Linda Korkmaz'dan~ (olaydan iki saat sonra)

Yeni kendime gelmiştim.Koray beni eve getirmiş ben uyumaya korktuğum için yanımda kalmıştı.Uyandığımda bile saçlarımı okşuyordu.Uyanalı bir iki dakika olmasına rağmen ne ben onun göğüsünde yatmayı bırakmıştım,ne de o benim saçlarımı okşamayı.Diğerlerinin evde olduğunu biliyordum ama umurumda değildi.Koray'ın göğsündeydim,onun odasındaydık.Işık açıktı.Artık ışıksız uyuyamayacaktım.Gözlerim tekrar dolarken Koray bunu fark etmiş saçlarımı okşarken beni iyice sarıp sarmalamıştı.Tam o an kapı çok gürültülü bir şekilde açılmıştı.Kapıyı gürültülü bir şekilde açan Berkay'dı arkasında da diğerleri vardı.Berkay'ı gördüğüm an saklanmak istedim.Kafamı hızla Koray'ın göğüsüne gömdüm.Berkay hızlı adımlarla yatağın dibine geldiğinde bizi ayırmak için kolunu Koray'ın kine uzatmıştı ki ona sım sıkı sarılınca eli havada kaldı.

"Linda,"Dedi acı çeken sesiyle ama yine kafamı kaldırıp ona bakmadım.Koray kollarımızı ayırmadan beni kendinden uzaklaştırdı.Çatık kaşları ile onlara bakarken:

"Eğer istemiyorsan onları gönderebilirim."dediğinde Berkay ışık hızında bana doğru döndü.Vereceğim cevabın canını acıtma olasılığı içimi yakarken ne yapacağımı bilemedim.Koray ona nasıl baktığımı gördüğünde gözlerini bir süre kapatıp açtı.Ardından başımın üzerine bir buse kondurduğunda gideceğini anlayıp dolu ama içinde bolca endişe olan gözlerimle ona bakmaya başladım.Bu onun için çok zormuş gibi bakıyordu.Yataktan kalktığında aynı ifade ile bileğine sarıldım.Ancak o bileğini benden hızla çekti ve arkasına bile bakmadan odadan çıktı.Patlamaya hazır hissediyordum kendimi.Berkay bana doğru gelmeye başladığında kaçmaya çalıştım ancak beni kollarının arasına almıştı bile.Çırpınıyordum ama bırakmıyordu.Ellerim göğüsüne doğru yol aldığında artık çok geçti.Yumruk yaptığım ellerim göğüsüne inerken aynı zamanda bağırıyordum.

"Bırak beni.Bırak.Neredeydin?Beni kurtarabilirdin.Ama sen gelmedin.Gelmedin ki Berkay.Ben..."Devamınını getiremedim.Hıçkırarak ağlıyordum.Gözleri dolu,çaresiz bakıyordu.

"Özür dilerim."Dedi zor duyduğum sesiyle.

"Daha çok aramalıydım.Bir saniye bile durmamalıydım.Çok özür dilerim.Bulamadım seni.Yapamadım.Sen orda o herifle acılar içinde ağlarken ben boş boş gezdim özür dilerim."Daha sıkı sarıldı bana.Ama o kadar kötü bir durumdaydım ki söyleyeceğim şeyleri sanki ben seçemiyordum.Ve bu sözlerimin onu param parça edeceğini çok iyi biliyordum.

"Berkay,"Dedim hala ağladığım için boğuk çıkan sesimle.Gözleri hala doluydu.Birazdan duyacağı şeyin onu ne kadar yıkacağından habersiz:

"Efendim Linda'm?"dediğinde gözlerine bakmadan kurdum o cümleyi.

"Ara verelim."Sözlerim bittiği an hızla dikeldi ve bana baktı.Gözlerinde beni kaybetme korkusu vardı.

"Neden bahsediyorsun?"Diye sorduğunda odadakilerin de yerlerinde dikleştiğini anlamıştım.

"Ara vermek istiyorum."Kafasını hızla iki yana salladığında gözlerindeki kaybetme duygusu büyümüştü.

"Neden ara vermek istiyorsun ki?"Beni kırmamaya özen gösteriyordu.

"Olmuyor Berkay yapamıyorum,"Dediğimde hızla sözümü kesti.

"Oluyor bir tanem.Oluyor Ay ışığım.Atlatacağız.Yemin ederim ki atlatacağız.Ama şimdi ayrılırsak ne olacak?Ya uzaklaşırsak?Ne olur yapma bunu bize.Ben sana daha yeni kavuştum.Tekrar bırakamam ki..."Hiç güçsüz bir adam değildi ancak söz konusu ben olduğumda bir tüyden daha hassasdı.Gözlerimdeki yaşlar hızlandığında hıçkırdım.Az önce yapmaya çalıştığım şeyi yeni idrak ediyordum.Gözlerimi ona çevirdiğimde o berbat halimi gördü.Anladı.O beni hep anlardı.Ellerimle yüzümü kapattığımda aynı zamanda söyleniyordum.

"Ben ne yaptım?Nasıl yaparım?"Berbat bir haldeydim.Beni kendine çekti ve göğüsüne yatırdı.Ağlamam durmadı ama o ben uyuyana kadar saçlarımı okşayıp öpücükler kondurmayı bırakmadı.

