığına baktım. Yağmur. "Abi" "Efendim?" "Yağmur kim?" "İrem..Telefonumu ver. " "O kim dedim abi." "İrem." dedi yine çaresiz bir sesle. "Abi söylemezsen kız ile olam mesajlaşmalarınızı okuyacağım." dedim ama silah sesi kulaklarımı doldurduğunda kapıyı açmaya çalıştım ama açılmıyordu. "Abi kapı açılmıyor!" dedim telaşla. "İrem bak orda rafta bir kitap olacak." Rafta sadece bir kitap vardı. "Evet gördüm." "İşte kitabı oradan al ve sayfaları karıştır içinde yeşil bir kağıt olacak." abim bunları söylerken ben çoktan kağıdı bulmuştum. "Buldum,içinde anahtar var! " "Evet işte onu al ve kitaplığı öne doğru çek biz o odaya doğru geliyoruz." dedi ve adım sesleri uzakaştı. Kitaplığı kendime doğru çektim. Orada gerçekten de bir kapı vardı. Anahtarı deliğe soktum ve hızlıca çevirmeye başladım. Kapıdan 'klik' sesli geldiğinde sürgülü kapıyı açtım ve içerideki odaya inanamadım. Ardımdan rafı kendime doğru çektim ve kapıyı kapattım. Abimin telefonundan kendimi aramaya başladım ve karşıdaki kişi telefonu açınca "Abi?" diye telefona seslendim. "İrem geliyoruz oradaki koltuklardan birinde otur ve oradan çıkma." dedi abim ve daha ben cevap vermeden telefonu yüzüme kapattı. Ben ise kızları ve abimi beklerken odayı incelemeye başladım. Duvarlada led ışıklar, dünya saatleri, ailemizin fotoğrafları ve abim ile benim fotoğraflarım vardı. Ama bir fotoğraf dikkatimi çekmişti. Bu fotoğrafta 5 kişi vardı. Abim,ben, bir kız, annem ve babam. Ben odayı incelerken bu sefer kızlar aceleyle içeri daldı.

"Kızlar! İyi misiniz? Abim nerede?" diye sorular sıralarken abimi kapıda gördüm. "Abi!" diye ona doğru koştum. Abime sarılırken o ise benim saçlarımdan öpüyordu. "İrem.." dedi abim "korktun mu?" hızlıca geri çekilip yüzüne bir tokat attım. "Bu neydi şimdi İrem?" "Bide utanmadan korktun mu diye soruyorsun geri zekalı." abim silik bir tebessümle arkamızda durup bizi izleyen Nil, Zeynep ve Delfin'e baktı. "Abi" dedim bana bakmasını sağlayarak. "Efendim?" "Yağmur kim?" dedim "Başladık yine.."dedi derin bir iç çekerek "sen boşversene onu ya.." dediğinde Zeynep'in yanındaki koltuğa oturdu ben ise abimin karşısındaki koltuğa oturdum.

"Ee, tüm gün burada mıyız şimdi?" diye sordu Delfin. "Hayır tabii ki dediğinde gözlerim abimin kolyesindeydi. Kolyesi halka şeklindeydi sadece. Bu sefer Zeynep'in kolyesine baktığımda onunda abimin kolyesine benzer bir kolye taktığını fark ettim. Aynısıydı. "(...)işte böyle tanıştık. Yıllarca aynı okullara gittik ve en sonunda Nil ile tanıştık. Nasıl tanıştığımızı söylemek istemiyorum yoksa İrem kriz geçirebilir. Değil mi İrem?" dedi Delfin "Hı? Ha evet, evet.." dediğimde abim ile Zeynep'in kolyelerine daha dikkatli baktım. "Neyse..Acıktınız mı ben kurt gibi açım." dediğini duydum abimin. "AVM'ye gidebilir miyiz?" dedim. "Aslına bakarsanız mümkün değil ama Zümrüt'e sorarsam halledebiliriz." "Zümrüt kim? " diye sordu Delfin. "Ben yokken evi temizliyor. Çoğunlukla evde durmuyorum da. " "Anladım." dedi ve Delfin benim nereye baktığımı fark etti. "Kolyeniz çok güzelmiş.." dedi Delfin ve ben şaşkınlıkla Delfin'e bakınca sustu. "Aile yadigârı" dedi Zeynep. "Emir bili-" dedi ve söylememesi gereken bir şey olduğunu hatırlayıp eliyle ağını kapattı. "Yani Emir'in ki daha güzel.." dedi Zeynep geveleyerek, tek kaşımı kaldırdım ve abime baktım. "Zeynep açıklamalıyız artık.."