Telefonu kabattım.

“ne oldu lan” dedi yigit “bizim depolar yanmış” “kim yapmış” “ne biliyim amına koyum” “galiba idolum” dedi emir “deme lan idolum diye” onaylar şekilde kafa salladı yigit “ben Bi arıyım”

Evdeydim telefon çaldı barıştı “ efendim” “senmi yaptın” “aa haber sana erken gelmiş darıldım ama” dişlerini sıkarak “seni bitiricem DUYDUNMU” “tabi tabi” dedim kabattım buse yanımdaydı “Kızım bir şey yapmaz demi” “yok be” dedim uyuduk benim evim halka açık bir yer değil yani kalabalık bir yerde oturmuyorum neyse uyuduk işte

Barıştan saat 3 40

Adamlarım defnenin evini kurşunlıcaklardı emir verdim “knk yapmasakmı lan ya bir şey olursa idolüme” “BAŞLATMA LAN İDOLÜNE” “Barış galiba busefer haklı emir” dedi elif.

Su içmeye kalkmıştım buse ders çalışıyordu ve birden kurşunlar evin içine girdi ikimiz direk yere yaktık “NE OLUYOR LAN” “NE BİLİYİM AMINA KOYUM” kurşunlar durunca ayaga kalktım buse yerdeydi tam kalkacaktım kurşun karın boşluğuma isabet etti“AA” kurşunlar durdu “hastaneye gidelim bekle” buseyle arabaya bindik hastaneye geldik (yarayı sardılar felan filan) eve giderken “O şerefsizin işi bu” “zaten”