Herkes ile vedalaştıktan sonra muhafızlar ve hizmetkarım Amelia ile birlikte okulun yolunu tuttuk. Tam beş muhafız vardı. Bana az gelmişti bence biraz daha muhafız gelebilirdi. Muhafızlardan sadece bir tanesini tanıyordum, Zayn.

Zayn, hem eğlenceli hemde bütün krallığa sadık birisiydi. Bu yüzden zaten yanımda bilerek Zayn'ın gelmesini istemiştim. Tabi bunu hiç bir zaman öğrenmeyecekti.

Yol boyunca hizmetkarım ile konuştum.

"Arwan'da bu okula gelicek mi?" Arwan düşman krallığın varisiydi. Aslında eskiden düşman değildik hatta kardeş gibiydik. Krallıklarımızda öyle... Taki bizim cadılar ile olan savaşımıza kadar. Büyücülerin hepsi cadılara yardım etmişti. Arwan hariç, sonuçta o sırada biz çocuktuk krallıklarımıza yardım edemezdik. ailelerimiz bizi çocukken düşman yapmıştı. İki kardeş düşman olmuştu. Aslında eskiden periler ile cadılar eskiden akrabaydı ama onlar bize savaş açmıştı. Tabi onlar kazanmıştı çünkü bizim kırallığımız güçsüzdü...

Bunu asla inkar edemezdim. Kırallığımız batıyordu ve gelecekte o kırallık bana ait olacaktı. Çünkü ablam tahtı reddetmişti tabi sıra bana gelmişti. Asla bir kraliçe olabileceğimi düşünmemiştim. Kraliçelik bana yakışmazdı bunu biliyordum. Ben gezmeyi seven yaramaz ve herşeyi batıran biriydim.

"Evet, Arwan'da okula gelicekmiş. Kraliçemiz sizin Arwan'dan uzak durmanızı emretti leydim." Aslında buna sevinmiştim çünkü Arwan'ı özlemiştim. Şakalarını, espirilerini, birlikte oynadığımız oyunları, kavgalarımızı... Onun ile yaptığımız her şeyi özlemiştim.

Dudaklarım yukarı doğru kıvrılmıştı ama rol yapmam gerektiği için yüzümdeki aptal gülümsemeyi silip "Off niye geliyor ben şimdi o pislik çocuğu görmek zorundamıyım!" İçten içe mutluydum tabiki ona soğuk davranıcaktım ama yinede onu görücek olmak beni mutlu ediyordu.

Amelia bana ters ters bakmaya başlamıştım. Muhtemelen az önce söylediğim sözler için beni uyarmaya çalışıyordu. "Tamam sustum." dedim dudaklarımı bükerek.

Bu krallıkta kimse benim kadar iyi rol yapamazdı. Bu konuda kendimden emindim. Kimse yaptığım şeyi anlamazdı. Buna en iyi muhafızlar dahildi. Yine rol yapıyordum ve kimse anlamıyordu o rolleri yaparken gülmemek için kendimi zor tuttuğumu kimse bilmiyordu ve bilmeyeceklerdi...

💫💫💫

Okula yaklaşmıştık. Bu sefer belayı kendime çekmemiştim ve bunun için dua ediyordum. Arwan'ı görmüştüm tam önümüzde muhafızları ile birlikte okulun kapısına yaklaşmıştık.

Baya bir değişmişti, simsiyah saçları ve siyah gözleri vardı. Pelerini rüzgarda yavaşça dalgalanıyordu. Kaşlarının ortasında bir çizgi vardı. Fazla belli olmuyordu ama benim gözümden kaçmamıştı. Kolunda bir dövme vardı. Dövmenin ne olduğunu anlamamıştım. Gözlerimi ondan alamıyordum gerçektende dendiği kadar yakışıklıydı. Hayır, kendi krallığıma ihanet edemezdim. Onun yakışıklılığına kapılamazdım.

Birden Arwan arkasını döndü ve benim ile göz göze geldik. Kısa bir bakışmadan sonra gözlerimi kaçırıp etrafa bakmaya başladım.

Bu kadar yakışıklı olmak zorunda mısın Arwan?

