Kafeden çıktığımızda, bir fotoğraf makinesinin fotoğraf çekme sesini duydum, o yüzden hemen arkama döndüm. Elinde bir fotoğraf makinesi olan siyah şapkalı, maskeli, güneş gözlüklü ve deri ceketli bir kadın vardı. Abime de görtermek için;

"Abi, arkana baksana."

"Ne oldu Gece?"

Diyerek arkasına baktı abimde o kadını görmüştü. Kadın bizim ona döndüğümüzü görünce hemen arkasını dönüp hızlıca uzaklaşmaya başladı. Abim;

"Bu kadın da kim?"

"Bende bilmiyorum ama bizi çektiğini kesinlikle biliyorum." dedim. Her neyse sapık biriydi herhalde diyerek yolumuza devam ettik. Eve geldik ama hâlâ o kadın yüzünden aklımda şu sorular dolaşıyordu;

Acaba bizi her zaman izliyor muydu? O kadın kimdi? Neden bizim fotoğrafımızı çekti? Yoksa bu kadın tanıdığımız biri mi? Yoksa bu kadın... Diye düşünürken abimin bana seslendiğini duydum.

"Gece?"

"Gece! Önüne bak bir araba geliyor!"

Hemen önüme baktım, beni dalmışlığımdan kurtarmak için öyle söylediğini sanmıştım. Ama gerçektende bir araba geliyordu... Abim onla yürüdüğümü zannedip kaldırıma gitmişti bile. Korkudan kıpırdayamadım araba çok hızlı bir şekilde geliyordu. Neredeyse çarpıcaktı. Abim bana doğru koşarken bir tane kadın gelip beni kaldırıma doğru itti. Yere düştüğümde tek gördüğüm şey siyah uzun lüks bir arabanın çok hızlı bir şekilde geçip gittiğiydi... Benim hayatımı kurtaranın yüzünü görebilmek için yukarı baktım ama göremeden o da araba gibi hızlıca gitti. Abim beni kaldırdı ve;

''İyi misin Gece, sana bir şey olabilirdi... Nereye daldın bu kadar?'' dedi. Tam abime cevap verecekken, Bora abi'nin beni kurtaran kadını kovaladığını gördüm.

''Gel buraya seni korkak! Yanında öldürücü alet taşırken nasıl kaçabiliyorsun?''

Öldürücü mü? Ama o kadın beni kurtarmıştı. Nasıl olurda bir suçlu olabilirdi? Ama tekrardan Bora abi'nin sesini duydum;

''Hey! Sana bir şey sorcağım, cevap ver! Çıkmaz sokaktasın. O silah sana birinden hatıra mı ya da antika mı?'' kızı duydum;

''Hayır.''

'' O zaman madde 11 kanununa göre tutuklusun! Ha ayrıca mafya olduğunu da biliyorum, o kılıç dövmen kollarını sıvadığında gözükmüyor mu zannediyorsun?'' deyince kız çıkmaz sokağın üzerindeki duvardan;

''Sende böyle konuşunca havalı olduğunu mu zannediyorsun? Çok polisiye izlemişsin yazık...'' diyerek atladı. Bora abi sinirlendi ama belli etmemeye çalışıyordu. Resmen şu an sinirden ejderha gibi kıpkırmızıydı ve burnundan soluyordu, bide belli etmediğini sanıyordu.

''Neyse sizde eve gidin artık daha fazla bir şey olmadan.'' dedi ve kendi kendine mırıldanarak karakola gitti.