Ben bunları düşünürken uyuyakalmışım ama farkında değildim uyandığımda gördüğüm ilk şey telefonumdaki 18 cevapsız çağrıydı, ah abi ah! Bir daha sensiz bir yere gitmeyeceğim şu başıma gelenlere bak, anlaşılan sende bensiz duramıyorsun... O dalmışım ki, duyamışım derken o sayının 60 olduğunu farkettim! Ve hemen abimi aradım. Hemen açtı. Sanki geceden sabaha kadar onu aramamı beklemiş gibi,

''Gece! Sabahtan beri arıyorum neden açmıyorsun?!'' baya gergindi ve korkmuştu ki uyumamıştı bile...

''Kusura bakma abi uyuyakalmışım duymadım.''

''Sen Nisa ile aynı çadırda kalmıyor musun o neden duymadı?''

O sırada Nisa'nın çadırda olmadığını fark ettim. Kafamı dışarı çıkartıp bakayım dediğimde Nisayı Furkan beye sataşırken gördüm. Nisa ba bas bağırıyordu. Abim;

''Gece o arkada bağıran Nisa'nın sesi mi?''

''Evet abi! Furkan beyle tartışıyorlar.''

''Neden ki?'' Ah kızım Gece ne diyeceksin şimdi?

''Şey sonra anlatırım abi.''

''Gec-'' derken kapattım ve Nisayla Furkan bey'in yanına gittim. Nisa;

''Yeter artık! Abimleri arayacağım ve bizi buradan alıp gidecekler!''

''Kimse izinsiz çıkamaz buradan!''

''İzin almaya çalışsak da izin vermezsiniz zaten!''

''Evet!''

Nisa sinirden kıpkırmızı olurken hâlâ abim arıyordu. Nisa'nın elinden kaza çıkmadan onu kolundan çekip oradan uzaklaştırdım.

''Nisa ne oluyor? Neden tartışıyordunuz sabah sabah?''

''Gece o hâlâ mal gibi sırıtıyor! Sanki kurtulmana değil de başka bir şeye gülüyor!''

''Belki aklına komik bir anısı geliyordur?''

''Bilmiyorum Gece ama bence bu adam normal değil.''

''Nasıl yani?''

''Gülünmeyecek şeylere gülmesi falan bunları görmüyor musun? Buraya geldiğimizden beri ya zehirlendin ya da boğuldun!''

''Tamam Nisa bir sakin ol, sen otur bir yere ben çadıra gidip geliyorum.'' dediğimde Furkan bey ortadan kaybolmuştu. Nisa haklı olabilir bu adam hiç normal değil... Çadıra girdim ve fermuarı çektim. Bir anda içeri bin tane böcek gelmeye başladı! Iyy böceklerden nefret ederim, fobim var! Ayrıca burası böceksizdi yani gelmeden önce bize buraya böcek ilaçlaması yapıldığını söylemişlerdi, bunların burada olmaması lazımdı!'' Fermuarı açmaya çalıştım ama açamadım. Hah ne güzel ya valla. Gözüme böcek ilacım gözüktü. Ama böcekler üstüme biniyordu ve fobim var derken kaşıntıdan ve korkudan bayıldım ya da diğer tarafa gittim derken uyandım ama çadırın içinde değildim ve böceklerde üstümde değildi, hatta hepsi ölüyordu. Çadır arka tarafından delikti, böcek spreyimde içerideydi. Bak! Yine o hemşireyi gördüm artık dayanamayacağım! Hemen hemşirenin arkasından koştum ama Nisa? Onu burada bırakamazdım o yüzden geri göndüm. Nisa da yanıma koştu;

''Yine ne oldu?''

''Böcekler çadırı bastı!''

''Böcekler mi? E hani burada böcekler yoktu?''

''Bende öyle sanıyordum.''

''Bir an önce gitmek istiyorum Gece.''

''Bende Nisa ama dayan yarın gidiyoruz buradan...''