P: PROLOG YANİ GİRİŞ KISMIDIR.

YILDIZLAR HER ZAMAN PARLASIN.

Hiç kaderini değiştirmek istedin mi?
Ben istedim.

Kaderim, düğümlendi.
İpleri kesildi.
Ve o ipler, birinin ellerine dolandı.
Ama ben yeniden tırmandım.
Kendi iplerime, kendi düğümümü attım.

Çünkü ben, ruha dokunabilendim.
Ruh ve eceli düğümleyendim.
Ve son temsilciydim.

Beklenmedik bir güçle doğdum.
Ellerimde, dilimde, bedenimde bir yangın vardı.
O yangın, bedenimi aşıp ruhuma sızdı.
Ruhumdan, her tarafa sıçrayarak yayıldı.
Bu ateşi artık kimse söndüremezdi.

Sırlar, açığa çıkmak için bekliyordu.
Ve o sırlarla birlikte, ben de yandım.

Artık duramazdım.
Durdurulamazdım.

Ben ruh ve eceli düğümleyendim.
Kendi kaderim dahil, herkesin kaderine hükmedecektim.
Zaman, benim elimde şekillenecekti.

Ruhlar benimle gelecek, ecel benimle var olacaktı.
Ve şimdi, zamanı gelmişti.

Düğüm attıkları her şeyin iplerini kesecek,
Ecelin ellerine teslim edemeyeceklerini,
Zamanın karanlık köşelerinde yitirecektim.

Benim zamanım, şimdi başlıyordu.
Ve artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı.