Artık bu anonim işleri kafamı karıştırmaya başlamıştı.Kimdi acaba? Ya da beni bu kadar iyi nasıl tanıyordu? Çevremden miydi? Kafam sorular ile dolu iken derse odaklanmak çok zordu. Bir an önce ders bitse de çıksam diyordum ki zilin o kurtarıcı sesi kulaklarıma doldu. Hızlı adımlarla sınıftan çıkıp kantine yönelmiştim.Tabii gidene kadar bir çok kişiyle selamlaşmış, ayak üstü sohbet etmiştik.Okulda sevilen bir insandım.Bu nedenle çoğunluk beni tanıyıp,severdi.Biri dışında...

Kafamı iki yana sallayarak düşüncelerimi kafamdan atmak istedim.Kantine girdiğimde gördüğüm şey bu isteğimi yerle bir edene denk.Karşımda bir masada oturmuş etrafı her zamanki gibi kızlarla çevrili Emir vardı.Beni sevmediğini, onu uzaktan bile sevmemi istemediğini artık kabullenmeliydim belki de.Sanırım gerçekten sevilecek bir insan değildim.Küçük bir yüzüm, orta oranda bir kilom ve kısa bir boyum vardı.Sanırsam bunlar sevilmek için yeterli şeyler değildi.Bu zamana kadar kendini seven ve kendisiyle barışık bir insan olmuştum.Kendimi asla küçümsememiş, küçük görmemiştim.Sadece düşünmüştüm.Neden beni sevmediğini.Etrafında bir çok kız olduğu için son sıralara düşmem normaldi.Sarışın, ince beli olan, uzun kızlar her zaman ilk tercih olurlardı. Onları izlemeye daldığımı fark ettiğimde gözlerimi çekecektim ki Emir'in tam yanında oturan Lavin ayağa kalktı. Kantindeki bütün gözler ona dönerken sağına soluna baktı ve yüksek sesle:

"Biz Emir ile sevgiliyiz." dedi. Dünya bir süreliğine dönmeyi bıraktı. Tamam, bunun başıma geleceğini biliyordum ama hazırlıksız yakalanmıştım. Telefonuma gelen bildirim sesi beni kendime getirmiş, dakikalardır girdiğim düşünce girdabından çıkarmıştı.Mesaj ışığımsınsenbenim'dendi.

Önüme çıkan ilk masaya oturdum ve mesajları okumaya başladım.

@ışığımsınsenbenim:Bu kadar düşünmemelisin.

@ışığımsınsenbenim:Bir insan seni sevmiyor diye kendini sorgulayamazsın.

@ışığımsınsenbenim:Üstelik bu insan seni üzen biri ise.

@Mehirulusoy:Öyle bir şey yapmadım.

@ışığımsınsenbenim:Hayır, yaptın.

@Mehirulusoy:Yaptıysam yaptım,

@Mehirulusoy:Sanane ki bundan?

@ışığımsınsenbenim:Yapma, Mehir seni seviyorum.

@Mehirulusoy:Dedi, beni bir başıma bırakıp giden kişi.

@ışığımsınsenbenim:Neden olduğunu biliyorsun.

@Mehirulusoy:Aynen,

@Mehirulusoy:Seni görmemem uğruna beni o halde bırakıp gittin!

@ışığımsınsenbenim:Eğer orada kalsaydım bana bakmayacağının söznünü verebilecek miydin?

@Mehirulusoy:Evet.

@ışığımsınsenbenim:Tabii söylemesi kolay ama önemli olan ihracat.

@Mehirulusoy:Ben bazıları aksine verdiği sözün arkasında duran biriyim.

@ışığımsınsenbenim:Peki, madem öyleyse bana bir söz vermeni istiyorum.

@Mehirulusoy:Neymiş o?

@ışığımsınsenbenim:Beni sev olur mu Mehir?

@ışığımsınsenbenim:Lütfen beni sever misin?

Ekrana bakarak bir süre öylece dona kaldım. Kalbimde biri varken bir başkasını almak o kişiye haksızlık değil miydi? Evet artık sevgilisi vardı ve bu canımı çok yakıyordu ama seviyordum işte. Canı yanardı. Benim sevgim ona acıdan başka bir şey vermezdi. Başka birini severken onu sevemezdim. Kırıcı ya da umut verici bir cevap yazmak istemiyordum. Ben zaten sevdiğim insan tarafından yeterince kırılırken başkaları kırılmamalıydı. Bu hissi bu kadar iyi bilirken başkasına yaşatmazdım.

