"Çıkmam gerekiyor artık." diye yakındığım Ali, belindeki havluyla birlikte banyonun kapısında görünmüştü. "Bekle biraz, üzerimi giyineyim bende geleceğim." derken istemeyerek de olsa onu başımla onaylayıp beklemeye koyuldum.

Okuldan çıkış saatim yaklaşıyordu bu yüzden bir an önce eve gitmeliydim. Üzerime montumu geçirirken bir diğer taraftan da Ali'ye sesleniyordum. "Ali! Acele et artık." Çantamı da alıp sırtıma geçirdim. Ayakkabılarımı giyinirken Ali köpürerek gelmişti. Saçları ıslak kıyafetleri dağınıktı. "Bir dakika be kızım." diye isyan ederken ona doğru dönüp, "E çıkayım ben," deyip devam ettim. "Sen niye benimle geliyorsun ki?" Üzerine yağmurluğunu geçirirken, "İşlerim var evin sokağında ayrılırız." dedi. Üstelemeden kapıyı kilitleyip dışarı çıktık. Ne yalan söyleyeyim çok güzel bir gün geçirmiştim. Defalarca kez Ali'yle birlikte olmuş biraz da kafayı bulmuştum. Şimdi ise nişanlısına gideceğini seziyordum.

Asansöre binerken zemin katı tuşlayıp bana dönerken, "Neyin var?" diye sordu. "Sadece yorgunum." diyerek kestirip attım. O ise durmayıp yüzüme iyice yaklaşarak dudaklarını dudaklarımla birleştirdi. Zevkle dudaklarımın tadına bakarken ona karşılık vermekte gecikmemiştim. Eve gitmek istemiyordum. Sorun o lanet evden ölesiye nefret ediyor olmamdı. Asansörün kapısı açıldığında dudaklarımız da aynı anda ayrıldı. Ali gülümseyerek elimi tutup beni apartmandan dışarıya çıkardı. Adımlarım onu takip ederken üzerindeki yağmurluğun şapkasını örttüm. Islak saçlarıyla hasta olmasını istemiyordum. Duraksayıp, "Kendine aşık etmeye mi çalışıyorsun beni?" derken alayla gülümsedim. "Zaten olmamış mıydın?" derken yürümeye devam ettim. "Dünyanın sonu olur herhalde."

"Sağ ol ya." derken tuttuğu elimi çekip montumun cebine koydum. "Biri görmesin şimdi."

"Işıl?" Duraksayınca bende durup ona döndüm. Ne oldu der gibi yüzüne bakarken, "Ben ayrılıyorum burada, sende fazla geç kalma." dedi. Hiçbir şey diyemedim. Alt sokağa sapan kaldırıma ilerleyen adımlarını takip ederken dudaklarımı birbirine bastırıp onun aksi yönünde ilerledim. Ben hapishaneme o ise sevdiği kadının kollarına gidiyordu...

Apartmanın giriş kapısından girdiğim gibi merdivenleri hızla çıkmaya başladım. Evin önüne geldiğimde ise başım dönüyordu. Bir süre çantamda anahtarlarımı arasam da bir türlü bulamıyordum. Zile basarken dilediğim tek şey annemin laf sokmalarına maruz kalmadan düşüp bayılmamdı. Zile tekrar tekrar basmama rağmen kapıyı açan olmamıştı. Merdivenlere oturup annemi aradım. İkinci çalışta açtı.

"Anne neredesin?"

"Pazardayım gelirim birazdan." deyip suratıma kapattı. İnsan bir şey mi oldu diye sorardı. Sinirle solurken başımı ellerimin arasına aldım. İçtiğim içki iyice başımı ağrıtmaya başlamıştı.

"Bir sorun mu var?" Duyduğum sesle birlikte ellerimi göz hizamdan indirip karşımdaki adama bakındım. Kendisi şu takım elbiseli adamdı. Onu görünce şaşırmıştım. "Anahtarımı unuttum," derken ayaklandım. "Annemin gelmesini bekliyorum." Ve dayanamayıp devam ettim. "Siz yeni mi taşındınız?"

"Evet." derken ekledi. "İstersen yukarıya gelebilirsin hem bana yardım edersin."

"Olur." deyip ayak ucumdaki çantayı elime aldığım gibi peşinden merdivenleri çıkmaya başladım. Onunla tanışma fırsatı bulmuşken bunu geri çeviremezdim. Kapıyı açıp içeriye geçmem için yana kaydı. "Ayakkabılarınla gir henüz temizlik yapılmadı." İçeriye girip çantamı ve montumu yere bıraktım. Koridorda ilerlerken ev yabancı gelmiyordu. Bizim evin dekorasyonundan pek farklı değildi çünkü. Tek sorun dağınık duran eşyalar ve açılmayı bekleyen kolilerin fazlalığıydı. "Bana yardım edersin derken ciddiydim."

Gülümsedim. "Her konuda yardım edebilirim," deyip ekledim. "Becerikliyimdir."