Anne...

Baba...

Hangisiydi en güzeli, hangisi yaşatıyordu en güzeli.

Hiç bir zaman sahip olamadığım aile sıcaklığını kaç çocuk tattı. Ben çocuk olamadımki...

İçimdeki kavga son bulmuyor, içimi acıtıyor ve beni düşünmüyor.

Çocuğun ağlayışına ve kadının göğüs kafesine saplanan bıçağa takılı kalmıştım. Etrafımdaki insanlar aynı o gün gibi tepkisizce olan biteni izliyor hiç bir şey yapmıyor ve bana mezardaki anıları kazdırıyorlar.

Kendimde olmadan koşmaya başladım, bana ağırlık olan çantamı yere attım ve adamı sertçe ittim. Adam şaşkınlıkla dönüp bana baktı ve kendini hızlıca toparlayıp elindeki bıçağı bana sallamaya başladı. Kendimi hızlıca geri çekip kurtuldum ama ben kafamı kaldırmadan adam tekrar bıçağı salladı. Bıçak yüzüme değecekken adamı biri çekti. Dönüp baktığımda güvenliklerin sonunda geldiğini ve doktorların buraya doğru koştuğunu gördüm. Kadını sedyeye yatırdılar. Kafamı çevirip baktığımda çocuğun hâla aynı yerde ağladığını gördüm. Hızlıca yanına gittim ve ona sarıldım." Şşş ağlama annen iyi olcak" " a-abla a-annem öldü" diyerek ağlamaya başladı.

Bu yaştaki bi çocuk gerçekleri görebilcek kadar büyük bir adam olmuş ve ben bu çocukta istemsizce kendimi görüyorum. Çocuğuda gelip aldılar. Ayağa kalkarken başım döndü ve anladım tekrar oluyor aynı şey. Geçmiş film şeridi gibi gözümün önünden geçmeye başladı.

İçeriden bağrışma sesleri geliyor ve ben odamdaydım. Annem beni buraya kapatmış ardınden salona geçmiş ve babama bağırmaya başlamıştı. İçeriden gelen sesleri az çok duyabiliyor ve anlamlandırmaya çalışıyordum. Daha küçüktüm. Yedi yaşındaydım. Anlamıyordum o yaşta anne ile baba neden kavga eder. Annemin sesine dayanamadım ve aşağıya indim. Babamla salonun ortasında durmuş birbirlerine bağrıyorlardı. "Nasıl aldattın beni pislik herif. Allah senin belanı versin. Git sevgilinin yanına en yakın zamanda boşancam senden. İğrençsin!" Diye bağırdı annem. Aşağıya indiğim için neden arıyordum. Yoksa annem kızardı bana. "Ne boşanması be! Düzgün kadınlık yapsaydın da yetseydin bana!"

Babam bağırdığında takıldığım yer düzgün kadınlık demesiydi. O ne demekti nasıl oluyordu düzgün kadınlık. Kadın kadındır işte. Nasıl bir anlayıştı. "Kadınlıktan anlayışın bu dimi sadece! Elalemin kadınına aynı şeyi söyleyebiliyor musun? Yetemiyor muşum. Hah! Dediğine bak beyefendinin" annem eline aldığı cam süsü duvara attı ve kırdı. Korktum. Hem de çok korktum. " Git bu evd-" dayanamadım ve sonunda bağırmaya başladım." Anne bağırma artık! Korkuyorum" dedim gözlerim dolu dolu. Annem bana döndü ve şaşkınlıkla " Aden inme demedim mi ben sana kızım. Niye dinlemiyorsun beni" biraz düşündükten sonra aklıma gelen bahaneyi anneme söyledim. " Anne canım süt istedi. Uyumadan önce içmek istedim. Sonuçta voleybolcu olcam kolaymı kemiklerimin güçlenmesi gerek değil mi?" Annem yüzüne sahte bir tebessüm yerleştirdi ve "Gel vereyim kızım" dedi. Elimden tutup beni mutfağa götürdü. Arkama baktığımda babamında peşimizden geldiğini gördüm. Özür diliycektir diye düşündüm ve bişey demedim. Annem bana süt koydu ve elime verdi. "Hadi odanda iç meleğim" dedi. Tamam anlamında kafamı salladım ve kapıya doğru yürümeye başladım. Tam kapıdan çıkacaktımki annemin inlemesini duydum ve arkamı döndüm. Babam annemin göğüs kafesine bıçak geçirmiş canice bıçağı haraket ettiriyordu.

Bardak elimden düştü aynı anda annemin gözünden bir damla gözyaşı düştü ve ben o gözyaşının içinde boğuldum...