Yeni Üyelik
4.
Bölüm

4. Bölüm

@kitapkolik948

Kafam dik şekilde karşımdaki Emir'e bakarken gözlerini benden ayırmıyordu. Gözlerimin en içine bakmaya çalışıyordu, ama ona orada yıllardır sakladığım Mehir'i göstermeyecektim. Tekrar ikaz etmek için dudaklarımı aralamıştım ki Emir'in kollarına dolanan parmaklar bütün dikkatimi dağıtmıştı. Lavin. Gözlerimi kollarından yüzüne çıkardığımda kibirli bakışları ile karşılaştım.

"Sevgilim bir sorun mu var? " Her şeyi unutup Emir'in gözlerine baktığımda hala bana bakıyordu. Kafasını dikleştirdi ve bakışlarını benden ayırıp Lavin'e çevirdi. Kolunu ondan kurtardıktan sonra:

"Bir sorun yok. " dedi. İçimdeki kırıklık artarken onlara arkamı döndüm ve sınıfıma doğru ilerledim. Belli etmiyordum ama öyle bir acıtıyordu ki, kalbim ağrıyordu. Kırıklıklarım kalbime öyle bir batıyordu ki nefes alamıyordum. Karşılıksız sevgi benden her şeyimi almıştı. Almaya da devam ediyordu. Sınıfa girdiğimde kafamı dağıtmak için telefonumu elime aldım. Anonimden bir mesaj vardı.

 

@ışığımsınsenbenim:İyi misin?

 

@Mehirulusoy:Biliyorsun değil mi?

 

Mesajımı okudu. Bir süre yazdı ve sildi.

 

@ışığımsınsenbenim:Evet,

 

@Mehirulusoy:Evet?

 

@ışığımsınsenbenim:Bak Mehir,

 

@ışığımsınsenbenim:Seni seviyorum, seni inanamayacağın kadar çok seviyorum.

 

@ışığımsınsenbenim:İşte tam da bu yüzden sana gerçeği söylemiyorum.

 

@ışığımsınsenbenim:Çünkü gerçek seni yıkacak kadar ağır.

 

Mesajları okudukça biraz daha aydınlanıyordum. Bu gerçek her ne ise beni gerçekten yıkacak bir şeydi. Bana yalan söylese bile bunun olasılığı çoktan kafama girmişti. Kafam karışmıştı. Ben gerçekleri istiyordum. Oturduğum yerden tekrar sertçe kalktığımda gerçekleri öğrenebileceğim bir kişi vardı. Merdivenleri hızlı inerek spor salonuna girdiğimde göz hizama girmişti. Safir. Elindeki Basketbol topunu sektirerek potaya ulaşmış ve zıplayarak basketini atmıştı. Alnına dökülen saçlarını geriye attı ve kaçan topu almak için arkasına döndüğünde beni gördü. Bir süre donup kalmasının ardından gülümseyerek yanıma doğru geldi. Yüzündeki samimi gülümseme büyürken:

"Selam." dediğinde donuk suratımı gülümsemeye zorladım. Artık tamamen yakınımdaydı.

"Merhaba." Yüzümdeki solukluğu gördüğünde kaşlarını çattı. Gözlerinin derinlerinde endişeyi görmüştüm. Hafifçe üzerime eğilip yüzümü yakından inceledi. Şaşkın şaşkın yüzüne baktım.

"Ne oldu? Hemen söyle. " Boş boş baktım yüzüne. Kendime geldiğimde bir adım geriledim. Gözlerindeki hayal kırıklığı belli oldu ama anında gizledi.

"Bir sorun var evet, ama cevabının da sende olduğunu düşünüyorum. " Beni dikkatle dinliyordu.

"O yüzden buraya geldim. " Kafasını salladı. Kollarını bir birine bağladı. Dikkatli gözleri bendeyken:

"Neymiş bakalım bu soru? " diye sorduğunda dikleştim. Asıl konuya şimdi gelmiştik.

"Bütün okul benden bir şey saklıyor. Emir de dahil. Şimdi, söyle bakalım benden ne saklanıyor? " Önce sadece yüzümü izledi. Gözlerinde bu sefer diğerine göre daha ağır bir hayal kırıklığı gördüm. Anlamsız geliyordu. Sonra ise gülümsedi.

"Mehir ben, " Gülmesine rağmen sertçe yutkundu.

"Ben sana bunu söyleyemem. " Sinir birine hücrelerime hücum ederken sinirle ellerimi sıktım. Dişlerimin arasından:

"Ne demek söyleyemem? " diye sordum. Gözleri bu halimi görmek istemediğini yeterince belli ediyordu.

