Nisa beni çıkardıktan hemen sonra abim aradı. Mecbur açmak zorundaydım. Telefonu açtım ve abim bu durumu görüp paniklemesin diye kameramı kapattım;

''Gece zaten ben senin durumunu görmek için aradım. Kameranı niye kapattın? Ve arkadan niye bir şey yanarmış gibi çıtır çıtır sesler geliyor yoksa bana mı öyle geliyor?'' dedi.

Bak yine herşeyi hemen anladı. Artık kameramı açmak zorundaydım. Kameramı açtım ve kameramı açtığımda abim şok oldu;

''Gece bu ne hal! Ne oldu?'' İşte bu yüzden açmamıştım kameramı! Abim;

''Şimdi bana hemen etrafı gösteriyorsun! Sana o kadar dikkatli ol dedim! İçimde doğmuş göndermemek istemekle.''

Ne kadar istemesemde yanan çadırı gösterdim. Abimin şaşkınlığı daha da arttı;

''Gece o yüzden tek başına gezillere gitmene izin vermiyordum! Ya sana bir şey olsaydı? Ya yanında Nisa olmasaydı? Bir dakika Nisa nerede?'' dedi. Nisa;

''Buradayım.''

''Sen neredeydin çadır yanarken?''

''Furkan bey çağırmıştı beni.''

''Furkan kim?''

''Kamp yaptığımız alanın sahibi.''

''Neden seni gecenin 1'inde çağırıyor?'' Arkadan Bora abiyi duyduk;

''Atlas haklı. Neden yani, hem sen neden gidiyorsun?''

''Gece biraz midesini bozmuştu, hemşire çağırmak istediğini söyledi.'' Nisa ile göz göze geldiğimiz anda pot kırdığını anladı.

''Ne dedin Nisa? Bir daha söyle bakayım.''

''Şey biz yemek yedikten sonra Gece biraz kötü olmuştu...'' Abim o kadar sinirlendi ki resmen renkten renge girdi.

''Gece ben sana demedim mi yediklerine dikkat et diye!'' Biz böyle konuşurken arkadan çadırı söndürmeye çalışıyorlardı. Furkan bey bize yeni bir çadır getirdi, ve çadırı kurdu. Ben ise yavaş yavaş halsizleşmeye başlamıştım. Nisa durumu farkedince koluma girip telefonu elimden aldı. Abim iyice telaş yapınca Nisa şimdi hemşire yolladıklarını söyledi.