EK SAHNEDİR.

YILDIZLAR HER ZAMAN PARLASIN.

"Aşk, bir özgürlük gibi görünse de, bazen en derin bağlar o özgürlüğün içinde saklıdır. Bir kez o yolda yürümeye başladığında, geri dönüş olmayacaktır." — Lucas

(Lucas)

Lucia, başını omzumdan kaldırıp gözlerimin derinliklerine baktı. "Geri dönmek isteyeceğimi sanmıyorum, Lucas." Sözleri kalbimin en derininde yankı buldu, ruhuma işledi. Ancak içimdeki karanlık o kadar kolay ikna olmayacaktı. Ona biraz daha yaklaştım, nefesini hissedebileceğim kadar yakın. Parmaklarım nazikçe yüzüne dokundu; gözlerinde bir tereddüt ararken, içimdeki fırtına sessizce büyüyordu. Lucia'nın güçlü olduğunu bilsem de, bu oyunda kazananın her zaman ben olacağını hissediyordum.

"Bunu zaman gösterecek, tatlı işkencem." Sesim yumuşak ama derin bir tınıyla kararmıştı. Tutkuyla dolu bakışlarım onu sararken, ellerim usulca yüzünden kaydı ve beline sarıldı. Onunla aramızdaki bağı hissetmek, içimde hafif bir huzurla birleşiyordu. Lucia'nın nefesi derinleşmişti; gözlerindeki kararlılık, yavaşça yerini daha yumuşak bir teslimiyete bırakıyordu. Ama bu anı daha da anlamlı kılmak istiyordum.

"Yalnız..." diye fısıldadım, dudaklarımı kulağına yaklaştırarak. Sesim, neredeyse bir fısıltı kadar yumuşaktı. "O an geldiğinde, sana bir seçenek sunmak istemeyebilirim, tatlı işkencem. Çünkü içimdeki derin duygular ve hisler seni bırakmaya asla izin vermez."

Tenindeki hafif ürpertiyi hissettiğimde, içimde hafif bir zafer duygusu yükseldi. "Sevgim de bencil, Lucia. Seni sevmekten asla vazgeçmeyeceğim." Sesimdeki derinlik, duygularımın yoğunluğunu açık ediyordu. "Ne kadar uzaklaşmak istersen iste... bir kez bana ait olduğunda, tüm yolların bana çıkacak."

Lucia'nın bakışları keskinleşti, ama aramızdaki gerilim doruk noktasına ulaşmıştı. Sessizliğimiz, kelimelerden çok daha fazlasını anlatıyordu. Kollarımın arasındaki bu eşsiz varlık, bana meydan okumaya çalışsa da, sonunda bana kalbinin tüm kapılarını açacağını biliyordum. Çünkü bizim dünyamızda, Lucia’nın seçimi kalbine kulak vermekti—ve ben de onun kalbinin en derinliklerine dokunan kişiydim.

Onunla aramızdaki bağ, yalnızca bir aşktan öte, çok daha derin bir bağlılıktı. Kalplerimiz görünmez ipliklerle birbirine bağlanmıştı, ve bu bağ asla kopmayacaktı. Lucia, bana kendi isteğiyle geldiğinde, bir daha uzaklaşmak istemeyecekti. Çünkü kalbim her zaman onu bekleyecekti ve Lucia da bunu biliyordu.