                                                                                           ~~~~

Yazardan~

Genç kız sevdiği adamın kollarında kendini bol kabuslu bir rüyanın içine bıraktığında evin alt katı çok karışıktı.Kimse henüz videoyu bilmiyordu.Berkay sevdiği kıza baktı.Aşağı kata inip hesap sormak istediğinde kucağında minicik kalmış kızı izledi uzun uzun.Ardından yavaşça yatağa yatırdı.Saçını okşarken oraya minik bir buse kondurdu ve:

"Hemen geliyorum minik prensesim."diye fısıldadı.Onunla birlikte diğerleride ayağa kalktığında yüzleri bembeyazdı.Linda'nın durumu onları çok etkilemişti.Berkay aşağı inmeye başladığında diğerleri de arkasındaydı.Tam salona adım atmış oradakilere bağıracakken telefonuna gelen bildirim onu durdu.Normalde olsa asla bakmazdı ama içine düşen bu kuşku telefonunu açmasına sebep oldu.Kayıtlı olmayan bir numaradan gelen video kaşlarını çatmasına neden olmuştu.Mesajı açtığında videonun üst kısımında Rüzgar alt kısımında ise Linda'nın karanlık bir odada sandalyeye bağlı videoyu izlediği hali vardı.Kalbi sızlarken videoya tıkladı Berkay.Tabii o sırada arkadaşları da aynı anda görüyordu olanları ve onların da kaşları çatıktı.Video başladığında odayı bir kız sesi doldurdu.

"Ne yaptın şu kızı?"Rüzgar ışık hızında telefona döndüğünde video devam etti.

"O değersiz şeyden şeyden bahsedip tadımı kaçırma."Bütün odayı dolduran ses Rüzgar'a aitti.Odadakilerin bakışları ona dönerken Berkay videoyu izlemeye devam ettti.

"Evet ama aranız nasıl onu merak ediyorum işte,ne olur söylesen?"Rüzgar kafasını yere eğdi.Birazdan duyulacak olan cümleler ortalığa kızgın bir ateş gibi düşecekti."Bak o değersiz şey hakkında konuşmak istemiyorum.Ondan nefret ediyorum.İğrenç bir şey.Evdekileri etkisi altına almış ama beni asla alamayacak.Ondan o kadar öok nefret ediyorum ki o izmarit bile daha değerli.Ölmesini iatiyorum.Eğer bir seçeneğim olsa onu öldürmeyi dilerdim."Video bitti.Berkay'ın kalbi öyle bir acıyordu ki.Sevdiği kızın karanlıktan delicesine korkmasına rağmen zifiri karanlıkta durup öz abisinin hakkında söylediklerini dinlemesini izlemek onu mahvetmişti.Gözlerini duygusuz bir şekilde telefonfan kaldırdı.Tek hedefi Rüzgar'a kilitledi gözlerini ardından hızla gidip yakalarını kavradı.Onu yere fırlatıp üzerinde yumruklara boğmaya başladığında kimse bir şey yapmadı.Sadece kalkıp telefondaki videoyu izlediler.Aynı cümleler odanın içerisinde bir kez daha duyulmaya başladığında Berkay'ın gözü iyice dönmüştü.Yüzüne sayamadığı yumruklardan bir tane daha geçirirken:

"Seni öldürürüm lan!O küçükük kızın sana ne zararı var da ölmesini istiyorsun?!Sen kimsin?!"dediğinde Rüzgar'ın yüzü kan revan içindeydi.

"Sen kimsinde benim küçük sevgilimin ölmesini istiyorsun?!"Artık öyle çok bağırıyordu ki üst katta uyuyan kızı uyandırmıştı.Linda beter halde kalktı ve aşağı indi.Salona girdiğinde onu ilk fark eden Çağrı oldu.Linda'nın gözleri boş bakıyordu.Çağrı'nın içi acımıştı ama onun bunları görmesini istemedi.Ona doğru gidecekken Linda ellerini kaldırıp onu durdurdu.Berkay'a bakıyordu.Kendine güvenerek tam önlerinde durdu. Berkay'ın koluna elini koyarken aynı anda:

"Berkay."diye seslendi.Berkay'ın eli havada kaldı.Kafasını kaldırıp aşkından öldüğü gözlere baktı.Rüzgar'da ona bakıyordu.Linda Berkay'ın elini çekiştirdi.Bir çocuk gibi söylenmeye başladı.

"Hani hiç gitmeyecektin?"Berkay yerden kalkarken yüzünde bir gülümseme vardı.Sevdiği kız ilk defa ona karşı çocuklaşıyordu.Kanlı eliyle Linda'nın saçlarını okşarken o buna hiç gocunmadı,tam aksine kendini sevdirdi.

"Gitmedim ki güzelim."Dedi Berkay.Ardından yalandan kızdı sevdiği kadına.

"Ama senin yatakta olman gerekiyor küçük hanım."Ardından lindayı tek eliyle kucağına aldı.Bunlar Linda'nın hoşuna gitmiş gibi kıkırdadı.Berkay ve Linda o odadan yaşananlara rağmen mutlu çıktılar.Arkalarında tonlarca kızgın adam bırakarak.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Olaysız bir bölümüm yok şaka mı didğjebwksşsl.

Bölüm hakkında düşünceleriniz🌊⭐

İnstagram:kitapkolik948