Düzenlenmiştir*

Gözlerimi açtığımda havanın iyice kararmış olduğunu gördüm.Esneyerek yataktan kalktığımda evde hiç ses olmaması garibime gitmişti.Derin bir soluk alıp yavaş adımlarla odamdan çıkıp merdivenleri inmeye başladım.Bazen kendime engel olamıyordum.Acaba onlarla yaşamış olsaydım nasıl olurdu?Yüzümde oluşan tebessümü hızla silip ışığı yanan salona girdim.Bütün gözlerde bana dönerken sadece abi tayfasının burada olduğunu fark etmem uzun sürmemişti.Girip girmemek arasında kararsız kalmışken Atlas ayağa kalkmıştı.Yanıma adımlarken:

"Gelsene Linda."dedi,çekingen bir şekilde.İçeri girdim,Atlas veya Kıvanç'ın yanına oturmak yerine gidip Poyraz'ın yanına oturduğumda ikisinin suratı asılırken Poyraz tebessüm etmişti.Onlara hala kırgındım,çünkü ben o gün o tokadı yemeye bilirdim.Eğer engel olsalardı.Herkes sessizce oturup birbirine bakıyordu.Sıkılmıştım.Seslice oflayınca yeniden tüm gözler beni bulmuştu.O an Rüzgar ile gözlerimiz kesişmişti.Bir bana bir de Poyraz'a sinirli gözler ile bakıyordu.Gözlerindeki ateş birazdan canımı yakacağının habercisi idi.Sinirli bir soluk alıp alayla:

"Ne oldu prenses,oyuncakların diğer evde kalınca sıkıldın mı?"diye sordu.Kalbim sıkışırken aslında canımı çok yakan şeyleri seslice ve umursamaz bir şekilde söylemek zoruma gitmişti.Çünkü benim hiçbir zaman oyuncağım olmamıştı.

"Hmm,yağmur yağdığında çamurdan yaptığım şeyler sayılıyor ise haklısın.Onlar diğer evin bahçesindeki çamur yığınında kaldı."Hepsinin gözlerinden geçen şaşkınlığı görmüştüm.Susup kalmışlardı.Bu sefer alayla konuşan bendim.

"Ne oldu Rüzgar?Canımın yanacağını falan mı sanmıştın?"Kafamı yukarı kaldırarak devam ettim sözlerime.

"O sadece ilk zamanlardı.Sizin gibi iğrenç bir ön yargım yoktu benim.Üstelik sizin daha önce kız kardeşiniz yoktu,benim ise bir abim vardı.Ben onunla kötü şeyler yaşamama rağmen size asla kötü duygular beslemedim."Gözlerinin en içine bakarak sırıttım ardından salonu terk ettim.

Sabah normalden erken kalkıp okulun yolunu tutmuştum.Sabah sabah onları görmek istemiyordum.Kapıdan içeri girdiğim an bankta hızla dizini sallayan bir Berkay görmeyi beklemiyordum.Kalbim çoktan maratona başlamıştı.Beni fark ettiğinde hızlıca kalkıp tam yanımda durdu.

"Linda biraz konuşalım mı?"Heyecanla kafamı salladım.Berkay halime gülümserken elimi sıkıca kavrayıp bizi sınıfa çıkarmıştı.Tam yanıma oturup bana bakmaya başladığında utançla bakışlarımı kaçırdım.Eli çenemi bulduğunda:

"Linda,güzelim sana tek bir soru soracağım ve bana doğruyu söylemeni istiyorum."dedi.Kafamı onayladığımı belirtmek için salladım.

"Beni gerçekten seviyor musun?"Kocaman gözler ile kafamı kaldırdığımda ciddiyetle bana baktığını gördüm.Gözlerimi kaçırdım ve titrek bir nefes aldım.Çok utanıyordum.Sonra ise titreyen sesim ile:

"Seni görünce mutlu olmam,seni düşünmem,aklıma geldiğinde gülmem o dediğin şey oluyorsa...Evet."dedim.Şu an arkama bakmadan kaçmak istiyordum.Çok utanmıştım.Sıcak kolları etrafımı sarınca kafamı göğüsüne gömdüm.Sımsıkı sarılmıştı.Kafamın üstünü öperken sesini duydum.

"Bende seni çok seviyorum güzelim benim."Ayrıldığımızda gözlerinin içindeki parıltılarla bana:

"Adın gibi çok güzelsin Linda."dedi.Kocaman gülümsemem ile:

"Belki öyleyimdir ama bu güzelliğin kalbi çok yaralı."dedim.

. ~.

