Arkalarından gittikçe benden uzaklaşıyorşardı.Sebebini hala anlayamamıştım.En sonunda koşarak onlara yetiştim.Melis'in omzuna dokundum.Omzuna dokunmamla birkilikte arkasını döndü ve bana "Neden hâlâ peşimizde dolaşıyorsun.Bizim seni sevmememize rağmen niye hâlâ bizimlesin."dedi.O an yıkıldım.Bir kaç sene önce ailemin beni terk ettiği gibi terk edip gitmişlerdi.Arkalarına bile bakmadan.O gün derse gitmekten vazgeçtim.Arkadaşlarımın bana yaptıklarını kaldıramayacaktım.Eve gittim.Çantamı yere fırlatıp ağlamaya başladım.Daha geçen gün yüzüme baka baka seni seviyoruz diyen arkadaşlarım bugün yüzüme karşı bakmamışlardı bile.Onlarda terk etmişti beni.

...

Ağlamam durduğunda 2 saat geçmişti.Başım çok fena ağrıyordu.Kendimi çok kötü hissetsemde güzel bir kahve yapıp odamdaki camın yanına geldim.Olanları düşündüm tekrar.Herkes bugüne kadar beni terk etmişti.Kimse bir gün olsun doğru düzgün yanımda olmamıştı.O anda aklıma çok güzel bir fikir geldi.O fikir kendime yeni kitaplar almaktı.Belki kendimi kitaplarda bulabilir onların bana arkadaşlık etmesini düşünebilirdim.Hızlıca kahvemi bitirdikten sonra bilgisayarın başına geçtim ve konusunu beğendiğim bir kitap satın aldım.Artık mutlu olma vaktiydi...