Bölüm 2

20 Yıl Sonra 9 Haziran.

"Asil hanım atış alanınız hazırdır"dedi Tuğra ona başımı sallayip atış alanına doğru ilerledim.Babamin en yakın arkadaşı babam sayılan Ertuğrul abi bana göz kırptı bende ona kırıp elime silahi aldım Ertuğrul abi ile aramızda göz kırparak anlasiyorduk.Elimdeki silahı sıkıca kavrayıp karşımdaki duran yapay insana ateş ettim babamı öldüren sakalli adam gibi düşünüp sıktım tam anlindan vurmustum.Babami kaybedeli 20 yıl olmuştu ve tam 9 Hazirandi.Tam beş atış daha yaptım.Ama sadece dördü iyi olmuştu babamin ölüşünü düşündükçe hirslaniyordum ama bir yanım cız ediyordu ve bu beni gerçekten acitiyordu 20 yıl boyunca adım gibi Asıl durdum kimsenin önünde birdaha ağlamadım mizlamadim duygulanmadim okulu bitirip baba mesleği olan Mafyaliga başladım ilk öldürdüğüm kişi babami öldürmesi için adam tutan kişiyi öldürdüm.Ama bu iş böyle olmuyordu o adamida biri tutmuştu sıra ondaydi ilk cinayetimi 23 yaşımda işledim yani iki yıl önce.Aklimda evlenmek yerine öldürmek vardı babamın kanı yerde kalmiycakti araştırmalar hala sürüyordu o babamı öldüren oldurten kişiyi bi bulsam doğduğuna pişman olacaktı ama bu sesizlik iyi değildi illaki olucekti belki yarın belki bu gün ama o adamı mezarlıkta babamın gözünün önünde oldurcektim çünkü babam beni izliyordu babam bunları gorucekti.Arabama binip mezarlığa gittim babama dualar edip toprağını kendi kokusu gibi kokladım doyamadan gitmişti babam beş yaşındaki bir çocuk için bu çok kötüydü zaten onun doğduğu gün annesi ölmüştü bu yüzden hiç bir zaman doğum günü kutlamadim belki birileri beni görüyordu bu yüzden aglamadan kalktım ve hızlı adimlarla arabama ilerledim bu ayrılık içimi yakıyordu artık o adamı bulup oldurcektim çünkü içim rahat değildi.