Şarkı koyamadım artık siz açın

Kibariye-yanayım

(Asena'dan)

Kumral saçlı çocuk bana dönüp ismini söyledikten hemen sonra ortalarında oturan siyah saçlı "ben Ata" diyerek kendini tanıttı sıra sağda oturan açık kumral olan genç adama geldiğinde bakışlarım ona döndü.

"Bora"

Soğuk bir şekilde bana adını söyleyince biraz bozulmuştum. Sanki benden pek hoşlanmamıştı, adının Ata olduğunu öğrendiğim çocuk "Eee bakalım senin adın ne?" Diyerek pası bana atmıştı.

"Asena" dedim

"Tanıştığıma memnun oldum Asu'cuğum" dediğinde ağzım beş karış açık kalmıştı. O sırada odanın içini bir zil sesi doldurmuştu, o telefon da benimdi yolda gelirken cebimden düşmüş olmalıydı. Ata gülmemek için yanaklarının içini ısırıyor gibiydi, komik olan ne vardı ki?. Yani zil sesimin kibariye-yanayım olması mı komikti Allah aşkına?

Yanayım yanayım ateşlerde yanayım. O kırmızı dudağından bir öpücük alayım.

Demir bana telefonumu uzatınca aceleyle alıp açtım."Bal böceğim,aşkım, birtanem söyle canım." Diyerek söze girdim.

Üçüde bana şaşkın bir yüzle bakıyorlardı. Nede olsan beni kendimden geçirene kadar döven bir adama böyle hitap etmeyeceğimi biliyorlardı. Peki neden böyle açmıştım telefonu? çünkü en yakın arkadaşım Ozan ile birbirimize hitap etme şeklimiz bu şekildeydi asla birbirimize ismimiz ile hitap etmez 'çiçeğim,böceğim,birtanem vb.' Lakaplar takardık. Ve bu küçüklüğümüze dayanıyordu.

Karşı taraftan "canım, bal tanem,güzelim." Deyişlerini duyduğumda yüzümde kocaman bir gülümseme oluşmuştu. Hızlıca cevap verdim"Bana güzelim deme." Diye çıkıştığımda bozulan sesini duydum"N'oldu güzelim?" Diye sormuştu

"Sen niye beni hiç aramadın?" Dedim üzüntülü bir sesle."Kafana takılan bu muydu senin?" Dedi tatlı bir ses tonuyla. "Evet" diyerek trip atmaya başladım.

"Elif ile Emre sevgili olmuş." Deyince "Oha!" Dedim yüksek bir ses tonuyla "Nasıl olmuş bu iş ya? Daha geçen ay birbirlerini yiyorlardı." Dedim inanmaz bir sesle." İşte ben de bununla ilgileniyordum. O yüzden seni arayamadım." Dediğinde hemen yumuşamıştım.

"Hmm tamam o zaman seni affediyorum yakışıklım." Dediğimde yüzünü buruşturduğunu görmesemde biliyordum.Ozan ona yakışıklım dememden hoşlanmıyordu." Neyse benim işim var. Seni sonra ararım olurmu bal tanem?" Deyince güldüm"Olur"

Telefonumu komodinin üzerine koyunca üçününde bana pür dikkat baktıklarını gördüm" Ne? Ne bakıyorsunuz öyle?" Diye sordum. Ata hemen atıldı"Kiminle konuştun?"

"Arkadaşım ile konuştum n'oldu ki?"dediğimde rahat bir nefes aldı."Bir an o şerefsizle konuştuğunu sandım." Dediğinde o şeref yoksununun kim olduğunu biliyordum.

"Asu bana hayat hikayeni anlatırmısın?" Diye sordu. "Şey yalnız benim adım Asena." Dediğimde."Biliyorum herhalde ama bundan sonra senin adın bende Asu." Dediğinde hayat hikayemi anlatmaya başladım. Aslında 5-10 dakikadır tanıdığım birilerine anlatmak doğru değildi fakat beni onlara güvenmeye iten bir şeyler vardı.

"Annem ve babam beni hiç sevmediler." Diyerek söze başladım."Doktor onlara bir oğulları olacağını söyleyince çok sevinmişlerdi. Ama her şey ben doğduğumda ortaya çıktı. Doktor cinsiyetimi yanlış tahmin etmişti. Kız çocuk istemiyorlar dı. Onlara göre erkek çocuğun varsa saygı duyulan bir adamdın kadınlar ve kız çocukları hor görülüyordu. Bildiğiniz cahiliye dönemi işte. Dedim ya annem ve babam beni hiç sevmediler, beni sürekli dövdüler,sövdüler çok daha fazlasını yaptırdılar. Aslında beni okula da göndermeyeceklerdi, onlara göre kızlar dizlerini kırıp evde oturması gerekiyordu. Ama okudum, abim sayesinde, evet bir abim var. Onlara beni okula göndermezlerse bu evden gideceğini söylemişti abim onlar için çok değerliydi çünkü erkekti.Abimle aramızda on yaş var, abim o sıralar 17 yaşındaydı bende 7. Yıllar geçti büyüdüm üniversiteden mezun oldum öğretmen olmuştum çok mutluydum ama hiç derslere giremedim çünkü ailem beni para uğruna benden yirmi yaş büyük bir adamla evlendirmişlerdi Engel olamazdım ama abim olsa o olurdu ama o yoktu. İşi dolayısıyla İngiltere'ye gitmişti. Ben bir yıldır benden yirmi yaş büyük bir adamla evliyim,sürekli dövüyordu ama en büyüğü bugün olandı. Sırf yemeği yetiştiremdim diye beni dövdü, en acı olanı ise bebeğimi kaybetmemdi.Ben onunla yalnızlığımı paylaşacaktık ama o aynı mutluluğum gibi bunu da elimden aldı!" Diyerek ağlamaya başladım. Üçüde bu duyduklarından sonra bana üzgün bakışlar atıyordu.

Bora"Kalacak bir yerin var mı? Mesela az önce arayan arkadaşın da falan mı kalacaksın yoksa o eve geri mi? Döneceksin?" Dediğinde kendi zavallılığımı hatırladım. Kalacak hiçbir yerim yoktu, arkadaşlarımın evine gitsem beni bulurlardı bir daha o eve adımımı atmayacağıma dair bir yemin etmiştim.Gözlerimi kaçırarak "Yok" dedim.

"Bizimle kalsana."

"Ne?"

......

Eveeeeet bölüm sonu(vallaha mı ya ben başı zannediyordm) şimdi diyeceksiniz ki kibariye-yanayım ne alaka? Ata kimde asenaya kiminle konuşuyorsun diye sorar? Aynı şekilde böyle oldum hangi kafayla yazdığımı bilmiyorum 1-2 ay önce falan yazmıştım bu bölümü.

Oy ve yorum yazabilirmisiniz acabasıı?