Yatağımın yan tarafı çökünce gözlerimi açmamak için kendimi zor tutmuştum. Giren kişi konuştuğunda bunun miran bey olduğunu anlamıştım.

Miran: özür dilerim sana deha erken gelemediğim için hasta olduğum için seni sevmediğim için kızım ben sana çok kötü davrandım ama seni kendime alıştırmamak için yaptım herşeyi son bi kaç ay ömrüm kaldı eğer uygun bir kalp bulunmazsa bu dünyadan daha size doymadan gideceğim. Seni çok seviyorum benim canım kızım eğer elimde olsaydı sana daha erken gelip seni severdim ama olmadı son bi kaç ay ömrüm kalmışken seni kendime alıştıramazdım bu yüzden sana kötü davrandım özür dilerim kızım binlerce kez özür dilerim biliyorum şuan beni duymuyorsun ama ben senden çok özür dilerim

Deyip kafasını yanıma gömmüştü. Konuşmasının sonlarına doğru sesi titremişti. Şuan büyük ihtimalle ağlıyordu. Benim babam kalp hastasıydı o yüzden bana iyi davranmamıştı umarım en kısa sürede bi kalp bulunurdu. Bu hastalığını helin hanım ve diğerleri kesinlikle bilmiyorlardı. Bilselerdi illaki bi kalp bulunurdu.

Hafif bi hareketlik hissedince miran bey'in kalktığını anladım anlımı öpüp ayağa kalktı ve kapıdan çıktı. Hafif dik konuma gelip düşünmeye başladım neden herşeyi ben yaşamıştım. Miran bey'e inşallah bi kalp bulunurdu çünkü daha yaşayacağımız onca şey varken ölmesini istemezdim.

Gözümden bi damla yaş düştüğünde daha çok ağlamaya başladım normalde dayak yedikten sonra ağlardım ama bu eve geldikten sonra bi duygusallık oluşmuştu üstümde bu yüzden yada içimde biriken birşeyler olduğu için ağlıyordum.

ayağı kalkıp lavaboya gittim ışığı açtım aynadan kendime baktımğımda saçlarım dağılmış, göz altlarım ise kızarmış ve şişmişti neden kendimi üzüyordum ki nede olsa bana kötü davranmıştı ve ben ona karşı sadece nefret duyuyordum kesinlikle ona üzülmüyordum çocuklukları babasız helin hanım ise kocasını kaybedecekti kesinlikle ailesine üzüldüğüm içindi bu göz yaşlarım suyu açıp ellerimi ve yüzümü yıkayıp odaya geri dönüp yatağıma uzandım tavana bakmaya başladığımda yavaş yavaş gözlerim kapanmaya başladı.

bi sokaktaydık karşımda barlas duruyordu bana içi gidiyormuş gibi baktığında konuşmaya başladı.

Barlas: neden beni unutmayı seçtin ben seni yıllarca aramışken senin için kendimden vazgeçerken sen neden beni unuttun ben bizim için bu kadar çabalamışken sen neden vazgeçtin

Sare: neden bahsettiğini anlamıyorm

Barlas: 12 yaşına git güzel gözlüm seni 2.kez gördüğüm o güne git senin beni unuttuğun o güne o günden sonra beni nasıl unuttun

Dedi ve arkasını dönüp benden uzaklaştı karşıma 12 yaşındaki küçük halim geldi. Ona doğru bi adım attığımda benden uzaklaştı ve konuştu.

Küçük sare: neden yaptın bunu o bizi kurtarmayı seçmişken sen neden onu unutmayı seçtin

Sare: anlamıyorum sizi bu barlas o kara gözlü çocuk olamaz o gitti beni kurtardı ve gitti o günden sonra'da karşıma çıkmadı çıksaydı tanırdım onu evet benziyo olabilir ama o değil

Küçük sare: belkide o eğer daha dikkatli inceleseydin anlardın ben artık gidiyorum çünkü sen bizi unutmayı seçtin

Sare: hayır hayır sende gitme zaten tek başımayım korkuyorum beni tek bırakma nolursun

Dediğimde o çoktan gözden kaybolmuştu gözlerimi bi hışımla açtığımda elimde bi el hissettim bu beni daha çok korkutmuştu.

Barlas'ın ağzından

yatağımda bi o yana bi bu yana dönüyordum ama aklımdan çıkmıyordu. Yarın görev olduğu için helin teyze bu akşam burda kalmamızı istemişti. Ben - demir- ayaz- burak- gökalp ve melek kalmıştık.

