EK SAHNEDİR.

YILDIZLAR HER ZAMAN PARLASIN.

"Bir ruhun diğerine ait olabilmesi için önce özgürlüğü hissetmesi gerekir." —Anonim

Ay ışığı göl yüzeyinde zarifçe titrerken, hava soğumuştu ama içimde bir sıcaklık hissediyordum. Lucas elimi tutup beni akademiye doğru götürürken sessizliği bozdu.

"Bir gün kalbinin ve ruhunun bana ait olduğunu kabul edecek misin? Yoksa bunu görmezden gelmeye devam mı edeceksin, S?"

"Sen, Lucas? Bir gün bana kendi gerçeklerini itiraf edecek misin?"

"Evet. Sadece zaman meselesi."

Lucas’ın sesi, bu geceyi daha da ağırlaştırıyordu.

"Sadece sözlerinle beni ikna edemezsin," dedim, içimde bir sızıyla.

"Seni ikna etmeye çalışmıyorum," dedi Lucas, sesi beklenmedik bir yumuşaklıkla doluydu. "Sadece senin gerçeği görmeni istiyorum. Birbirimize ait olmamız, bir zorunluluk ya da seçim değil, doğal bir gerçek. Gerçeklerle bir gün yüzleşeceksin."

"Lucas…" Sözlerim boğazımda düğümlendi. "Eğer öyleyse, bu bizi nasıl değiştirecek?"

Lucas’ın gözlerinde bir anlık kararsızlık gördüm, ama bu kararsızlık, onun içindeki yoğun duyguların yalnızca bir gölgesiydi. Aniden durdu, çenemden tutup yüzüme eğildi. "Bu, beni değiştirmeyecek, S. Seni değiştirecek. Kollarımda olduğunda, kalbini bana verdiğinde, o an her şey dönüşecek."

Sıcak nefesi, karanlık gecede derin bir yankı gibi çınladı. Bir an, zaman durmuştu. İçimde bir şeylerin kaynağını hissettim; belki de bu, kaçınılmaz bir kaderin başlangıcıydı. Korkunun yerini merak ve heyecan almıştı.

"Birlikte yarattığımız bu gerçeklikte, her şeyin mümkün olduğunu hissediyorum," dedim, sesimdeki titremeyi kontrol etmeye çalışarak.

"Bu yüzden, kaçmak yerine yanımda olmalısın. Beni gerçeği görmeye zorlayabilirsin, ama kalbinin derinliklerindeki gerçeği de kabul etmelisin." Gözlerinde bir kararlılık parıldadı, derin ve etkileyici bir kararlılık.

İçimden geçirdiğim bu düşüncelerle, birbirimizin içindeki dünyayı daha da derinlemesine keşfetmeye hazır hissettim. "Bunu seninle keşfetmek istiyorum, Lucas. Ancak bunun nasıl olacağını bilmiyorum."

"Birlikte öğreniriz, S. Hayatın her anında, karanlık ve aydınlık arasında dengede durarak."

Ve o an, aramızdaki bağın daha da güçlendiğini hissettim. Gelecek belirsizdi, ama birlikte adım atmak, her şeyi değiştirecek gibiydi. Gözlerim, ay ışığının altında Lucas’ın yüzünde kaybolurken, içimde bir umut filizlenmeye başladı. Bu yolculukta birbirimizin yanında olacağımızı bilmek, hayatımın en büyük hediyesi gibiydi.