B-ben bu adama aşık olamazdım değil mi? Sadece biraz etkilenmiştim o kadar. Bu muydu ilk görüşte aşk? Bu olamazdı değil mi? Ona aşık olamazdım değil mi?

Kendi krallığıma ihanet edemezdim ve etmeyecektim!

Tekrar gözlerimi Arwan'a çevirdiğimde hâlâ bana bakıyordu. Dudakları aralandı ve yavaşça dudakları tek bir yöne doğru sivrice kıvrıldı. Gözlerini gözlerimden ayırmıyordu. Bana baktıkça yüzünü daha fazla inceliyordum ve bu beni mutlu ediyordu. Gülümsemesine karşılık verdim.

Ben bu adama nasıl aşık olmayayım ya? Şu yakışıklılığa bak!

Gözlerimi tekrar kaçırdım ve muhafız Zayn'a döndüm. Gözlerinin altı uykusuzluktan morarmıştı ve gözlerini zor açık tutuyordu. Ona üzülmüştüm ama aklım hâlâ az önce gördüğüm yakışıklı çocuktaydı.

Aşık olmuştum hemde platonik... Arwan asla bana aşık olamazdı. Ben tabiki güzeldim ama onun kadar değil. O yakışıklılık ile bütün kızların hepsi ona aşık olurdu. O kadar kız varken bana aşık olamazdı.

Birde ben daha güçlerimi bile kullanamıyordum o ise çok güçlüydü. Sadece özel güç olarak değil fiziksel olarakta güçlüydü.

Okula girmiştik ve ben hâlâ oturtmuş en büyük düşmanımın yakışıklılığını düşünüyordum.

Aptal! Nasıl böyle aptal olabilirdim. Böyle aptalca bir şey nasıl yapabilirdim!

"Hoş geldiniz leydi Valencıa" dedi biri. Bu ses beni kendime getirmişti. Bana bunu diyenlere selam verdim ve "Hoş buldum" dedim gülümseyerek.

Okulu dıştan biraz izledim. Güzel bir yere benziyordu. Baya bir kalabalıktı. Daha yeni açılmış bir okula göre fazla kalabalıktı...

"Merhaba size okulu gezdirmem gerekiyor tabi sizde isterseniz." dedi tanımadığım birisi. Aslında hiç okulu gezmek istemiyordum. Bu yüzden "Gerek yok. Yani ben zaten zamanla öğrenirim ama bana kalıcağım odayı gösterirseniz çok iyi olur."

"Tabiki size gösteririm. Beni takip edin lütfen." dedi. Bu okul gerçekten çok büyüktü. "Bir oda arkadaşınız var. Oda arkadaşınızla iyi anlaşmanız gerekiyor. Anlaşamazsanız oda arkadaşınız değişir." Karşımda tam beş kapı vardı. Yani tam on tane kız öğrenci vardı.

Ben nasıl dokuz tane kızla anlaşıcam ya? Birde kesin ben dışlanırım. Neden, çünkü güçlerim yok!

Odama hızlıca girdim oda arkadaşım gelmişti ve yatağında boş boş oturuyordu. Beni gördüğü an gülmeye başladı. Hızlıca ayağa kalkıp yanıma geldi.

"Bu Nyra iyi anlaşmanızı umuyorum." dedi ve odadan çıktı. Bir şeyler karıştırdığını hissediyordum ama ne yaptığına dahir bir kanıt elimde yoktu. Yapmamışta olabilirdi ama bu okulda bir şey olucaktı bunu hissediyordum.

"Merhaba ben Valencıa" dedim hızlıca. Odaya dikkatlice baktım. Şatodaki odam daha güzeldi ama burasıda fena değildi. İdare edebilirdim.

"Bende Nyra. Alışmak zor olacak gibi görünüyor." Haklıydı alışmak zor olacaktı. Bir şatonun kocaman odasından... bir okulun iki kişilik odasına...

"Haklısın..." başını evet anlamında salladı. "Artık bir oda arkadaşım var. İlk defa bir odada iki kişi kalıcam."

Birden çok fazla yükseldi ve "Bende... Bende" bir anlığına duraksadı "özür dilerim..." dedi. Anlayışla başımı salladım ve "sorun değil." dedim.