Ailem beni terk ettiğinde ben daha 10 yaşındaydım.Evde tek başıma kaldım uzun yıllar boyunca.Kendime bakmak,evi geçindirmek,ihtiyaçlarımı karşılamak anne ve babamın göreviydi ama onlar beni terk etti.Terk etme sebepleride beni istememeleriydi.Bunu komşudan öğrenmiştim.O gün çok üzüldüm çünkü beni terk etmişlerdi.Nasıl bir insan küçük çocuğunu acımadan terk ederdi?Bir insan çocuğunu istemesede 10 yaşındayken koskoca bir evde yalnız bırakırmıydı?Ne kadar vicdansızlardı. O an kendi kendime şöyle bir karar verdim:artık ailemin beni terk ettiğini ve artık onların benim ailem olmadığını,beni yarı yolda bıraktıklarını unutacaktım ve kendime yeni bir sayfa açacaktım.

(Günümüz)

Bugün okul olduğu için her zamanki saatimde kalktım ve üzerimi değiştirdim.Üzerimde çok yoğun bir yorgunluk vardı çünkü işim gereği gecenin yarısına kadar çalışmak zorunda kalmıştım.Evden kahvaltı yapmadan çıktım.Arkadaşlarımın yanına gitmem gerekiyordu çünkü her sabah beraber giderdik okula.İlk önce Melis'in kapısını çaldım.Ama ne o ne de annesi kapıya baktı.İkinci kere çaldığımda kapıyı annesi açtı. "Kızım Melis okula gitti bilmiyormusun" dedi beni karşısında görünce.O an çok şaşırdım çünkü Melis asla bensiz ve Cemresiz okula gitmezdi.Zeynep Teyzeye selam verip Cemrenin evine doğru yürümeye başladım.Bir süre sonra Cemrenin evinin önündeydim.Onlarında kapısını çaldım ve beklemeye başladım.Yine çaldıktan sonra kapıyı Cemrenin abisi açtı.Ona Cemrenin nerede olduğunu sorunca az önce Melis ile birlikte okula gidiyorlardı dedi.Cemrenin abisine teşekkür ederek okula doğru yürümeye başladım.Aklım çok karışmıştı.Melis ve Cemre bana karşı hep iyi davranmışlardı ve şimdide benim yüzüme bakmadan okula gidiyorlardı. Aklımı karıştıran bir soruda ben onlara bir şey yaptım korkusuydu.Okula vardığımda Melis ve Cemreyi benim en yakın arkadaşlarımdan biri olan Cenkle gördüm.Onlar en son kavga etmişlerdi fakat şuanki hallerinde kavgadan eser yoktu .Güle oynaya konuşuyorlardı.Yanlarına gitmeye karar verdim.Onlara doğru yürümeye başladığımı görünce üçü birden arkasını dönüp yürümeye başlamıştı.Acaba ne olmuştu?Yoksa onlara ben mi birşey yapmıştım?...

Bu metinler sadece can sıkıntısından yazılmıştır.Öylesine yazıyorum.