Türkiye'ye getirilmiştik hakim kararı bile vermişti idam cezasına çarptırılmıştık yaşamım buraya kadarmış önümde duran iki tane ip biri Baran için biri de benim için Baran'a döndüm ve gözlerinin içine baktım belki bu son birbirimize bakışımız olacaktı o saat geldi bizi sandalyelerin üzerine çıkarttılar ve ipi boynumuza geçirdiler.

İstanbul'un önünde idam edilecektik herkes bizi izliyordu tam sandalyeleri ayağımızdan iterken bir ses geldi bomba sesi savaş burdada başlamıştı tüm herkes etrafına baktı ne olduğunu anlayamadılar derken bir bomba daha bir tane daha ve bir tane daha halk ne olduğunu anlayamadan ölmüştü bile Baran ile birbirimize baktık ben fırsat bu fırsat dedim ve ipi boğazımdan çıkardım hemen sandalyeden aşağı inerek Baran'ın yanına koştum

"İyi misin Baran?" dedim ve onu da kurtardım Baran gülerek "Seni gördüm daha iyi oldum Bihter" bende gülmemi tutamadım ve onun elini tutarak kaçmaya başladık derken şehrin elektiriği bir anda kesildi şehir sanki 3 gün değilde 10 yıldır savaşta gibiydi "Baran nereye saklanacağız Türkiye'de kalamayız şuan" dedim telefonumdan hemen mobil veriyi açıp haberlere baktım haberlerde Türkiye'nin 81 ilde seferberlik ilan ettiğini göösteriyordu

"Baran bugün bir hastanede kalalım" Baran beni onayladı ve en yakın hastaneye yol aldık

Hastane çok kalabalıkdı yaralılar ölüler herkes oradaydı hemşirelerin bembeyaz üzerleri kan olmuştu ve heryerde yarın engeli olmayan kişileri cepheye götürüceklerini konuşuyorlardı Baran'ın yüzünde ve kolunda bir yara oluşmuştu hemen önümüzdeki hemşireye dokundum

"Pardon bakarmısınız" dedi ve hemşire arkasını döndü hemşirenin yüzünü görünce donakaldım bu yüz benim annemindi "Anne" dedim kekeleyerek

"Yavrum!" dedi annem ağlamaklı bir ses ile hemen anneme kocaman sarıldım çok özlemiştim kokusunu "Ne yapıyorsun burada" dedi annem "Anne Baran'ı biliyorsun zaten" Annem Baran'ın yüzüne dikkatli bir şekilde baktı "Bir arkadaşım var bu çocuğa çok benziyor bekle" dedi ve ardından birine seslendi "Necmiye!" bir kadın arkasını döndü ve direk Baran'a baktı Baran'da o kadına Baran ağzını açtı ve tek bir kelime söyledi "Anne.."