@Mehiruluysoy:Ne diyeceğimi bilemiyorum.

Mesajımı anında okudu.

@ışığımsınsenbenim:Biliyorum, biliyorum.

@ışığımsınsenbenim:Eğer o olmasaydı bir şansımız olur muydu?

@ışığımsınsenbenim:Biz diye bir şey olur muydu?

->@ışığımsınsenbenim:Eğer o olmasaydı bir şansımız olur muydu?

@Mehirulusoy:O zaten yok ki anonim.

@Mehirulusoy:O zaten yok, sadece ben varım. Benim hayallerim var. Ama zaten onlar da imkansız.

@ışığımsınsenbenim:İmkansız diye bir şey yok Mehir.Ve eğer hayallerini gerçekleştirecek birini arıyorsan ben hep buradayım.

Son mesajını okumamın ardından zil çalmıştı. Nasıl başardığını bilmiyordum ancak bana iyi geliyordu. Kafamı dağıtmıştı. İstemsizce sırıtarak ilerlerken bir bedene tosladım. Bir kaç saniye bocalamamın ardından hızla bir kaç adım geriye çekildim. Kafamı kaldırıp baktığımda ona çarpmamı bilerek sağlayan Emir duruyordu. Gözlerinden geçen şeyi anlayamasam da yüzümdeki tebessümü yok etmişti. Kantinde ki şeyler bir bir zihnime dolarken yüzüm düşmüştü. Kenara çekildiğimde benim ile beraber kenara kayması şok olmama sebep olmuştu. Gözlerimi kocaman açmış suratına bakıyordum. Elleri cebinde sırıtarak bana bakıyordu. Heyecandan zor bulduğum sesim ile sitem ettim. Bu çocuk kalbime zarardı.

"Emir ne yapıyorsun ya? " Kafasını yere eğip sırıtmasını gizlemeye çalıştı. Kafası yerde iken aklına bir şey gelmiş olacak ki gülen yüzü soldu. İfadesizce kaldırdı kafasını. Ben hala heyecanla bekliyordum. Sevgilisi vardı ama yanıma gelmişti. Sorgulamak gereken çok şey vardı, biliyordum ama nadiren yaşanan bu anın tadını çıkarmak istiyordum. Tamamı ile gözlerimin içine bakarak üzerime doğru gelmeye başlamıştı. Aramızda kalan mesafeyi sınırı geçmeyecek şekilde ayarladı. Artık daha yakınımdaydı. Gözlerin gözlerimden ayırmadan:

"Kiminle konuşuyorsun da sırıtıyorsun? " diye sorduğunda kalakaldım. Beni mi kıskanmıştı o? Kalbim artık damarlarımı patlatacak şekilde attığında mutluluktan titreyen sesim ile konuşmaya çalıştım.

"Sadece bir arkadaş. " Emir gözlerimin içine bakmaya devam etti. Sorgulayan gözleri üzerimde gezindi.

"Sadece arkadaş? " Kafamı hızla salladığımda bu halime güldü. Ardından eliyle saçımın üzerini sevdi.

"Madem öyle sana inanıyorum." Ardından beni o halde bıraktı ve gitti. Heyecanla yerimde tepindiğimde o kadar mutluydum ki bu heyecan bana kantinde olanları unutturdu. Zilin çaldığı aklıma gelince son sürat koşarak sınıfa vardım. Koşarken bile gülüyordum. Hocamız çoktan sınıfa girmişti. Kapıyı çalıp içeri girdiğimde bile yüzümde sıcak bir tebessüm vardı. Hocanın ve diğerlerinin bakışları bana dönerken bunu umursamadım ve hocaya ifaden konuştum.

"Geciktiğim için üzgünüm, gelebilir miyim? " Hocamız kafa salladığında hoplaya zıplaya yerime geçtim. Ders boyu olanları düşünüp sırıtsam da çok iyi geçmişti. Zil tekrar çaldığında su almak için kantine ilerledim tekrardan. Hala sırıtıyordum. Kantine geldiğimde kantinci Hasan abiye seslendim.