Berkay ile el ele okulun çıkışına doğru yürüyorduk.Eve gidecek olmak moralimi bozsada Berkay'la beraber olduğum için bu düşünceyi kafamdan def etmeye çalışıyordum.Berkay'ın bakışlarını hissedince ona doğru döndüm.Bana yüzünde kocaman bir gülümseme ile bakıyordu.Aynı şekilde karşılık verince bir süre gülüştük, ondan ayrılmak istemiyordum.Ancak eve çok az kalmıştı.Suratımı asıp yürümeye devam ettim.Berkay kenetli ellerimizi sıkınca bakışlarım ona döndü.Gözlerinin en içi parıldarken:

"Ay ışığım, biliyorum daha ilk günümüzden ayrılmak istemiyorsun ama eve gitmelisin.Tabii ki seni başımdan savmak ya da kardeşlerinle kötü vakit geçirmen için değil bugün çok yorulduğundan dolayı eve gönderiyorum. "

Gözlerimin parladığından emin bir şekilde bakıyordum ona.Bana sevildiğimi o kadar derinden hissettiriyordu ki hayatımda olan bütün kötü şeyler onunla iken uçup gidiyordu.Ben o gün, o sokakta ilk defa acı dışında farklı bir duygu hissettim.Ve bu onun sayesinde olmuştu.

"Hem, " Dedi.

"Hem ararım seni.Konuşuruz, olmaz mı? " Hızla kafamı salladım.Evin önüne gelmiştik artık.Sım sıkı sarıldık.Ardından ben eve girene kadar bekledi beni.Daha fazla beklemesin diye ona kocaman gülümsedim sonrasında evin kapısını çaldım.Kapıyı açan kişi ise yüzümü iyice düşürmüştü.Rüzgar.Arkaya son kez el sallamak için döndüğümde kızgın bir şekilde Rüzgar'a bakan Berkay'ı görmeyi beklemiyordum.Biliyordu.Adım atacağını anladığım zaman hızla gidip önünde durdum.Gözleri bana bir saniye bile değmezken korkuyla atan kalbim bana hiç yardımcı olmuyordu. Ellerimi elinin üzerine koyarak:

"Berkay, " dedim.Rüzgar'a bakarken ateş saçan gözleri bana dönünce sevgiyle parıldadı.Ardından yüzünde minik bir tebessüm ile beni cevapladı.

"Efendim, ay ışığım? "Söylediği şeyler gülümseme isteği uyandırsada şu an olmazdı.

" Sorun değil. "Dedim kafamı iki yana sallarken.

" Hayır sorun! "Gözlerindeki sinir kilometrelerce öteden belli olabilecek derece idi.Ancak bu siniri bana değildi.

" Onlar,özellikle o senin canını acıttı.Bilmiyorum mu sanıyorsun?Ben seni senden iyi tanıyorum ay ışığım. "Gözlerini sinirle yumdu.Bir süre sonra parıltıları yerini almış şekilde açıldı.Yüzüne kondurduğu tebessüm tatlıydı.Ellerini omuzlarıma koyduğunda kalbim hızlanmaya başlamıştı bile.

" Tamam.Bir şey yok,korkma."Kısık gözler ile ona bakmayı sürdürdüğümde ikimizde kahkaha atmaya başlamıştık.Kahkahası yerini bir gülümsemeye buraktığı zaman beni kollarının arasına alıp sıkıca sarıldı.Başımın üstüne minik öpücükler kondururken:

"Bir şey olursa hemen beni arıyorsun tamam mı? " dedi.Başımı salladım.kollarını benden ayırmadan biraz uzaklaştı ve saçlarımı karıştırdı.

"Olmasa da ara ay ışığım. "Ona kocaman gülümsedim. Sonunda ayrılmayı başardığımızda gözleriyle arkamızdaki evi gösterdi.Gülerek sırtımı döndüm.Tam o an Rüzgar' ın kapıya yaslanmış boş bakışlarla bize baktığını fark ettim.İçime büyük bir korku tohumu düşerken ona belli etmeden evden içeri geçtim.Hızlıca yukarı çıkacakken arkamdan duyulan ve bütün evi inleten Rüzgar'ın sesi adımlarımı bıçak misali kesmişti.

"Ne o daha ilk günden kendine sevgili mi yaptın? " Gözlerimi sıkıca yumdum. Tekrar açmak istemezcesine.Salondan çıkan adım sesleri ile diğerlerininde burada olduğu belli olmuştu.Merdivenlerin başındaki bedenimi onlara doğru çevirdim.Hepsi çatık kaşları ile Rüzgar'a bakıyordu.Onun alay barındıran gözleri ise bendeydi.

"Bu seni ilgilendirmez. " Dedim sert bir sesle.Alayla gülüp bana biraz daha yaklaştı.

"Yani var öyle mi?Çünkü kimse sevgilisi olmayan bir insana bu kadar içten sarılmaz,ah doğru sen onu 'abin' olarak görmüyor muydun? "İyice sinirlenirken onu boğmamak için kendimi zor tutuyordum.

" Bilmediğin şeyler hakkında konuşma! "Sesim gittikçe yükseliyordu.Bana doğru sert adımlarla yaklaşıp eli havaya kalkınca kocaman gülümsedim.