Yıllarca onu aramıştım ama o benim en yakın arkadaşımın hatta timdeki silah arkadaşımın kız kardeşi çıkmıştı. O beni hatırlamıyo olabilir ama ben onu çok net hatırlıyorum.

Güzel gözlümü ilk kez bi parkta ağlarken görmüştüm yanına gidip peçete uzatmıştım ama o peçeteyi almamış üstüne yüzüme bile bakmadan koşarak ordan uzaklaşmıştı o zamandan beri kalbimdeydi o zamanlar o 11 yaşındaydı bense 16 yaşındaydım onu çok aramıştım her sabah okula giderken parka uğrardım belki onu bir daha görürüm diye ama o günden sonra bi daha onu parkta görmemiştim 2.kez ise gece saatlerinde ıssız bi sokakta kendini adam sanan bi p*ç tarafından t***z edecekken bulmuştum eğer yetişmeseydim neler olurdu hiç bir fikrim yok hepsi o şerefsiz babası yüzündendi sare'yi o akşam dışarı atmasaydı bunların hiç biri olmazdı o adamı tuttuğum gibi dövmüştüm daha sonra sare'ye yaklaştığımda ise hıçkırarak ağlıyordu. daha fazla bunları düşünmek istemediğim için koltuktan kalkıp odadan çıktım.

Bi su içsem iyi olacaktı mutfağa doğru yöneldiğimde yukarı kattan ağlama sesi geliyordu duvarlarda ses yalıtımı olduğu için büyük ihtimalle kimse duymuyordu merdivenleri çıkmaya başladığımda sesin çatı katından geldiğini anladığımda daha hızlı çıkmaya başladım.

Sare o iki odanın birisindeydi ya o ağlıyorsa bunu düşünürken yüreğimde bi ağrı oldu. yukarı çıktığımda iki oda vardı ilk odanın kapısını açtığımda sare bi o yana bi bu yana dönüp ağlıyordu. Yanına gidip elini tutmaya başladım. Daha çok aglamaya başladığında elini daha sıkı tuttum.

Sare bi anda gözlerini açınca elini ellerimin arasından çekmişti. niye böyle ağladığını merak ediyordum.

Sare'nin Ağzından

gözlerimi açtığımda ellerimi o ellerin arasından çekip başımda duran adama baktım gecenin bu vakti odamda ne işi vardı zaten rüyadan etkilenmiştim bide üstüne bu gelince daha kötü olmuştum. Bunları bir kenara atıp konuşmaya başladım.

Sare: odamda ne işin var

Barlas: su içmeye kalkmıştım odandan ağlama sesleri duyduğum için geldim.

Sare: peki

Barlas: ne gördünde bu kadar ağladın

Sare: seni ilgilendirmez

Barlas: peki

Dediğinde arkasını dönüp odadan çıkmaya hazırlanıyordu ki bi daha konuştum

Sare: bana birini hatırlatıyorsun ama o değilsin

Barlas: öyle mi kim bu beni görünce hatırladığın kişi

Sare: hayatımın en kötü zamanında yanımda olan biri sadece ona benziyorsun ama o değilsin

Bana döndüğünde konuşmaya başladı.

Barlas: nası bu kadar emin olabiliyorsun o olmadığıma belki'de o benzettiğin kişi karşında duruyordur

Sare: o olsaydın tanırdım sadece bakışların ve gözlerin benziyor ayrıca o zaman küçüktüm aradan 5 yıl geçti şimdi oda değişti bende eğer beni tanısaydın anlardım

Barlas: neyse ne ben çıkıyorum sana iyi geceler

Dedi ve odadan çıktı nedensiz yere rüyama inanmak istiyordum ama o olsaydı beni hatırlamamız mıydı? Hatırlardı belkide hatırlamıştı ama belli etmemişti bu yüzden hareketlerine daha çok dikkat edecektim. Telefonumu komodinin üzerinden alıp saate baktığımda 5 olmuştu zaten çok fazla uyduğum için kalkıp lavaboya gittim ihtiyacımı karşılayıp çıktığımda odanın ışığını oturup test çözmeye başladım.

******************************************

Evet arkadaşlar bölüm geldi lutfen oy ve yorum yapın

barlas kim?

acaba miran ölecek m yada yaşasa mı?

diğer bölümde yaralı olsun mu böyle kanlar içinde

ahmet ölsün mü yada bu abiler ve barlas dövsünler mi ?

T***z'yi barlas bulup öldürsün mü?

bu doktor bizim barlas'ın kuzeni olsun mu?

bütün soruların cevaplarını yorumlara yazın

sizce sare helin'e anne demeli mi?

içime sinmedi ama olsun

belli bi süre bölüm atamayabilirim

oy sınırı: 35