"Hasan abi bir su! " Hasan abi başı kalabalık olduğu için beni duymuyordu. Zaten boyum kısa olduğu için öndekilerden görünmüyordum! Sağıma soluma bakındıktan sonra yapacak bir şey olmadığı için şansımı denemeye karar verdim. Okuldaki çoğu kişiyi tanıyordum evet, ama bu önümdekileri tanımıyordum. Zıplamaya devam ettim. Başka şansım yoktu.

"Hasan abi! " İşleri de bitmiyordu ki çekilsinler! Bu kadar uzun ne işleri olabilirdi di ki? Sinirlenmeye başlarken zıplamaktan dizlerim ağrımıştı. Mutsuzluk ile olduğum yerde tepindiğimde arkamdan birinin sırtımın dibine yapışmış olduğunu hissettim. Yapılı bir kol uzanıp elimdeki parayı aldıktan sonra uzun boyuyla suya uzundu ve parayı da oraya bıraktı. Ben ona bakmak için kafamı fazlasıyla yukarı kaldırmıştım. Hala arkamda duruyordu ve fena halde uzundu. Elindeki suyu bana vermek için o da bana doğru eğildiğinde şaşkınlık ile kaldım. Okulumuzda bir başka popüler kişiydi.Sık sık görürdüm onu. Çok seveni vardı. Ama ismini bilmiyordum.İyice eğilip yüzündeki tebessüm ile elindeki suyu elime bıraktı. Ben öylece bakarken o bir süre yüzümü inceledi. Bu kadar dikkatli bakması utandırmıştı. Bütün kantin sessizliğe bürünmüşken gürültülü bir sandalye itme sesi duyuldu. Ardından sert adım sesleri kulağıma gelirken ben hala kıpırdamadan karşımdaki çocuğa bakıyordum. O ise gülümseyerek beni izliyordu. Bileğimde hissettiğim el ile çocukla bakışmamız kesildi. Emir beni bileğimden yakalamış kendisine çekmişti. Ne oluyordu? Beni göğsüne yasladığında kantinde ölüm sessizliği vardı. Ben ağzım açık Emir'e bakıyordum. O ise bana su alan çocuğa. Gözlerinde anlam veremediğim bir şey vardı.

"Ne yapıyorsun sen? " Emir sert sesi ile sorduğunda doğruldu. Gözlerini bana çevridiğinde Emir'in elimi tutan eline baktı.

"Yardım ediyorum. " Emir öfkeli bir soluk çekti.

"Sana mı kaldı lan yardım etmek? " Sinirlenmeye başlamıştım. Sırtımı göğsünden ayırdım ve gözlerine baktım.

"Derdin ne senin? Alt tarafı yardım etti. " Evet bugün beni fazlası ile mutlu etmişti ama bu sevgilisi olduğunu unuttuğum anlamına gelmiyordu. Yanıma geldiğinde ya da ondan sonra düşünmemiştim ancak gerçek oratadaydı. Gözlerinin içinde fırtınalar kopuyordu. Ama bu çok anlamsızdı. Neden daha sabaha kadar istemediği bir kızla vakit geçirip, onu korumaya çalılıyordu ki. Bunun altından bir şey çıkabilirdi. Ve bu sefer dayanamayacağımı iyi biliyordum.

"Madem bu kadar seni rahatsız etti sen gelip yardım etseydin. Gözlerin gayette görüyor anlaşılan. " Kollarımı birbirine bağlayıp bir iki adım atıp tam önünde durdum.

"Ayrıca sevgilisi olan birine göre fazla atılgansın. " İşte insan böyle sinir edilirdi. Sinirden gözleri Seğrimeye başlarken su almama yardımcı olan çocuğa döndüm. Yüzüme tatlı bir tebessüm konudurdum.

"Bu arada sana da teşekkür ederim. " Yüzünde oluşan gülümsemeyi gördükten sonra yanından geçtim ve kantinden çıktım.O sırada telefonuma da bir bildirim gelmişti.

@ışığımsınsenbenim:İşte benim kızım.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Emir'in bu tutarsızlığı ne olacak acaba?? Bilinmeyen de maşallah yani her şeyi biliyor dlmdldödödll. Neyse umarım beğenmişsinizdirrrr.

Bilim hakkında düşünceleriniz💗⭐

İnstagram:kitapkolik948