" Ne o yine mi vuracaksın?"Gözlerindeki şaşkınlık bariz bir şekilde ortadaydı.O kadar şaşkındı ki kelimeler anlatmaya yetmezdi.Gözlerimi tekrar diğerlerine çevirdim.

"Sizde yine izleyecektiniz değil mi? " Hepsine göz gezdirince Atlas'ında burada olduğunu gördüm.Bana doğru gelmeye başladığında tam sarılacakken bir adım geriye gittim.

"Seni nasıl affedeceğimi bilmiyorum.Üstelik bunu ilk defa yapmadın.Diğerlerinden beklerdim ama sen ve Kıvanç'dan beklemezdim. " Son sözlerimin ardından arkamı döndüm ve odamın yolunu tuttum.Odama girdiğim zaman tüm odayı telefonumun bildirim sesi doldurdu.Mesaj geldiği için parlayan ekrana baktığımda ise mesajın sahibini gördüm.Berkay.

"Ay ışığım camdan dışarı bakabilir misin?"

Heyecanla cama yöneldim.Camım arka bahçeye bakıyordu ve Berkay oradaydı.Önce bana baktı ardından bir mesaj daha geldi.

"Hiçbir yıldız gözlerin kadar parlak olamaz sevgilim."

Ardından bir mesaj daha.

"Bunu bir gün de gözlerinin içine bakarken söyleyeceğim."

Kıvanç Korkmaz'dan~

Pişmanlık.Son zamandır hissettiğim tek duygu buydu.O gün sinirlenip tüm kardeşlerim ile kavga etmiştim.Kız kardeşimize kötü davrandıkları için.Aynı gün kız kardeşimin gözlerinin içine baka baka onu orada tek bırakmıştım.Sinirlendiğim için.Ve sonrasında yerim çoktan dolmuş,başından beri kazanmak için her şeyi yaptığım kız kardeşimle aramıza uçurumlar girmişti.Ben onu kendi ellerimle kaybetmiştim.Üstelik sadece bunlarla kalmamış ben yokken ona el kaldırmışlardı.Onun,saçının teline bile kıyamadığım kardeşimin yanağına tokat atmışlardı.Ama ne olursa olsun onu geri kazanacaktım.İş yerinden çıkmış eve gidecektim.Bu işi bugün halledecektim.Kararlılıkla eve doğru sürdüm arabamı.Eve geldiğimde arabayı rasgele bir yere bıraktım ve anahtarı korumalardan birine fırlattım.Evin içine girdiğimde hızlıca salona göz gezdirdim.Diğerlerinin salonda olduğunu görüp üst kata çıktım.Linda'm odasında otururdu genelde.Sonunda kapısına ulaştığımda heyecanla kapıyı çaldım.Linda'mın güzel sesini duymamla içeri girdim.Beni gördüğü an gözlerine garip bir duygu oturdu.Kırgınlık.Odasının kapısını örtüp yatağında oturan kardeşimin yanına ilerledim.Tam yanına oturduğumda merakla bana baktığını gördüm.

"Bazı şeyleri halletmeye geldim miniğim."İkimizde bu kelimeyi uzun zaman sonra duyuyor olmanın verdiği karmaşa ile birbirimize baktık.Derin bir nefes aldım.

"Öncelikle özür dilemek gibi bir hata yapmayacağım çünkü bunun affedilir bir şey olmadığının bilincindeyim.Sadece sana kendimi açıklamaya ve belki bir umut aramızı düzeltmeye geldim.O gün diğerlerine sana olan davranışları yüzünden kızıyordum.O kadar sinirlenmiştim ki gözüm hiç bir şeyi görmüyordu.Senin orada olduğunu bile sonradan anladım.Ama geri döndüğümde her şey için çok geçti."Dolan gözlerimi kırpıştırdım.Gözlerimi ona döndürmeye cesaret edebildiğimde onunda benimle aynı durumda olduğunu görmek kalbimi çok acıtmıştı.Titreyen sesim ile:

"Sarılabilir miyim sana?"dedim kollarımı açarak.Anında kollarımın arasına girdi.

"Seni affetmek için elimden gelen her şeyi yapacağım."Dedi.

"Beni affetmen için elimden gelenin de fazlasını yapacağım."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ayayay çokk tatlı bir bölüm olduuuuuu.Hihihih.Özlemişim bunları yazmayı.Şarkı ekleyemedim siteyle ilgili bir problem olmuş.Sizlere bir şey söylemek istiyorum bunlar benim Wattpad sayesinde stokta olan bölümlerimdi son bir bölümüm kaldı stokta.Ondan sonra kendim yazmaya başladığım için haftada 1 gelecek bölümm.Haberiniz olsun istedim lütfen üzülmeyinn.Neyse sizleri seviyorummm.

Bölüm hakkında düşünceleriniz🩷⭐

İnstagram:kitapkolik948