Sabah kafamın ucundaki alarmın sesiyle uyandım. Kalkıp saate baktığımda biraz zorlandım çünkü sekiz yaşındaydım ve daha ilk okula gidiyordum. Yataktan kalkıp üstümü giydim ve elimi yüzümü yıkamak için banyoya doğru yürüdüm. Elini yüzümü yikadiktan sonra hazırdım. Abimin adamları İstanbul'da bir malikane hazırlamışlardı. Adamlar bizim korumamızdı ve ne olursa olsun her dakika yanımızdalardı. Hemen çantamı alıp merdivenden indim abim aşağıda telefonla konuşuyordu beni görünce telefonu kapattı ve yanıma gelerek sordu

-hazırmısın abicim? Dedi

-Evet hazırım abi çıkabiliriz.

Dedim ve eve bir göz gezdirdim eskisi kadar zevkli değildi annem ve babamdan sonra evi ölüm sessizliği kaplamıştı ve hiç eğlenceli değildi boynumdaki kolyeye dokunarak mırıldandım " anne ve baba sizi şimdiden çok özledim anne kolyeni ben ölünceye kadar saklicam bundan emin olabilirsin" dedim ve derin bir nefes aldım abimle tam kapıdan çıkarken birden annemle babamın odasına girip onların yastığını kollarımla sardım ve geri döndüm abim elimdeki yastığı görünce gülümsedi.

-hiç bir zaman bırakmayacaksın demi abicim.dedi başımla onayladım ve yola çıktık erken kalktığımız için gözüm kapanıyordu bı taraftan uyku bı yataftan annemle babamın kokusu geliyordu daha fazla kendime hakim olamayarak gözlerimin kapanmasına izin vererek derin bir uykuya daldım...

Arkadaşlar bu bölüme kadar Zeynep 8 yaşındaydı şimdi günümüze geçicez ins beğenirsiniz