Gerçekler 2 bölüm.

Yanıma bir çift oturmuştu kütüphanedeydik.

Adam kısa kadın ise uzundu. Kadın gülerek adama sorlar soruyordu. "Aşkım ben hasta olsam itileştirirmiydin?"

Adam somurttu. "Tabiki aşkım neden iyileştirmeyeyim?" Kadın kıkırdadı.

"Peki ölsem kızına benim adımı veririmiydin?" Adam bu soruya sırıttı. "Verirdim birtanem!"

"Ben gitsen yıllar geçse, sonra tekrar severmisin beni?" Adam bu soruyla durdu. "Bende iyileştirmemi işte,kızıma adını vermeni iste ama...beklemem Füsun gitsen beklemem afetmem!" Kadın dondu. "Peki" diyebildi sadece.

Önümdeki kitaba döndüm. Gerçekten çok güzel bir kitaptı yazarın kalemide güzeldi ama fark edilmiyordu. Adam ve kızın ilişkisi çok güzel giderken adam intikam alacağını hatırdadı.

Ayyy aşkını hiçe sayıp kızı öldürecekmi????

Kitap devam etti. Ve o sahne gerçekleşti. Adam kızı intikam uğruna öldürdü. Küçük damlalar istemsizce gözümden düştü.

Ben biliyordum bu yazar hep böyle yapıyor alış artık asilaaaa​!!!!!!

İç sesime biraz hak verdim. Bu yazar ciden böyle yapıyordu.

Neden?????

İki aşık neden kavuşmamazdı? Yanıtsız kalıyordu sorularım. Derdimi anlatamıyordumki anlasınlar. Dedim bir iç çekerek kitabı kenara bıraktım.

Telefonu elime alıp yüzüme baktım. Gözlerim doluydu. Uzun saçlarımı açık bırakmıştım. Gözlerime ise lens takmıştım.

Ayağa kalkınca kaşlarım çatıldı. Bana çarpan adam benimle aynı yere gelmiş ve aynı kitabı okuyordu daha sonuna varmamıştı. Adam sonuna geldi. Aynı sayfayı yirmi kere okuduğuna yemin edebiliridim. Adam gözlerini ovdu ve tekrar okudu. Kitabın sonunu böyle beklemiyor gibiydi.

Yazık bize güzel kitap okumak bizimde hakımız!!!!

Sus!

Adam "högggü högggüüü!" Diye ağlamaya başladı.

Högggü högggüüümü??

Adamın ağlayışına kıkırdadım. Adamın gözleri anında bana döndü. "Ne var?" Diye sordu.

Cevaplayamadım. Sustum.

Geçmişten bir sahne...

Asila heyecanla annesine birşey anlatıyordu. İstemeden yükseksesle konuşmuştu. Annesi asilayi merakla dinliyordu. Babası kafasını ovuşturarak ayağa kalktı. Asilaya heycanla elini uzattı. "Hadi güzel kızım seni uyutuyum."aslia önce annesine baktı. Annesini kafasını salınca heycanla elini tuttu babasının.

Asila açıyla inleyerek kalktı. Ağzından kanlar geliyordu. Diline bakınca yarısının olmadığını gördü. Dilinin yarısı babasının elimdeydi. Babası gülerek asilaya bakıyordum asila acıdan bayıldı. Babası. O gün kızını hastahaneye bile götürmemişti. Annesi kızını kucağına çekmiş kızını iyileştirmeye çalışmıştı. Başarmıştıda.

Şimdiki zaman...

Adama gariplikle bakarak dışarı çıktım. Soğuk

rüzgar saçlarımla dans etti adeta.

Üşüdüm bennn