Gerçekler 4 bölüm.

"Ulan konuşsana!" Babam üzerime yürüyordu son anda üvey annem geri çekiyordu. "Bak hala susuyor!" Kağıt kalem aldım yazdım. "Bu duruma ben gelmek istemedim Baba!" Baba kelimesinin anlamını çizince kaskatı oldu. "Ne demek oluyor bu!" Diye ortama girdi yaptı üvey annem. Omuz silktim babam ise oturdu. "Sana diyorum ne yaptın o kıza?!" Üvey annem burnundan soluyordu. Kağıt kalemi elime verdi. "Yaz kuzum ne yaptı sana?!" Babama baktım o dalmış gibi görünüyordu.

Bana yaptıklarını yazına üvey annem on dakika kendine gelemdi. "Doğrumu?" Diye sordu babama. Babam sustu. Omuzlarına ellerini koydu ve sarstı. "Doğrumu be adam?!" Babam yine sesiz kaldı. "Karın nasıl öldü?" Yine sustu. Bana döndü. "Asila yazar mısın?" Kafamı sallayıp yazdım. Bunada bir yarım saat dondu. "Senin herifligini sikeyim!" Babam yüzüne sert bir tokat yedi. "Nasıl babası sen! Birde çocuklarımı sana emanet ediyorum!" Daldım gittim. Acaba annem hayata olsaydı benide böyle korurmuydu?.

"Sen nasıl evliliğime son verirsin?!" Yine yapacaktı. Dövecekti. Elinde kemeri görmekle sırtıma darbe yemek bir oldu.

Sırtım kanıyordu pansuman yapıp yattım.

Ertesi gün okula gitmek istemedim ama babam zorla gönderdi.

Sınıfa girdiğimde kimse yüzüme bile bakmadı. "Oo bizim kız!" Onlara bakmadan sırama oturdum. "Nolmuş lan kız çökmüş!"

Ali daha gelmemişti. Ali'ye plotonik kızın adı elsaymış. Elsa bana doğru yürüyüp sırama oturdu. "Noldu güzel kız Ali sana postami koydu?" Elsa kıkırdarken birden kalktı sıramdan.

Kafamı kaldırıp bakınca gözlerime inanamadım. Ali elsayi sıramdan kaldırıp boğazını sıkıyordu. Hızlıca yerimden kalktım. Elinin ellerini tutum. Yapma der gibi bakınca yüzü yumuşadı elsaymı bıraktı. Hoca geldi. Olabilir çocuklar diyip çıktı.

Şaşırmıştım çünkü Ali'nin en az disipline gitmesi gerekiyordu.

"Neden böyle oldun?" Ne olmuştu yüzüme hiçbir şey. "Hiçbirsey?" Yazdım. Yüzümü inceledi. "Rahatsız oluyorum!" Yazınca kaşları çatıldı. "Pardon!" Diyerek önüne döndü.

Öndekiler sırayı itince masa sıkıştı. Sırtım çok kötü ağrıyordu. İnledim sesizce. Ali küfürler savuruyordu ağzının içinde. "Ulan göt Laleleri itmeyin şu zıkımı!" Bana döndü. "Açıdımı?" Kafamı salladım. "Hayvan herifler!" Diyerek kızdı ama sırtım çok ağrıyordu. Birde bu tuz ve biberi olmuştu. Sıradan kalktım eve gidecektim. "Nereye?" Diye sordu Ali. Sırtımı işaret ettim. Önümüzdeki çocuk. "Abartma o kadar itmedik!" Bağırmak istedim ama yapmadım sesizce geçip gittim.

Gece o kadar çok ağlamıştım ki gözlerim kıpkırmızı olmuştu. Telefonumu elime alınca mesaj geldi.

Ali: iyimisin?

Miusa:iyiyim

Ali: çocuklar o kadar itmediğini söyleyince merak ettim

Miusa:etme

Ali:ne?

Miusa:beni merak etme Ali

Ali yazıyor...

Çevrim içi...

Çevrim dışı...

Buna yaşıma göre sevgi görmemiştim. İstemiyordumda kimsenin sevgisini.