3 YIL SONRA

"Baran hadi yemek hazır" diye bağırdım ve yanımdaki git gide büyüyen çocuğum Savaş'ı aldım ve yemek masasına koydum Savaş demişken 2 yıl önce savaş bitti halk her şeyi unuttu ve hakim karşısında Baran'ın annesini öldürmediği ortaya çıktı babası ölmüştü ama Baran öldürmemişti çok mutluyduk .

Bende masaya oturdum sonra Baran'ın geldiğini gördüm "Geldim hayatım" dedi ilk önce Savaş'a sonra bana bir öpücük kondurdu "Ee doğum ne zaman?" diye bir soru yöneltti Baran karnıma bakarak "Yarın ama her an doğurabilirim Güneş gibi parlasın benim kızım" dedim Baran yemeğe başladı "İyi çanta kapıda doğuracaksan çıkarız hemen" karnımda bir ağrı hissetdim o ağrı git gide büyüdü

Ağrı dayanılmaz olunca çığlık attım "Doğuruyorum ulan Allah hastaneye gidelim hadi" Baran bana döndü ve direk sofradan kalktı "Hemen araca geç sen biz geliyoruz" Hemen arabaya geçtim ve derin derin nefes almaya başladım bir kaç dakika sonra Baran ve Savaş geldi ve hızla gitmeye başladık

Hastaneye vardığımızda Baran direk hem benim annemi hemde kaynanamı aradı Savaş burda duramazdı annem ve kaynanam evde Savaş'a bakacaklardı. Beni hızla ameliyata aldılar ve sonra uyuttular son duyduğum şey doktorun "Uykuya daldı hadi çabuk bebek çıkmaya çok hevesli" cümlesiydi gözlerim yavaş yavaş kapandı

5 SAAT SONRA

Gözlerimi odada açtım yanımda bir bebek arabası ve koltukta uyuyan bir Baran yanıma baktığımda hemen bebek arabasındaki kağıdı aldım kağıtta

İSİM:GÜNEŞ

SOYAD:DEMİR

ANNE ADI:BİHTER DEMİR

BABA ADI:BARAN DEMİR

DOĞUM TARİHİ:14.11.2027

KAN GRUBU:0 RH -

0 Rh - mi diye sordum kendi kendime çok nadir bir kan grubu benim kızıma kan gerekse ona kim kan verecekti kötü düşüncüleri aklımdan atmalıydım.

Kapı tıklatıldı "Gir!" diye seslendim kapıyı hemşire açtı ve içeri girdi "Evet kızımız çok savaşçı ilk anları biraz riskli geçti ama şuan gayet iyi ve siz doğumda çocuğunuzu çıkarmaya çalışırken çok zorlandık ama sizden oluk oluk kan akınca çocuk kan ile birlikte çıktı bir anda 4 yıllık doğum hemşiresiyim böyle olay görmedim neyse ben sizi rahat bırakayım da dinlenin birazcık" gülümseyerek kafamı onaylar şekilde

Baran uyanndı ve direk kızımıza bir öpücük kondurdu sonra benim yanıma geldi ve saçıma bir öpücük kondurdu ona gülümsedim ağrıdan pek hareket edemiyordum Baran "Ben bir ikimize kahve alayım gelirim iki dakikaya" kafamı salladım ve kapı hafifçe kapandı kafamı cama doğru çevirince uzun saçlı cadıya benzeyen tırnakları uzun bakımsız neredeyse 90 yaşında olan bir kadın gördüm

Sertçe yutkundum bir anda ışıklar kapandı ve 2 saniye sonra tekrar yanıp sönmeye başladı ve tak cam kırılma sesi kadın üzerime çıkmıştı ağızını kulağıma yaklaştırdı "Öleceksiniz,hepiniz!" sonra büyük bir kötü kadın gülüşü ve saçlarını önüne alarak kaybolması bu kimdi nasıl bir şeydi

Korkutucu, hemen güneşe döndüm hala uyuyordu sonra cama döndüm cam kırık değildi neler oluyordu

Kapı açıldı gelen Baran'dı elinde iki tane plastik bardak birini elime verdi bir tanesinide kendisi aldı "Ee hayatım nasılsın?" diye bir soru yöneltti Baran

"İyiyim..." ama ŞİMDİLİK