"Söyleyemem işte. " Üzerine doğru yürüdüm. Yerinden bir adım bile kımıldamadı.

"Benim hakkımdaki bir şeyi benden saklıyorsun! Ve sana sorduğunda bunu bana söylemiyor musun?! " Gözleri bu halim içini acıtır gibi bakıyordu.

"Mehir, bak yapma-" Sinirle göğsünden itekledim onu.

"Ne yapma ne?! Bütün okulun benden bir şey sakladığını öğreniyorum ve kime sorarsam sorayım bana bir şey söylemiyorlar!" Sinirden neredeyse ağlayacaktım.

"Tamam," Bir kaç adım geriledim. Gözlerine sinir ile baktım.

"Sen söylersin demiştim, sende hiç çıktın. " Arkamı dönüp büyük adımlar ile kapıya doğru ilerledim.

"Mehir! " Duymamazlığa verdim.

"Mehir beni bir dinler misin?" Kapıyı çarpıp çıktığımda arkamda geldiğini biliyordum. Bahçeye çıkacakken bileğimi yakaladı. Sinirle ona dönecekken diğer bileğimde de bir kol hissettim. Daha sıkı ve sahiplenici şekilde sarmıştı parmaklarını. Yavaşça kafamı çevirdiğimde Emir'i gördüm. Benim kolumu sıkıca tutup sahiplenen kişi Emir'di. Kocaman gözlerim onu bulurken bana baktı bir süre. Safir beni kendine doğru çekmeye çalıştığında Emir ona engel oldu. Benim gözlerim ondaydı. Yeşillerini bana çevirdi. Gözlerinde ilk konuşmamızdaki korku ve endişe yoktu. Sadece netlik vardı. Safir'e baktı ardından tekrar bana.

"Senden ne saklıyorlar bilmek ister misin Mehir? " Hipnoz olmuş gibi kafamı salladım. Yüzünden hafif bir tebessüm oluştu. Emir bana güldü. Emir. Bana bugüne kadar hiç gülmeyen Emir. Gözlerimizi ayırmadan aradığım gerçeği bana söyledi.

"Seni seviyorum Mehir. " Kalbim atmayı bıraktı. Emir ilk defa kalbime baharı getirdi. Gözlerim heyecandan kararıyorken. Düşer gibi oldum. O an Emir beni Safir'den kurtarıp kendine çekti. Sarılır pozisyona gelmeden hemen önce söyledikleri ise dizlerimin bağını tamamen çözmüştü.

"Seni çok seviyorum Mehir. Sadece bunu sana söyleyemedim. " Kolları beni ilk kez sımsıkı sararken kafam göğsüne denk gelmişti. Oldukça hızlı atıyordu.

 

~•~

 

Emir ile beraber okulun kapalı spor salonundaydık. Olaylardan sonra beraber buraya gelmiştik. O an heyecandan bir şey yapmamıştım. Ama artık kendimdeydim. Bir süredir yerdeki kafamı kaldırıp benş izleyen Emir'e çevirdim.

"Çok saçma. " Gülümsedi.

"Neymiş o saçma olan? " Yutkundum.

"Beni sevmen. " Acele ile ona döndüm.

"Yani bilemiyorum. Daha düne kadar bana gülmeyen Emir bir anda mı beni sevdi? " Gözlerimizi bir birine kenetledim.

"Üstelik sevgilin varken? " Gözlerinde oluşan soğukluk anlamsızdı. Tamam, çok mutlu olmuştum. Havalara uçmuştum ama bir terslik vardı. Bütün bunlar bir anda mı olmuştu? Benden bir sır sakladıklarını öğreniyordum. Sonra bu sır bir anda açığa çıkıyordu ve birden daha dün sabah sadece ona baktığım için bana göz deviren Emir beni sevdiğini söylüyordu. Gerçekten mutlu olmuştum, kalbim hala maraton koşuyordu ama mantıksızdı. Üstelik dün Lavin sevgili olduklarını söylüyordu ve Emir bunu hiç yalanlamıyordu. Bu sefer kalbim belki de çamurun içine batacaktı ama gerçekler yalanlardan daha az acıtırdı.

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Merhabalarrrr bölüm dediniz geldiii. Sık sık bakanlara süprizzz🤍 Umarım beğenmişsinizdirrrr.

 

Bölüm hakkında düşünceleriniz🎀⭐

 

İnstagram:kitapkolik948

 

Loading...
0%